vijf jaar geleden
Ik zat zoals gewoonlijk in mijn lievelingsboom tegen over mijn huis. Opeens zag ik voor de voordeur mannen staan met rare kleding aan. Ik bleef staan kijken en zag dat mijn vader de deur opendeed. Hij praatte met die mannen en ging weer naar binnen. Een paar minuten later kwam mijn vader weer naar buiten maar nu kwam mijn moeder ook buiten. Ze omhelsde hem en gaf een kus op zijn wang. Mijn moeder zwaaide hem uit en ging weer naar binnen. Toen mijn vader weg was en de mannen ook, ging ik naar binnen en trof mijn moeder in de keuken aan. 'Mam, waar gaat pap heen en waarom zijn er zoveel mannen bij?' vroeg ik een beetje bang maar toch nieuwsgierig aan mam. 'Je vader moet weg naar Skandië, hij moet vechten tegen de Skandiërs en die mannen zijn de mensen die met hem mee vechten.' zei mijn moeder tegen mij. 'Wanneer komt hij weer terug dan?' vroeg ik verder. 'Dat weet ik niet, het kan heel lang duren of juist heel kort. Of hij kan nooit meer terugkomen..., maar ik hoop dat laatste niet' zei ze er snel achterna toen ik haar een beetje angstig aankeek. De bel ging. 'Ga maar gauw, ik geloof dat dat Jody is.' zei mijn moeder en ik ging gauw naar de deur, want ik had namelijk afgesproken met Jody om te gaan jagen en dat soort dingen. ik pakte mijn zelfgemaakte boog en mijn lievelingsmantel. ik deed de deur open en zag Jody daar staan. 'Hé, hoe gaat die?' vroeg ik aan Jody. 'goed met jou?' 'Goed' zei zij weer en we liepen naar het bosje dat tegenover mijn huis stond. We liepen eerst naar onze lievelingsbomen en klommen daarin. Nadat we daar een tijdje zaten en een beetje gekletst hadden klommen we uit de bomen en gingen verder het bos in om te gaan 'jagen'. Na een tijdje kwam mijn moeder eraan om te zeggen dat het eten klaar stond. Ik ging naar huis en Jody ook.
Zo ging het elke dag door. Totdat drie maanden later opeens een man naar ons huis toe liep. Ik zat zoals gewoonlijk in een boom samen met Jody. De man die naar het huis toe liep, zag er bepaald niet vrolijk uit en het leek alsof hij net uit een slagveld was gekomen, zijn kleding zaten onder de scheuren en her en der zaten een paar bloedvlekken. Mijn moeder deed de deur open toen hij aanbelde. Hij praatte met mijn moeder en ik zag hoe mijn moeder begon te huilen en snikkend in zijn armen viel. Toen ik dat zag, klom ik de boom uit en rende naar mijn moeder toe en liet Jody achter. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik aan mijn moeder. 'Zeg...jij...het...maar...Bertus' vroeg mijn moeder snikkend tegen de man die blijkbaar Bertus heette. Ik keek hem aan en wachtte op zijn antwoord. 'Je vader is omgekomen in het slagveld.' zei Bertus zonder eromheen te draaien. 'WAT?! Is pap dood?' Riep ik verschrikt en verdrietig wordend uit en keek hem weer aan. 'Ja, hij is dood' zei hij. 'wat dat meen je niet!' riep ik uit en ik begon ook te huilen. Jody was naast mij komen staan en sloeg een arm om me heen. Toen we uit gehuild waren vroeg mijn moeder aan Bertus of hij binnen wilde komen om even wat te drinken en om schone kleding aan te doen. 'O, als dat mag, graag!' zei hij blij en we gingen allemaal naar binnen.
Na een paar uur ging hij weer naar buiten en ging weer naar de plek toe waar het slagveld was. de strijd was namelijk nog niet helemaal gestreden. Toen we afscheid genomen hadden van Bertus en toen Jody ook naar huis toe was gegaan, liep ik gelijk naar mijn moeder toe. 'Mam, wie is die Bertus eigenlijk?' vroeg ik aan mijn moeder. 'Bertus is een van pappa's vrienden.' zei mijn moeder. 'Echt?' riep ik verbaasd uit. 'Was hij er toen ook een van die mannen die er toen kwamen toen pap naar het slagveld moest?' 'Ja, toen was hij er ook bij, maar zou jij me nu even willen helpen met eten koken?' ' O, ja hoor!' zei ik en we liepen naar binnen.
De volgende morgen stond Bertus weer op de stoep en hij klopte weer op de deur. 'Hé, wat doe jij hier zo vroeg?' vroeg mijn moeder tegen hem. 'En wat zit er in die zak?' 'Ik laat je het zo zien als Robin er ook even bij komt. Dit is namelijk voor haar.' zei hij. 'Robin kom je?' riep mijn moeder en ik kwam eraan. 'Wat is er, mam? vroeg ik. 'Bertus heeft iets voor je'
'Echt?'
'Ja echt' zei Bertus een beetje geïrriteerd tegen mij. 'Hier' en hij gaf me de zak. Ik keek erin en haalde een best wel mooie boog eruit. 'Deze is van je vader geweest' zei Bertus toen ik hem eruit haalde. 'Het is een handboog.' zei hij een beetje overbodig want dat zag ik ook wel. 'Is deze echt van mijn vader geweest? Het ziet er namelijk nog mooi uit voor een boog dat net uit een slagveld komt.' zei ik verbaasd. 'Ik en een paar vrienden van je vader en mij hebben de boog gerepareerd, anders had ik het wel eerder gegeven.' zei Bertus. 'Cool! dankjewel!' riep ik blij. 'Ho, wacht even!' riep mijn moeder een beetje boos. 'Je mag de boog wel hebben, maar je mag hem niet meer gebruiken! Ik wil niet hebben dat jij jezelf verwond of dat jij straks zo goed word, dat je wel bij de Grijze Jagers kunt, dat wil ik echt niet! Want dan ben ik bang dat jij net zoals je vader in een slagveld omkomt, dan heb ik helemaal niemand meer!'. 'Kom op mam! Dan mag ik zeker ook niet meer sluipen door het bos of niet meer in mijn lievelingsboom zitten!' riep ik al een beetje boos tegen mijn moeder. 'Nee, dat heb je goed geraden! Voortaan mag jij me helpen in de keuken van het restaurant.' zei mijn moeder boos terug. 'Mam! Ik mag echt niks meer van jou nu mijn vader dood is! Het is al erg genoeg dat ik mijn vader niet meer heb en nou pak je mijn hobby ook nog af! Ik haat je echt!. Zei ik boos tegen mijn moeder en ik rende boos naar huis naar mijn kamer. 'Dat kun je niet maken.' zei Bertus tegen mijn moeder. 'Ik weet het, maar ik wil niet nog iemand verliezen straks als zij ook een Grijze Jager wordt, want zo goed is ze wel.' 'Oké, ik snap je wel, maar je weet dat je nu wel Robin diep ongelukkig maakt.' zei Bertus. Ze namen afscheid van elkaar en mijn moeder ging weer naar binnen en Bertus ging weer naar zijn eigen huis.
Sinds die dag mocht ik niet meer grijze jager dingen doen en moest ik mijn moeder helpen in het restaurant. Ook al hielp Jody mij, toch miste ik het sluipen, jagen en nog meer van die grijze jager dingen.
heey,
Hoe vonden jullie de proloog??? het is een beetje lang geworden, maar ik vond dat dit er allemaal in moest komen. Dit is niet mijn eerste verhaal dat ik schrijf, ik had namelijk al een profiel maar die heb ik er af gegooid. Ik schrijf ook nog verhalen samen met @amo_scribens en @Xnoukhx op ons samen profiel: @schrijfvriendinnen.
Groetjes Babette
