#9.Bölüm#

15 1 0
                                    

○●˙°○●NUR'dan○●˙°○●
    

   Şuan çok üzgün ve mutluyum. Duygu karmaşası içindeyim. Kore'ye gideceğim için mutlu ailemi bu adamın yanında bırakacağım için de üzgünüm.
Neden bu adam geldi ki! Hayatım tam düzeldi derken bu adam çıkageldi. Ya o hapiste ömür boyu yatsaydı ya.  Ayh! Şimdi sinirlenmenin sırası değil Nur. Kendine gel! Babamla annemle vedalaştıktan sonra taksiye binip havaalanına geldik. Kardeşim elimi deli gibi sıkıyordu.

"Ya kolumu bıraksana aciyoo!"
"Pardon abla özür dilerim." Dedi ve bıraktı kolumu. Gerçekten çok dalgın gözüküyordu. E kolay değil yani babamın azılı düşmanı gelmiş ve biz "Kore'ye" gidiyoruz. Sahi ben neden bu işe mutlu olmadım. Çünkü babam İYİLEŞTİ. Başta söyledim ya mutlu olduğumu aslında pek öyle olduğu söylenemez. Off bu  ne arkadaş bir kerede mutlu, normal bir hayatım olsun. Ama nerede bende böyle şans.
   Uçağa doğru ilerliyorduk. Derken boynuma bir şey saplandı.
"Ablaaaa!!" Dedi Mehmet. Oda ne uyku beni mi çağırıyor?

 
      

Deli Bir HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin