Ve bazen bedenin kabuslarında ruhunu taşıyamaz olur.
Bedenim,yatağın içinde ateşten titrerken penceremden vuran ay ışı karanlığı yok etmek istercesine odamın içine süzülüyordu.Gözlerim etrafıma bakarken karşımda bir karartı fark ettim.Hareketsiz,öylece duruyor ve bana bakıyordu.Yatakta hafifçe doğruldum.
~Baba ?
Ses vermedi.
~Baba,korkutuyorsun !
Söylediğimle yerinden bir adım öne geldi.Babam olamazdı.Ay ışığı yüzünü aydınlatmasa da bedenini aydınlatıyordu.Uzun boylu,üstünde dar gri tişörtü gelişmiş vücudunu oldukça belli ediyordu.Siyah bir pantolon ve siyah spor ayakkabıları vardı.
Bana doğru yavaşça yürümeye başladığında hem korkudan hem de şaşkınlıktan kaskatı kesildim.
Ama nasıl ?
Biraz da olsa şaşkınlığım geçtiğinde çığlık attım ve adımlarını hızlandırarak yanıma geldi.Çığlığımı engellerken kasılmış bedenini hissedebiliyordum.Gözlerini gözlerime kitledi.
-Elimi çekicem.Bağırmayacaksın.
Sorarcasına baktı.
-Anladın mı ?
Ses tonu sert çıkmıştı.Panikle başımı salladım.Elini yavaşça çekti.
~Gözlerini bu kadar yakından görmeyeli uzun zaman olmuş.
Diye geveledim kelimeleri ağzımda.Dikkatle beni izliyordu.
-Sen istedin !
~Ne ! Ben mi ?
Yüzüme alaycı bir ifade yayıldı.Sesimi ister istemez yükseltmiştim.Beni harabeye çevirip umursamadan çekip giden oydu ama şimdi gelmiş beni suçluyordu.
Başını salladı.Oturduğu yerden ayağa kalkıp bir adım geriledi.Bu hareketiyle ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.Hayır şimdi olmaz,ağlayamam diye kendime diretsem bile işe yaramadı ve ardından gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü.
~Görmüyor musun hâlimi.Bi baksana ! Paramparça olan kim ?
Arkasını döndü.O gün olduğu gibi.Yataktan hızla çıktım.Aramızdaki mesafeyi kapatıp tekrar bağırmaya başladım.
~Senden nefret ediyorum!
Gözlerimi sımsıkı yumdum ve dizlerimin üstüne çöktüm.Bedenim o kadar hâlsizdi ki taşıyamıyordum.Hıçkırıklarımın odanın içinde yankılanma sesi kulaklarıma geliyordu.Dudaklarımı araladım.Aciz sesimle birlikte kelimeler ağzımdan döküldü.
~Nefret ediyorum...
-Şşş.Geçti canım.Geçti.
Gözlerimi açtığımda annemin sımsıkı kollarının arasında olduğumu fark ettim.
Her şey bir kabusmuş.Korkunç bir kabus.Ağlamaya devam ederken kollarımı annemin beline sardım o da beni daha sıkı kucakladı.
-Kim getirdi seni bu hâle ?
Soruyla birlikte yerimde rahatsızca kıpırdandım ve gözlerinin içine baktım.Gözyaşlarımı silerken banyoya ilerledim.Annemin bana bakan gözlerini hissediyordum.Yüzümü yıkadıktan sonra sahile gitmek için üzerime kırmızı dar bir tişört altıma da siyah şort giydim.Siyah spor ayakkabıları giydikten sonra merdivenlerden hızlı bir şekilde indim.Kapıya doğru yürürken
~Ben dışarıdayım.
Diye bağırdım.
-Kahvaltı ?
~Canım istemiyor.
Dedikten sonra kapıyı kapattım.
Bu kadar yeter bence :D Yorumlarınızı bekliyorum.Oylamayı unutmayın. :))
