High School Never Ends

+11

Vera POV

De directrice verlaat haar kantoor wat mij nu alleen laat zijn met Nicole. “Zie je hoe makkelijk ze me geloofd. Nu alleen nog dat gesprek met onze ouders.. en dan ben jij van school af” lacht ze gemeen als me vies aankijkt. “Alles is beter dan bij jou in de buurt zijn” sis ik. Nog even en ik kan me echt niet meer beheersen en dan ben ik zeker dat ik na 3 dagen al van school wordt gestuurd. “Dames. Jullie ouders zijn er” komt de directrice dan terug gelopen met mama achter zich. Die me bezorgd aankijkt, maar tegelijkertijd ook boos. Daar achter zie ik een blonde vrouw lopen die veel op Nicole lijkt, haar moeder dus. Dan valt mijn mond open van verbazing, mijn vader komt achter haar aangelopen. Hij kijkt weg als hij zie dat ik hem aankijk. Moest dit nu echt gebeuren?! Mijn moeder is bij me waar ik boos op ben, Nicole is hier, haar moeder heeft mijn vader van me weggehaald, en dan laten we niet praten over dat mijn vader hier nu ook is, in dezelfde ruimte als mijn moeder…? Hij gaat naast Nicole zitten en ik zie hoe ze moeite moet doen om niet meteen te gaan grijnzen. Hoe kan hij dit doen?! “Zo, zoals ik jullie al heb verteld aan de telefoon hebben Vera en Nicole elkaar geslagen. Ik vind dat ze hier niet ongestraft mee weg kunnen komen..” begint de directrice. “Wie is er begonnen?” vraagt Nicole’s moeder. “Vera! Ze begon me te bedreigen en toen ik er iets van zei sloeg ze me” begint Nicole weer te huilen. Ik zucht en kijk weg,  er was hier toch niemand die me überhaupt zou geloven. “Dan moet ze gestraft worden! Zomaar mijn meisje slaan?!”roept Nicole’s moeder. “Laten we dan ook nog eens luisteren naar Vera’s verhaal of niet soms?” zegt mijn moeder boos tegen haar. “Vertel vera” zegt de directrice als ze mij het woord geeft. Ik begin te vertellen over Joor, en over hoe ik ze tegen wou houden om naar Louis te gaan. Wat ze daarna tegen me zei over Nick, over mijn vader en dat ik zo boos ben geworden. Hoe Nicole mij daarna begon te slaan en Zayn haar van me aftrok. Iedereen blijft stil en ik zie Nicole zenuwachtig voor haar uitkijken. “Nicole? Wat heb jij hier op te zeggen?” vraagt de directrice verder. “Ze liegt.” Nicole slaat haar armen over elkaar en begint weer half te huilen. “Jullie mogen even in de gang wachten, ik ga met jullie ouders overleggen voor een geschikte straf” de directrice kijkt ons aan en dan kijk ik naar papa, die in Nicole’s hand knijpt als ‘dat het goed komt’, dan kijk ik  terug naar mama die ook maar half dood voor haar uit staart. Lekker, ze hadden beter niet kunnen komen. Half boos loop ik het kantoor uit en ga verveeld op een bankje zitten in de gang. “Zo, hopelijk kunnen MIJN ouders er wat aan doen dat jij weg gaat” komt Nicole naast me zitten. “Waarom ga je niet ergens anders zitten?” vraag ik, zo lief mogelijk. “Nah, ik vind het net zo leuk met jou” grijnst ze weer. Ik draai weer weg met mijn ogen en ga zo ver mogelijk van haar af zitten. Niet veel later ga ik worden we weer naar binnen geroepen en ik ga verveeld weer naar binnen. “Meiden, wat jullie hebben gedaan vind ik echt niet kunnen. Jullie zijn bijna volwassen meiden, gedraag je dan ook zo. Nicole, ook al zeg je dat Vera is begonnen, wat misschien waar is, lokte je het wel zelf uit. Vera daarin tegen, je had je in moeten houden en niet meteen gaan slaan.” Ik rol met mijn ogen en ze praat verder. “Ik heb daarom besloten om Vera te schorsen van school” Wat?! “Yes!” gilt Nicole bijna. Ik ben nog nooit geschorst geweest, laat staan dat ik vroeger ooit te laat in de les kwam, ik praatte nooit in de les, bang om eruit gezet te worden. En nu wordt ik in een keer geschorst?! “mama!?” Nicole kijkt haar moeder blij aan. “Ik weet het lieverd, ze wou meteen mijn geld hebben” grinnikt haar moeder. “Ze heeft je omgekocht?!” roep ik. “Vera..” begint de directrice. “Nee! Waarom zou ik hier nog blijven? Mijn moeder is boos op mijn vader omdat hij vreemd is gegaan, maar ze is zelf ook vreemd gegaan.. nu krijg ik de schuld van alles terwijl het niet alleen mijn schuld is?”  de tranen springen in mijn ogen en zie alle ogen op mij gericht. Weet je, het kan me niet schelen. Als Nicole’s moeder de directrice heeft omgekocht dan sta ik nergens. “Vera luister even” begint mijn moeder. “Nee! Jij moet al helemaal je mond houden” de tranen stomen inmiddels over mijn wangen. Ik pak mijn tas en storm het kantoor uit. Net op dat moment gaat de bel voor de volgende pauze. Misschien is het wel geluk, nu kan ik Louis of Harry vragen of me naar huis te brengen en mijn kleren te halen. Mijn moeder zal misschien hier nog wel blijven, en anders ben ik al weg voordat ze erachter komt. Ik veeg ruw de tranen van mijn wangen met Joor haar trui en ren haast naar binnen. “Vera?” hoor ik mijn naam roepen door Harry, Louis en Joor tegelijk. “Wat is er?”  vraagt Louis meteen, de bezorgdheid hoor ik in zijn stem. “Kan iemand me naar huis brengen. Ik wil mijn spullen halen” snik ik. “Wat hebben ze gezegd?” vraagt Joor terwijl ze tegen over me komt staan. Ik negeer haar vraag en kijk Harry aan die zijn auto sleutels als in zijn hand heeft. “Ik rij wel” zegt hij en knikt. “Vera, ik vroeg iets” roept Joor me achterna als ik met Harry weg loop. “IK ben geschorst oke?!”  roep ik, ik zie haar schrikken, of van mijn reactie of van hoe ik tegen haar doe. Louis mond valt open en ik trek Harry mee naar de parkeerplaats. “Mijn moeder is hier, dus ik hoop dat ik op tijd thuis weg ben” snik ik als Harry snel optrekt en wegrijd. “Je moeder was hier? Waarom?” vraagt hij verbaasd en legt zijn hand op mijn knie. “Mijn vader ook… Hij kwam alleen niet voor mij…” zucht ik en leg mijn hoofd tegen het raam. Hoe kon hij? Hij weet hoeveel ik altijd om hem heb gegeven, waarom is dat nu dan ineens veranderd? Ik zie hoe Harry de oprit bij mijn huis oprijd en snel stap ik uit de auto en sprint naar boven. “Vera..” komt hij achter me aangelopen. Ik loop mijn kamer in en pak uit mijn kast een grote tas en pak al mijn kleren bij elkaar en gooi ze erin. Het past helemaal niet maar nou en, ik laat niks hier hangen. Ik loop Harry voorbij naar de badkamer en pak mijn shampoo’s en borstels en doe ze in een toilet tas. Ik pak een handje tampons en gooi ze erbij, je weet maar nooit.. Dan loop ik terug en zie dat Harry mijn tas iets netter in heeft gepakt dan hoe ik het net heb achtergelaten. Ik gooi mijn toilet tas erbij en pak in mijn kast nog een andere tas erbij, daar gooi ik al mijn schoenen in. “ Vera…” pakt Harry dan mijn tas over en trekt me in een knuffel. Ik barst meteen weer in tranen uit en duw me nog dichter tegen hem aan. “Het komt goed, echt.” Kust hij mijn haren en ik knik zachtjes. Hij pakt mijn tas met kleren en geeft me de tas met schoenen aan. Dan lopen we haastig naar beneden en lopen terug naar zijn auto, waar we de spullen in leggen. “Ik zal straks wel het een en ander aan mijn moeder uitleggen”  zegt hij dan als we weer terug naar zijn huis gaan. “sorry..” zeg ik zacht. Ik weet wel dat hij het niet erg vind, ik ben alleen bang voor de reactie van zijn moeder. “Oh ze is al thuis” zegt hij dan als hij de auto parkeert. Ik zucht even en pak dan mijn tassen weer aan. “Harry lieverd,  je bent er al” maakt een vrouw van rond de  40 open. Ze kijkt me aan en ik glimlach zachtjes. “Mam, dit is Vera” zegt Harry. “Hallo meisje”  trekt ze me in een knuffel. Ik voel de tranen weer op komen en ze kijkt me bezorgd aan als ik ze snel weg veeg. Ze kijkt Harry even verbaasd aan maar hij schud zijn hoofd en leidt me mee naar binnen. “Mam, mag ze voor een tijdje hier blijven?” hoor ik Harry dan tegen haar zeggen als ik mijn spullen in de gang zet. “Ja natuurlijk, wat is er dan aan de hand lieverd?” ik hoor de bezorgdheid in haar stem. “vertel ik nog wel, straks. Ik laat haar even naar boven” Harry pakt ook mijn tas aan en tilt ze beide naar boven gaan naar Harry’s slaapkamer. “Leg je kleren maar neer waar je wilt, al hang je ze bij mij in de kast, maakt niet uit. Ik ga wel even het een en ander uitleggen aan mama” hij kust me een keer en ik knik. Hij verlaat zijn kamer weer en dan sta ik hier dan alleen.. Ik heb bot tegen joor gedaan, terwijl ze alleen maar aardig wou zijn. Ik ben weg gegaan van school, mijn spullen heb ik thuis opgehaald, en nu zit ik hier bij Harry en Joor thuis.. Wat ben ik toch allemaal aan het doen met mijn leven..?