One Last CRY

Chapter 7

AN.

Last one chapter :) then epilogue na.

This is a short story that i made that consist of 6 chapters and a prologue and epilogue.

Hope you like this tragic short story.

------------------

Caleb

Dear Caleb,

When you read this obviously i wasn't around anymore i'm already beside of our little angel.

I know magugulat ka nalang sa balitang patay na ako.

Sino ba naman maniniwala na mamatay agad ang isang masamang damo na kagaya ko?. at Isang ahas na katulad ko na umagaw sayo mula kay yesha.

Alam mo Caleb kaya ko ginawa iyon kasi hindi na ako magtatagal pa.Kahit sa loob ng maikling panahon ay nakasama kita at naging asawa.hindi man tayo nag work out atleast naramdaman at naranasan ko ang maging asawa  para sayo.kahit alam kong nandidiri ka at hindi mo ako mahal bilang asawa mo.

Wanna hear some story? And Who's the real father of Calvin?

8 years ago something happened between us Caleb, that night i give myself to you when i know the fact that you are drunk and can't remember me the next morning. 

Alam mo ba sobrang saya ko kasi ikaw ang nakakuha sakin kahit si yesha ang binabangit mo at hindi pangalan ko.

that night changes everything, and Nine months later Celvin Storm Born.He was so soft as the first time i hold him, he looks fragile and small. There's so many what if's in my mind like What if i can't give everything to my son?, What if he will find you to me what will be my answer?.

Nag tago ako sainyong lahat sa loob ng walong taon.tinalikuran ko ang mga magulang ko at nag pakalayo layo.

Kasi alam kong pag nalaman nila na nag bunga iyong gabing iyon ay pipilitin nila tayo mag pakasal atska alam kong hindi ka maniniwala kasi hindi mo ako kilala o maalala man lang.Ayoko ng rejection kaya nag paka lalayo layo ako sa inyong lahat, tinalikuran ko ang yaman at marangyaan ko para sa anak ko.

Nag paraya ako Caleb.

Sobrang hirap ng Dinanas ko noong mga panahon na yun.Nagsimula ako sa walang wala.lahat ng trabaho pinasok ko sa UK kahit buntis ako kumayod ako para mabigyan ng karangyaan ang anak ko.Hindi ko nagamit ang natapos ko sa UK kasi masyadong mataas ang standard nila roon kaya namasukan ako bilang waitress sa isang coffee shop.Lahat ng available na trabaho kinuha ko na kahit ang pagiging care giver sa matandang babae at maging taga hugas ng pingan sa isa restaurant tinrabaho ka na. which is i didn't even do that in my whole life because i was born with a golden spoon in my mouth.

Kahit nahihirapan akong mag trabaho pinilit ko para sa anak ko kaya nag pursigi ako.

Iniisip ko nalang kailangan kong buhayin ang anak ko nang mag isa kasi siya nalang ang meron ako hanggang sa nag tagal naka hanap ako ng regular job sa isang malaking telecommunation company in States.

naka luwag ako noon at masasabi kong kaya ko nang buhayin ang anak ko at maibigay lahat ng kanyang gusto pero kung ano namang swerte ko sa anak ko ayun naman ang kinamalas ko.

Nalaman kong meron akong sakit. Ang sakit na kahit anong gawing gamutan ay hindi maassure kung hanggang kailan.

I have a Brain tumor.

Ang malas ko kasi namana ko sa lolo ko.

Remember Lolo pedring? diba namatay siya sa Brain tumor ayun pala nasa lahi namin ang mag karoon ng ganon.pero medyo nahuli ang sakanya kasi siya tumanda na atska siya nag karoon ng tumor.