AŞKIMIZ BİR TESADÜF

Israr

Sınıfa girdiğimde 6 yıldır gördüğüm sınıf arkadaşlarımın yüzlerini gördüm. Bir tanesi telefonda annesini arayıp yalanla midesinin bulandıgı için gelip almasını, bir tanesi arkadaşıyla kavga ediyor falan filan. Ben yine kendi yerime geçip içimden tek başıma sınıf listesini hafızamdan saymaya başladım. Saydım, saydım herkes tamdı ama o yoktu. Biraz tedirgin oldum. "Acaba okula mı gelmedi? Yoksa başına birşey mi geldi? Offff! " içimden bunlar geçiyordu sürekli. Ama son anda birden aklıma geldi ki o benim sınıfımda değildi. Bu beni üzmüştü doğrusu 1. sınıftan 4. sınıfa kadar aynı sınıftaydık..

Böyle olması üzdü. Neyse herkes teker teker 1-2 dakika aralıklarla sınıfa giriyordu. O an öykü de geldi. Benim anaokulundan beri en ama en yakın arkadaşım herşeyimi , sırrımı bilir. Onu da biliyor zaten. Sınıfa girince hemen sarıldık birbirimize. Çok özlemişim onu. Sonra hemen sabah ki olayları anlattım. O da bana "hmm ama bence senden hoşlanıyor olabilir. Bence git bu teneffüs ve onunla konuşmaya çalış. Nasıl olduğunu sor filan mesela." Dedi bende üzerine " ya hayır ben utanırım!" Dedim o da ısrarla onunla konuşmamı istedi bende zaten onu kıramazdım hemen kabul ettim tabii. Ve derse girdik sınıf hocamız gelip sınıfa konuşma yaptı falan ve bayağı sonra teneffüs zili çaldı...