PİETRO & WANDA *MAXİMOFF*

1

bombalanma  zamanı (kurguyu değiştiriyorum ) 

hepimiz hep beraber oturmuş  sohbet ediyoduk halimizden memnunduk tüm aile zamanın nasıl geçtiğini bile anlamıyorduk aniden bir ses geldi çok kuvvetli bir ses çok yakından gelmişti babam cama koşup sesin geldiği yöne bakıyordu burası burası babamın çalıştığı yer babamın iş yeriydi babam burda olduğu için şanslıydık babam' bi daha atabilirler siz orda akalın dedi'  yarım saat orda kaldık ama başka bomba atmadılar  gittiklerini zannedip annem   abamın yanına gitti  ve ona sarıldı keşke hemen evden çıksaydık keşke bir şeyler yapa bilseydik ama olmadı  çıkmadık  ve bir şeyler yapamdak ve bir bomba daha atıldı sanki göktaşı gibiydi evin ortasında kocaman bir delik açtı ama patlamdı  pietro bana sımsıkı sarıldı ve bırakmadı annem bize çaresiz gözlerle baktı ve o delikten düştüler son bi kez onlara sizi seviyorum diye bağırma fırsatımız olmadı onları öpme onlara sarılma onları koklama o zaman dan beri  onları her özlediğimde içten içe ağlıyorum ve sizi seviyorm diye bağrıyorum artık göz yaşlarım kurumuşru dışarı akmıyolardı  artkı evde onlarla ilgili bir konu açılmıyordu çünkü pietro bunu istemiyordu günler haftalar sonra artık yiğecek bir şey bulamıyorduk bir işe girdik kimse bize iş vermek istemiyordu çünkü daha 18 yaşındaydık bize iş verseler bile parası az oluyordu ama bu yaşta bu acıları çekmek bizi düşürmedi bizi yükseltti  biz magento nun çocuklarıyız ve asla pes etmeiyiz babam bize böyle öğretti asla pes etmemeyi ayakalarının üstünde durmayı ama pietro konuyu açmasa bile  bazen bu olanları babamızın suçu diyodu ' babam bu işi yapmasaydı bu olmazdı ' bu şekilde cümleler kuruyordu  o da üzülüyordu bu olanlara kim üzülmez kii ama beni daha fazla üzmemek için söylemiyordu çünkü o beni çok seviyordu ben de onu ben de onu üzmemek için elimden geleni yapıyordum ama biz çok küçüktük ve ben yemek yapmayı bilmiyordum pietro işten yorgun bir şekilde gelip bide evde yemek yapıyordu o da benim yorgun oldumu düşünüyordu çünkü bende çalışıyordum yaz daydık ve kışın ne yapacağımızı bilmiyorduk çünkü bir oda delik deşikti bu duyguyu ilk  defa hissetmiştik ve artık her zaman hissedecektik  ÇARESİZLİK asla peşimizi bırakmıyacak tı

 Eveeet ilk bölüm bitti düşünceleriniz ne oldumu yoks olmadı mı değiştirme yapayım mı ?? yoksa bu olay yerine yenilmezler den mi başlıyım ?