Afire Love. | Jacob Sartorius

8

Ik kom wel achter je staan.' zeg ik. Ze knikt. Ik stap achter haar en geef wat zetjes op de grond. We gaan een stuk sneller, we zijn er al bijna.

Ze glimlacht naar me, ik glimlach terug. Ze is dichtbij, heel dichtbij.

Lauren

Hij is dichtbij, heel dichtbij. Ik kijk diep in zijn ogen. 'Jacob!' hoor ik een meisjesstem roepen. Jacob draait zich om. waardoor we de controle over het bord kwijtraken. Jacob springt natuurlijk net op tijd van het bord en ik val zoals gewoonlijk op de grond. Jacob knuffelt het meisje en kijkt niet eens naar me om. 'Ik heb je gemist!' roept hij. Oh god, dit wordt een lange avond. Waarom heb ik hem ook al weer mee gevraagd?

Ik kijk naar Mark. Hij gebaart dat ik dichterbij moet komen. Ik loop met het pennyboard onder mijn arm naar hem toe.

'Wie is dat?' mompel ik. 'Zijn ex-vriendin, maar ze zijn volgensmij nog steeds verliefd op elkaar.' zegt hij wanneer hij naar de twee kijkt. Een steek gaat door me hart. Waarom is het zo moeilijk om dit te horen? Ik slik en kijk weg.

Mark

Natuurlijk zijn Jacob en Sara niet verliefd. Het is Jacob zijn nichtje. Ik wil Jacob en Lauren alleen een beetje helpen. Eens kijken of Lauren jaloers wordt.

Lauren

Ik kijk naar Jacob en het meisje. We zitten langs het kampvuur. Ik heb geen zin om met iemand te praten. Jaimie, Sophie en Kyra proberen me in een gesprek te mengen, maar ik reageer niet. 'Lau, wat is er?' vraagt Sophie. 'Je kan het ons toch wel vertellen?' vraagt Jaimie. 'Laat me gewoon met rust!' zeg ik. Ze kijken snel naar hun handen. Ik zucht. Waarom heb ik opeens zoveel interesse in hem. Ik besluit mijn hoofd leeg te maken.

Ik pak mijn penny en loop weg. 'Waar ga je heen?' hoor ik Cameron zijn stem. 'Weet ik niet.' mompel ik. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik kijk naar de grond.

'Ik ga mee.' zegt Jacob. Ik zucht en kijk hem aan. Hij glimlacht en verlaat de plek naast het meisje.

Hij komt naast me staan en pakt zijn pennyboard van de grond. 'Kom.' zegt hij en pakt mijn hand.

-

'Jacob? W-waar zijn we?' mompel ik na een tijdje. De hele weg hebben we niks gezegd. Maar het lijkt erop dat we nu verdwaald zijn, midden in het bos.

Jacob kijkt om zich heen. 'Ik dacht dat jij dat wel wist.' zegt hij zachtjes.

Ik zucht en stap van mijn penny af. Ik kijk Jacob aan. 'Wat nu?'

'Ik weet het niet.' mompelt hij.  

Ik graai in mijn broekzak. Geen mobiel. 'Heb jij je mobiel mee?' vraag ik aan hem.

Hij zucht en schud zijn hoofd.

'Het is denk niet zo handig als we in het donker nog door het bos gaan lopen Lau.' zegt hij.

Ik knik. 'Waar gaan we dan heen?'

Hij pakt mijn hand en loopt richting een open plek, met een rivier.

'We kunnen hier zitten?' vraagt hij terwijl hij naar de plek kijkt. Ik kijk hem even aan, maar zak dan tegen een boom aan. Jacob komt naast me zitten en legt zijn penny tegen zijn voeten aan.

'Is dat meisje echt je vriendin?' vraag ik zachtjes.

'Wie bedoel je?' vraagt hij. Hij kijkt me verward aan.

'Dat meisje bij het kampvuur, je was duidelijk blij haar te zien.'

Hij begint te grinniken. 'Ben je jaloers?' vraagt hij. Ik zucht.

Ben ik jaloers? Ja, heel erg.

'Misschien.' mompel ik.

Hij glimlacht en legt zijn arm om me heen. 'Cute ..' hoor ik hem zeggen. Ik begin te blozen.

Ik probeer mijn gezicht voor hem te verbergen. 'Dat het donker is, betekend nog niet dat ik je niet kan zien blozen.' zegt hij.

Hij plaatst zijn lippen op mijn voorhoofd en geeft me een klein kusje.

Wat doet hij allemaal met me?

'Dat meisje is dus zeker niet je vriendin?' vraag ik.

Hij grinnikt en schud zijn hoofd. 'Het is mijn nichtje.' zegt hij.

Ik glimlach. Hij plaatst zijn arm om me heen. Mijn hoofd leg ik op zijn schouder. Zwijgend kijken we naar het water.

'Nooit gedacht dat ik zo snel van iemand kan houden.' hoor ik hem zeggen. Ik kijk op. 'Wat?'