️️Dangerzone (H.s) (N.h)

Chapter 1

P.o.v Victoria
HarrysHaribox

Zo snel als ik kan ren ik over de stenen heen.
Achter me hoor ik allemaal gegrom.
Ik haal het geweer uit m'n broekzak en schiet een keer naar achter.
Ik hoor daarna een plof op de grond.
Raak!
Klim snel op een stilstaande hoge bus en ga op het dak staan.
Ik kijk om me heen.
Een stuk of vijf zombies rennen op de bus af.
Vijf kogels voor vijf zombies.
Als ze dichterbij is haal ik de trekker over.
De eerste valt neer.
Nog een keer.
Mis.
Daar moet ik dus een andere oplossing voor verzinnen.
Gelukkig heb ik de andere drie wel raak.
Ik grabbel in mijn rugzak.
Een sterwerper.
Een soort rond mes.
Ik laat het met volle vaart uit mijn hand vliegen en het ding gaat dwars door het hoofd van de zombie.
Ook die valt neer.
Voorzichtig klim ik weer van de bus af.

"Eikels"mompel ik.

Ik zet het hem weer op een rennen.
Als ik aankom bij de bunker van Kylie en mij staat Kylie midden in de kamer met een geweer in haar handen.
Ik houd m'n handen omhoog als ze hem op mij richt.

"Jezus Vic, ik had je toch gezegd hier te blijven!"zegt ze.

"Ja maar ik moest wat halen"stamel ik.

"Heb je eten?"vraagt ze.

Ik schud mijn hoofd.

Ik haal 4 velletjes wit papier uit mijn tas en een etui met wat potloden.

"Meen je die nou? Je hebt je leven geriskeerd voor een tekenblaadje en wat potloden?"vraagt ze.

Ik trek een moeilijk gezicht en knik.
Ze zucht.

"We hebben nog wel een groter probleem dan dat"zegt ze.

Ik plof op de bank neer.

"Je bedoelt het probleem dat we midden in een stad zitten tijdens een zombie Apocalypse?"vraag ik.

Ze rolt haar ogen.

"Nee sukkel"grinnikt ze.

"Er is geen eten meer in die supermarkt"zegt ze.

"En nu?"vraag ik.

"We moeten verder trekken"legt ze uit.

"Je zegt net dat we niet naar buiten moeten"zeg ik.

"Maar dit is een noodgeval"zegt ze.

"Oké dat is waar"mompel ik.

"Kom, we pakken onze spullen"zeg ik na een korte stilte.

Kylie knikt.
Ik sta op en we lopen naar boven toe.
Het huis waar we nu in leven zit eruit als een heel normaal huis, tenminste... Tot je naar buiten gaat dan.
Snel pakken we wat spulletjes bij elkaar en doen het in onze rugzak.

"Ik kleed me snel om"zeg ik.

Kylie knikt.

"Ik ook"zegt ze.

Ik trek een zwarte broek aan met een zwart hemdje en een vest erover. Dan trek ik een marine groene jas aan en doe ik mijn haar in een paardenstaart. Ik trek stevige schoenen aan en laad mijn pistool weer met kogels. Ik doe een riem om waar veel werpsterren in kunnen en dan wacht ik even op Kylie.
Zij heeft ongeveer hetzelfde aan als ik heb.

"Ready To Run?"vraagt ze.

Ik knik.

"Moet wel he"zeg ik.

Ze grinnikt.

"Waar vluchten we eigenlijk heen?"vraag ik.

"Een paar kilometer verder zit nog een laboratorium, daar kunnen we wel naartoe"zegt ze.

Ik knik.

"Strak plan"zeg ik.

"Ik ben strak"zegt ze.

"Ieuw"zeg ik op droge toon.

Ze schiet in de lach.

"Komop"zegt ze.

Ik grinnik en knik.
Voorzichtig lopen we naar de voordeur.
Kylie houd een vinger voor haar mond terwijl ze de deur een beetje opent.
Ze heeft gelijk.
Ze zombies hebben soms niet eens door dat we mensen zijn.
Je moet geen angst tonen, dan zien ze het niet goed en laten ze je met rust.
Kylie en ik lopen naar buiten toe.
Voorzichtig lopen we steeds stukken verder.
We horen zacht gegrom.
Ik kijk voorzichtig achter me.
Ik tik Kylie aan.
Ik wijs naar het ding achter me.
Ergens ver achter ons zien we 1 zombie met de neus in de lucht.
Waarschijnlijk kan hij ons ruiken.

"Wat moeten we doen?"fluistert Kylie licht in paniek.

"Ik heb een trucje gevonden"fluister ik.

Ik haal een potje uit mijn broekzak.
Ik draai het open.

"Modder?"vraagt ze.

Ik knik.

"Als je een laag over je huid smeert kunnen ze je niet meer ruiken"sis ik.

"Slim!"fluistert ze.

Ik smeer een dikke laag over haar gezicht en handen.
Dan doet ze mij.
Ik stop het potje weer weg en we kijken weer richting de zombie.
Hij stopt met ruiken en loopt weg.

"Hoe heb je dit nou weer gevonden dan?"vraagt ze.

"Nou... Ik was op de vlucht en toen struikelde ik en lande in een modderpoel. Toen wisten ze blijkbaar niet meer waar ze mee bezig waren en gingen weg"zeg ik.

Ze slaat een hand voor haar hoofd.

"Je struikelde?"

Ik knik en ik voel m'n hoofd rood worden van schaamte.
Snel lopen we verder.
Sneaky gaan we langs een stel zombies heen.
Ze hebben niks in de gaten.
Kylie steekt haar duim naar me op.
Ik steek mijn tijd altijd in tekenen of nieuwe trucjes om makkelijker van het virus af te komen.
Een echt medicijn is me nog niet gelukt maar wel wat dingen zodat ze je niet zien.

----

Het laboratorium is in zicht.
Kylie zei dat ze zich verveelde en gooide een van mijn sterwerpers richting een zombie die daarna neerviel.
Het enige wat ze deed was lachen.
De zombies hadden toch geen idee dat we nog mens waren.
Kylie en ik lopen een groot stuk land over.
Als we aankomen zien we een deur.
We lopen er naartoe.

Ik rammel aan de deur.

"Op slot"zeg ik.

"Wie heeft dat nou weer gedaan?"

"Hij is niet op slot als het aan mij ligt"zegt ze.

Kylie haalt en breekijzer tevoorschijn en wurmt het tussen de deur.
Met één ruk krijgt ze het ding open.
We lopen naar binnen en sluiten de deuren.
Ik zet hem opnieuw op slot aangezien de sloten van de deur niet kapot zijn.

"Wie is daar!"hoor ik iemand schreeuwen.

Ik hoor een geweer klikken als teken dat hij is geladen.
Ik hoor meerdere voetstappen dichterbij komen.
Kylie en ik kijken elkaar bang aan.

~~~~
First chapter by muah🙋😂
Ook credits naar Faye hoor😂
Ik was gewoon random op insta en was op een pagina van BestOfHorror en toen zag ik dus een foto wat een student had gemaakt 's avonds. Het waren zeg maar gewoon leerlingen die er liepen, maar het leek op een of andere zombie Apocalypse😂😂😂😂
Ik vond m geniaal en kwam dus op het idee om samen met Faye een boek te starten met Zombies enzo.
Ik ben ook echt verslaafd aan zulke films, alleen ik heb de laatste tijd heel veel nachtmerries over zombies. Daar krijg ik ook m'n inspiratie vandaan lol😂😂😂
Faye en ik gaan trouwens ook waarschijnlijk een boek starten met weerwolven en vampieren enz.
Hopeyalikedit🙋🍀❤️
Xx Lynn🙋❤️🍀

P.s Hier komt ook gwn smut in hoor😏😂😂