The Five Casanovas [1D Fan Fiction ] (On Going )

Chapter 10: Having Fun

Niall's POV:

Ang saya ng araw nito!  wala akong ginawa kundi mag laro boong magdamag, takbo doon, takbo dito... ay ewan nakaka-hilo ang ginagawa ko, pero worth it 'man, parang na miss ko ang pagiging bata. Pumunta ako sa kusina dahil nakaramdam ako ng uhaw, kinuha ko ang pitsel sa ref at sinalin ko sa baso ang tubig. Feel na feel ko talaga ang uhaw dahil ilang bisis na ako nag sa-salin ng tubig sa baso, tinignan ko ang pitsel isang salin na lang ng tubig at wala ng laman ang pitsel, ng ubos na ang tubig sa pitsel parang hiningal ako dahil diritso ang pag iinom ko ng tubig, nakaramdam ako ng may kumakalabit saking damit, tinignan ko kung sino.  

"Tito, let's play again."  Ang aking pamangkin lang pala, na paka cute nya talaga mana sa 'kin walang kupas ang cute ko..  lumohud ako para mapantayan ko sya

"Ofcourse we play again" biglang sumigla ang bata sa pagkakasabi ko.

Yeeeeehhyyy!!" I couldn't imagine na merun akong makulit, mabait, na pamangkin. I almost forgot  cute like me... hahaha walang mangingi-alam dahil ako ang Tito. Hinila nya ako kaya tumayo narin ako para makipag-laro sa nephew ko. Nandito kami sa isa sa mga silid namin dito sa mansion nag laro kami ng Xbox, giliw na giliw ang bata sa nilalaro namin. 'Di ko na pansin na pumasok pala si manang Inday isa sa mga katulong namin dito sa mansion

"Oh! Giliw na giliw kayo d'yan sa nilalaro n'yo ah?" Sabi ni manang

"Oo nga po manang, ang kulit kasi ng pamangkin ko" sabi ko kay manang inday na 'di s'ya tinitignan

"Oh s'ya! Mag meryenda mo na kayo! Para naman may lakas pa kayo sa pag lalaro" sabi ni manang na may dalang pagkain, inilapag nya sa may center table ng kwarto huminto kami sa pag lalaro ng Xbox ng nephew ko at humarap kami sa hinanda ni manang..  nakatalikod kasi kami kaya 'di namin na pansin si manang na may dalang pagkain para sa amin

"Thank you po manang" sabi ko sa kanya

"Walang ano man iho" sabi ni manang inday sakin, humarap sya kay Theo

"Oh, baby Theo kumain ka ng marami hah? Para mas lalong  lumakas at madali ang pag laki mo" sabi nya kay baby Theo na ngayun ay kumakain

"Yes po manang, Thank you po. " sabi ni Theo kay manang inday, binigyan na lang ni manang si Theo ng ngiti. Tumayo na si manang

"Oh sya! Aalis na ako kung may kailangan kayo tawagan nyo lang ako"

"OK po manang, Thank you po ulit " habang kumakain kami ng pamangkin ko 'di parin mawala ang kwentuhan, kulitan, tawanan naming mag tito na miss ko talaga itong bata na'to, bumalik kasi sila dito sa penas galing states para sa vacation dahil na ngungulit kasi itong bata na bumalik dito dahil na miss nya daw ako. Hahaha...kahit 3 years old palang itong bata kung mag isip parang matanda na, ng tapus na kami kumain sa binigay ni manang inday na meryenda bumalik na kami sa pag lalaro ng Xbox, para akong bumalik sa pagkabata dahil walang kupas ang laro ko ngayung araw, total  minsan lang man ito kaya sulitin ko na ang pagiging bata ko ngayung araw, habang abala kami sa pag-lalaro ni Theo ng biglang may nag salita napahinto kaming dalawa ni theo sa pag-lalaro at tinignan ang nag salita

"Isali n'yo naman kami d'yan?"

"Oo nga! Parang ang saya n'yo tignan mag tito!"

Nandito pala ang apat akala ko kung sino na, bilang tumakbo si Theo sa kanilang apat at pinag-ha-hug sila isa-isa. Ang saya ng mukha ni Theo ng makita n'ya muli ang apat, omupo na lang ako sa sofa at tinitignan silang apat habang nakikisaya kay baby Theo

"Baby Theo! Lumaki kana" sabi ni Liam kay baby Theo at kinarga n'ya ito at omupo narin sa sofa

"Thank you po tito Liam, sabi po kasi ni mommy kumain po ako ng marami at matulog ng maaga" sabi ni baby Theo kay Liam

"Wow naman!  Very good pala si baby Theo" sabi ni Harry kay baby Theo

Thank you po!" Sabi ni Theo, habang nag lalaro  sila kay Theo 'di ko maisip na mas isip bata pa-pala sila kisa kasin dahil ang nilalaro nila ay The Walking Dead 'yong apat na ungoy sila ang zombie si Theo naman s'ya 'yong para si Rick, takbo ng takbo si Theo habang binabaril nya ang mga ungoy iste zombie gimat ang kamay na parang baril

"Tito help me!" Sabi sa'kin ni theo ng makalapit s'ya sa'kin habang nag tatago si Theo sa likuran ko walang tigil din ang pang-babaril nya sa kanila

"Tito, bakit 'di sila na mamatay?" Tinignan ko ang apat ngising-ngisi habang ang lakad nila zombie mode nakakawa sila parang timang nag hanap ako ng bagay parang pangpatay sa mga ungoy/zombie nahagip ng mata ko ang mga unan dito sa sofa, kinuha ko ang isa at tinapun sa kanila, ang mas worse para napalakas ang pag hagis ko

"Auuucchh!!" napahinto sila sa pagiging zombie mode nila.. tumingin si Louis sakin dahil sya ang natamaan ng unan, patay! ang lagkit ng tingin nya sa'kin parang makakapay ang titig nya sa'kin. Paatras na paatras ako kasabay ang peace sign, tumingin sya sa apat, ang lapad ng mga ngiti nila abut tinga kaya wala na akong nagawa kundi dahil tumakbo na sila palapit sakin ang mga ungoy walang tigil ang paghahabul sakin hangang nakalabas kami sa kwarto, kargang-karga ko si Theo habang tumatakbo kaming  lima sa boong mansion si Theo naman tawa lang ng tawa habang karga ko. 

Wala kaming paki sa mga tao dito sa mansion habang nag lalaro kami parang ginawa na namin ang mansion na play ground dahil sa ginagawa naming laro kasa si baby Theo. Ito na ata ang pinakasaya na araw kasama ang aking pamangkin at ang apat kung kaibigan.