Aileme vedamda böyle olmuştu.Yine kahkahalarım göz yaşlarıma bulanmıştı.Hatırlıyor musun yanımda sen vardın?Bütün gece ben ailemin tabutlarının arasında, sende kapının önünde yatmıştın.O gün onları ait oldukları yere uğurladığım için gülmüş,yanlarında gidemediğim için ağlamıştım.
İlk yalnız geçirdiğim gecemde herkese beni yalnız bırakmasını söylemiştim.Bir tek sen gidememiştin biliyorum.Pencerenin önünde beni beklemiştin.Bense sadece perdenin arkasından veda etmiştim sana.Gitmeliydim,dayanamazdım...
Sabah güneş doğduğunda ben orada yoktum.Ailemin eksikliği canımdan can koparırken bir de üstüne seni eklemiştim.İçim soğusun diye geldiğim İstanbul bir kefen gibi örtmüştü üzerimi,ben 8 yıldır yangınımla kefenimin içinde kavruluyorum.Yaser..seni bu sabah yine karşı penceremde gördüm ya,bir nefeslik boşluk açıldı yandığım beyazlıkta.Kokunun ferahlığı hafifletti açık yaralarımı.Çocukken beni büyüt isterdim,vazgeçtim.Düşünce ağlasam sokağın ortasında,ablamın gelip beni teselli etmesini beklesem,babamın kucağında uyuyakalsam,annemin gülücükleriyle uyansam,sabah ilk iş abimin yatağına koşsam.
Sevgilim çocuk olalım mı yine ?Su balonlarını birbirimize fırlatıp çığlıklar atalım mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayırlısı Böyle
Ficțiune generalăAyşe KARALI'nın kaçışları kaderin önüne geçer mi? Yaser YALÇIN'ın minik sevgilisi onu yine terkeder mi? -------------------------------------------- Birbirine tutunamayan iki aşık,aşık kalmaya devam edebilir mi? ...
