één kus veranderd alles...

Hoofdstuk 1

POV. Tineke

Het was een prachtige vrijdag middag en Floor, Brigitte en ik hadden besloten om gezellig buiten te eten. Eerst gingen we allemaal samen buiten eten op de picknick bank maar er was een oproep van een zwaar voorwerp die op de weg lag. Wat betekende dat er een paar sterke mannen het voorwerp moesten weg doen, of toch dat vond de commissaris. Natuurlijk was Floor hem meteen beginnen tegen spreken. Maar ze heeft dan uiteindelijk toegegeven omdat ze voor geen goud de middag picknick wil missen. Buiten het politie gebouw op het middenplein staat er een nieuwe picknick tafel. Hij was nog maar nieuw sinds vorige week, en aangezien het zo'n mooi weer was gingen we daar dus onze boterhammen dus eten.

"Vinden jullie ook niet dat koen raar doet?" zegt Brigitte. Zij wil natuurlijk altijd alles weten, wat best een goeie eigenschap is voor rechercheur. Maar soms ziet ze dingen die er niet zijn, dus je weet maar nooit met haar. "Ik dacht dat ik de enigste was die het me opviel. Ik vroeg van morgen iets en hij was gewoon niet aan het luisteren. Hij zat duidelijk met zijn gedachten ergens anders. Tineke jij heb gisteren en vanochtend heel de tijd met hem op patroeie geweest. Je moet toch iets weten?" Floor kijk mij nieuwsgierig aan.

"um, hij heeft niets gezegt" en ik neem een hap van mijn boterham met salami. "Volgens mij is hij gewoon weer eens verliefd, en over een paar dagen ziet hij weer iemand anders. Trouwens wanneer ben jij van plan om het singel leven op te geven?" zegt Floor uitdagend. Ik verslik me bij die vraag waardoor ik weer te opvallend moet hoesten. Ik zie dat Brigitte en Floor hun lach moeten inhouden. "Ik ben blij om singel te zijn." klonk het niet echt overtuigen uit mijn mond. "singel zijn heeft toch wel zijn voordelen." zegt Brigitte terwijl ze nog een stuk appel in haar mond duwt. "Anders kan ik je eens naar al mijn singel vrienden voorstellen, misschien zit daar de ware tussen?" Floor was er weer heel positief over. Maar ik wist al te goed wat ze bedoelde. "Nee, dankje, Ik heb hier echt geen zin in. Mannen bedriegen je toch altijd weer opnieuw. Ze zijn er om je te kwetsen meer niet." daarmee was ons gesprek ook gedaan. Dirk kwam naar buiten om te zeggen dat de pauze weer gedaan was.

Ik ging gaan zitten begon weer aan die berg van documenten dat ik nog moest invullen. Het was verschrikkelijk moeilijk om mijn gedachten er nog bij te houden. Ik wist dat ik op een dag toch eens weer iemand zou tegen komen. Maar ik weet niet of ik daar wel nog zin in heb. Sinds mijn vorige relatie met mark heb ik nooit meer liefde gevoelt. Het was al een jaar uit. Hij had me bedrogen en me zo hard gekwetst dat ik geen zin meer had in de liefde.

Dit is mijn eerste hoofdstuk hopelijk vinden jullie het wat en geef gerust commentaar want alle comments helpen! xxx politiegirl xxx