Afire Love. | Jacob Sartorius

6

Mark loopt naar de deur en pakt de deurklink vast. 'Ik dacht dat het goed ging komen, maar jullie kunnen het dus niet eens 2 dagen volhouden.' zucht hij.

'Ik zal je een ding zeggen; als je om haar geeft, ga er dan voor.' hij opent de deur en verlaat de kamer.

Geef ik om haar?

Lauren

Ik heb nog een tijdje in het park gezeten, uiteindelijk werd het te donker en besloot ik naar huis te gaan.

Ik zoek in mijn broekzak naar mijn sleutels. Ook dat nog, ben ik in mijn haast mijn sleutels vergeten. Dan moet ik aan bellen en ziet iedereen mijn uitgelopen mascara.

Ik kijk naar de grond en zet mijn hand op de bel. Ik kijk omhoog als na een minuut de deur wordt geopend. Jacob.

Jacob

Daar staat ze dan. Haar haren warrig door de wind en onder haar ogen uitgelopen make-up. Ik vind haar niet eens minder mooi.

Jacob, je hebt haar een uur geleden uitgescholden.

Ik glimlach zwak en laat haar binnen.

Ze loopt meteen de woonkamer in, richting de keuken. Moet ik achter haar aan? Ze is een meisje, die willen rust toch? Ik besluit door te lopen naar de woonkamer.

Ik ga naast Mark zitten. 'En?' vraagt hij. 'Ze heeft gehuild.' fluister ik. Hij bijt op zijn lip. Ik kijk naar beneden. Het is een paar minuten stil, tot het gesnik van Lauren dichterbij komt. Ik kijk op.

Ze droogt haar laatste tranen weg en ploft neer naast Cameron. Cameron slaat meteen zijn armen om me heem en kijkt me heel even aan. Hij geeft een vlugge knipoog en draait zich daarna weer om naar Lauren.

Ik kijk op mijn telefoon.

'Ik moet naar huis, ik zie jullie nog wel!' zeg ik. Ze zwaaien allemaal naar me, behalve Lauren. Daarna verlaat ik het huis.

Als ik thuis kom, plof ik op de bank. Caroline komt aangelopen.

'Hey Jake.' zegt ze. 'Hoi.' mompel ik. Ze kijkt me meteen bezorgd aan. 'Wat is er?' vraagt ze. '

'Lauren.' is het enige wat ik zeg. Ze fronst. 'Is dat niet dat meisje die je zo haat?' ik ben stil. Haat ik haar? 'Ik weet het niet.' zeg ik.

'Wat weet je niet?' vraagt Caroline. 'Of ik haar haat.' antwoord ik. 'Is mijn broertje verliefd?' grapt ze.

'Houd je kop.' zeg ik bot. Ze grinnikt. 'Dat is dus zeker een ja.' zegt ze lachend.

'Ik zei dat je je kop moet houden.' mompel ik. Ze begint nog harder te lachen. Ik rol mijn ogen loop zuchtend naar boven.

Ik pak mijn mobiel erbij en start musically op.

-

Ik stap mijn bed in en ga onder de dekens liggen. Het is pas dinsdag en de week is nu al verpest, ik heb het verpest.

Waarom kan ik niet één keertje een normale puber zijn zonder problemen? Ik open snapchat en maak nog snel een foto. Ik krijg vrijwel meteen een appje van Mark.

Mark: Je ziet er niet zo best uit op die foto.

U: zo voel ik me ook niet,

Mark: Je zal het echt zelf moeten oplossen man, hier kan ik je echt niet mee helpen. Ga naar haar toe en zeg dat het je spijt. Verras haar, daar houd ze van.

U: Oke, thanks. Ik ga nu slapen. Goodnight.

Mark: Goodnight.

Jij ook goodnight Lauren. Ik hoop dat we het bij kunnen leggen en dan misschien wel meer dan vrienden kunnen zijn.

Wacht wat?