Bab 2

521 7 0
                                    

“Nawra! Meh sini jap.” Aku melangkah ke meja Ustaz Shafarul yang jadi guru kelas aku tahun ni. Aku saje je lepak-lepak kat bilik pensyarah ni. Bolehlah tolong apa-apa yang patut.

“Ni nanti tampal senarai nama ni dekat pintu depan kelas. Kalau boleh secepat mungkin.” Aku angguk sambil mata sibuk duk baca senarai nama yang ada 31 orang tu. Dah bertambah sorang sejak si Afina masuk hari tu.

“Opps! Astaghfirullah...” Aku terus angkat kepala bila dengar suara seseorang macam terperanjat. Alamak! Aku tak sedar pula yang aku hampir-hampir je langgar mamat kat depan aku ni. Punyalah khusyuk baca senarai nama. Macam baca surat cinta pula.

Aku hanya mampu sengih. Kalau tengok warna muka aku, aku pun tak tahu nak describe warna dia. Bukanlah aku ni buta warna tapi punyalah malu sampai speechless aku dibuatnya.

 “Sorry.” Aku cakap dekat mamat yang masih berdiri depan aku ni. Aku terus blah cepat-cepat bila nampak mamat tu angguk kepala sambil urut-urut dada dia. Terkejut lagi kut gamaknya!

Fuh! Aku lepas nafas lega bila bilik pensyarah dah yojana mata memandang. Apalah! Macam tak ada orang lain je yang ditakdirkan untuk aku hampir-hampir langgar. Kenapalah mamat tu yang terpilih? Aiseh.. aku ni bukannya tak kenal dia langsung. Dia tu budak kelas aku. Nama dia? Entah, aku pun ingat-ingat lupa sebab aku tak cara sangat pasal banin kelas aku.

“Lia!” aku panggil si Lia bila nampak minah ‘bertuah’ tu lalu depan mata aku yang sepet ni. Disebabkan dia ni penolong ketua kelas tahun ni maka baiklah aku bagi kerja menampal-nampal senarai nama ni dekat dia. Boleh aku balik asrama lepas tu tidur. Tiba-tiba je aku rasa mengantuk bila fikir pasal tidur. Aku pun tak faham sangat dengan diri aku sebenarnya. Bukan ke kalau kita mengantuk baru fikir pasal tidur? Tapi kenapa aku terbalik pula. Takkan tiba-tiba jadi biul kot.

“Apa?” Lia jerit tepi telinga aku. Mak ai.. ingat aku pekak badak ke? Tapi salah aku juga. Sempat lagi berangan tu. “Ni ha. Ustaz suruh tampal dekat pintu depan kelas kita tu. Biar nampak harmoni.” Aku cakap sambil sengih.

Lia pandang aku tak percaya. “Ustaz suruh ana ke enti?”

“Ustaz suruh akulah. Lepas tu aku suruh kau. Kau kan penolong. Aku nak balik tidurlah. Please...” aku buat muka kasihan. Harap-haraplah skil berlakon aku berguna time-time macam ni. Harap-haraplah si Lia terpedaya. Harap-haraplah aku boleh balik hostel cepat. Banyak betul harapan!

“Hmm...” Lia jawab nak tak nak.

“Serious? Sayang kau.” Aku peluk dia sebelum aku blah cepat-cepat. Karang kalau tiba-tiba dia ubah fikiran kang naya aku.

                                          .......................................................................

“Nawra!” aiseh.. aku baru nak melangkah tiba-tiba ada orang panggil pula. Lia dah lama pergi kelas lepas aku bagi je senarai nama kat dia tadi. So, manusia mana pula yang panggil aku ni? Suara pun lain macam je. Kalau aku pusing dan orang yang panggil aku tu perempuan harus aku pengsan. Mana taknya? Garau dowh.. gentleman je aku dengar.

“ ya?” aku pusing belakang nak tengok siapa yang panggil aku. Eh? Tak ada pun! Aku tampar-tampar pipi aku perlahan. Manalah tahu aku bermimpi di siang hari ke. Adoi, sakit! Bulu roma aku dah mula meremang. Kalau sakit aku bukan mimpilah namanya. Err.. sekolah ni ada hantu ke? Tak ada siapa-siapa pun cerita kat aku. Ok, aku merepek!

“Sinilah. Awak ni Nawra Fiqrina kan?” aku pandang sebelah kiri aku. Laa.. kat situ rupanya. Mati-mati aku ingat halimunan ke hantu siang ke. Mana tahu kan? Aku angguk laju. Eh, ni bukan mamat kat bilik pensyarah tu ke?

“Ada apa ek?” sungguhlah tak berfaedah kalau dia saja-saja je duk panggil aku tengah-tengah dataran ni. Dahlah niat aku nak tidur dah terbantut.

Novel: Weirdo!Where stories live. Discover now