Seninle Olabilirim!

  Günlerden bir gün bir çocukla karşılaştım. Parka yürüyüş yapmak için gitmiştim. Anlayacağınız şekil ve koku açısından pek hoş değildim. Ama çocuğu tanıyordum, o beni tanımasa da. O çocuğu bana arkadaşım anlatmıştı. Çocukla aynı sınıftalarmış fakat çocuk çok dertliymiş. Babasının nerede olduğu belli değilmiş, annesi ise hapisteymiş. E çocuk da bu dertten sigaraya başlamış, arada sırada okula geliyormuş. O da sınavları doldurmak içinmiş. Çocuk sadece kağıdı alıp biraz karalıyormuş ve sonra geri veriyormuş. Okula gelmediği zamanda da işte çalışıyormuş ve babaannesinin yanında yaşıyormuş. Ama araları pek iyi değilmiş.

  Ben bunları bildiğim için çocuğa karşı içimde bir his vardı. Ona yardım etmek istiyordum. Çocuk, banklardan birine oturmuş sigara içiyordu, ben de bunu fırsat bilip yanına gittim ve oturdum. Çocuk bana garip bir şekilde baktı ve o anda aramızda bir şey oldu. Elektrik akımı gibi.(bu arada çocuk bana göre bayağı bir yakışıklıydı, kahve saç, kahve göz, esmer ten)Ben direk konuya daldım.

-Benim adım Melike. Senin adın ne?(sanki bilmiyormuşum gibi sordum)

-Mustafa.

-Şey biraz hızlı olacak ama senin hakkında ki çoğu şeyi biliyorum.(ben bunu söylediğimde çocuk şok oldu ve ben de bildiklerimi anlattım)

-Ayda 'yı öldürücem. Kesinlikle onu...

-Şey.. Sakin ol , onun bir suçu yok ben onu zorladım.

-Neden? (dediğinde ben elindeki sigarayı aldım ve çöpe attım, tabii o da şaşırdı ama devam ettim)

-Çünkü sana yardım etmek istiyorum.         (sessizlik)

-Bana nasıl yardım etmeyi planlıyosun ki?

-Birincisi konuşmanı düzelteceğim, sonra oturuşunu, sonra sigarayı bıraktıracağım, sonra...

-Hop, hop , hop! Sen bi dur orda. Bunları yapmana izin vermezsem ?!

-Sen bilirsin, görüşürüz ! dedim ve kalkıp yürümeye başladım.

Bir kaç adım atmıştım ki bileğimi kavradı ve beni kendine doğru döndürdü. döndüğümde dudaklarımız arasında en fazla bir santim vardı. O da bunu fark etmiş olmalı ki ikimizde birbirimizden birazcık uzaklaştık.

-Tamam. Beni düzeltebileceğine inanıyorsan düzelt. Ama ben pek inanmıyor...( boynuna sarıldığım için çocuk sözünü tamamlayamamıştı, ben de atladığım hızda geri çekildim)

-Yarın aynı saatte görüşürüz o zaman! dedim ve gittim.