Καλοκαιρινος Ερωτας

XANIA ( ΚΡΗΤΗΣ) καλοκαίρι 2014

Επιτέλους όλα είχαν τελειώσει...Και ναι πλέον ήμουν μια απόφοιτη λυκείου και μελλοντική φοιτήτρια της Μηχανολογίας! Τα όνειρα μου έπαιρναν πραγματικές διαστάσεις ένα προς ένα, και όλη μου η σκληρή προσπάθεια και το άγχος μου δικαιώνονταν.
Επιτέλους διακοπές , καλοκαίρι...Χανιά με τις κολλητές μου για δυο ολόκληρες εβδομάδες και κανείς και τίποτα δεν θα μας το χαλούσε η τουλάχιστον έτσι νομίζαμε..
Και όμως εκείνο το βραδύ καθόλου όρεξη δεν είχα να ακολουθησω τα κορίτσια σε εκείνο τo πάρτι διπλά στην παράλια. Ο ενθουσιασμός τους όμως ήταν μεγαλύτερος από την άρνηση μου και γρήγορα βρέθηκα γύρω από δεκάδες τουρίστες να χορεύουν και να πίνουν δίχως αύριο! Ο ήχος από την δυνατή μουσική και ο καπνός από τα τσιγάρα ,με έκαναν γρήγορα να ζαλιστώ και να βλαστημήσω από μέσα μου αρκετές φορές για την αδυναμία μου που με οδήγησε να βρίσκομαι για ακόμα μια φορά κάπου που δεν ήθελα. Εκεί μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα η χρυσαφένια αμμουδιά και τα κρυστάλλινα νερά που απλώνονταν μπροστά μου έμοιαζαν σαν την πιο καλή ιδέα που είχε σκαρφιστεί το μυαλό μου εκείνο το βράδυ, καθαρός αέρας και ηρεμία σκέφτηκα! Και αφού απαλλάχτηκα από τα ανάλαφρα σανδάλια μου ,άρχισα να περπατάω πάνω στην λεπτή και ζεστή άμμο και να απομακρύνομαι από αυτό το πάρτι ,πλησιάζοντας όλο και περισσότερο την ακροθαλασσιά..
Μα τον θεό βλαστήμησα ακόμα μια φορά για την αφέλεια μου που βρισκόμουν εκεί και πείρα μια βαθιά ανάσα. Μα τι είχα πάθει πια αυτή δεν ήμουν εγώ ; Δεν παραπονιόμουν ούτε μιλούσα άσχημα. Μια βρισιά μου ξέφυγε πάλι και αυτή την φορά την ξεστόμισα δυνατά και καθαρά καθώς κοιτούσα έντρομη το σώμα του αγοριού που επέπλεε λίγα μέτρα από έμενα μέσα στην ήρεμη και γαλήνια θάλασσα!
Για να μην τα πολυλογώ λίγες στιγμές αργότερα τα δυο μου χέρια βρίσκονταν γύρω από την μέση του και η νευρικότητα τον χεριών μου ήταν αισθητή αφού έτρεμα ολόκληρη τόσο από το κρύο όσο και από τον φόβο! Με κορυφωμένη την αγωνιά μου τον τράβηξα προς τα έξω, για μεγάλη μου έκπληξη «ο κύριος» πετάχτηκε όρθιος και μου έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο!!
Έμεινα εκεί να τον κοιτάζω ,χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη..
«Τι.. έπαθες;» τον ρώτησα
«Τίποτα ,απλά απολάμβανα την ηρεμία..»μου απάντησε με ένα ειρωνικό και ταυτόχρονα γοητευτικό χαμόγελο..Η σαστιμάρα μου γρήγορα έδωσε την θέση της στο θυμό και άρχισα να του φωνάζω ..Καθώς εκείνος κολυμπούσε προς την ακτή...
«Tο όνομα μου είναι Στράτος...χάρηκα» Ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσα μόλις σταμάτησα να τρέμω από το κρύο..τυλιγμένη με την πετσέτα του..
«Εμμανουελα..και μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο..» του απάντησα και συνέχισα να κοιτάζω αδιάφορη την ήρεμη θάλασσα.
Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μου επεξεργαζόταν το ποσό ενοχλητικά όμορφος και μυστηριώδης φαινόταν! Είχε μεγάλα γαλάζια μάτια και ξανθά κοντά μαλλιά με μικρές μπούκλες που σίγουρα θα ήταν δύσκολο να συμμαζέψει σε μια μεριά αφού πετούσαν δεξιά και αριστερά.
«Λοιπόν νομίζω ότι σου χρωστάω τουλάχιστον ένα ποτό για την τρομάρα που σου προκάλεσα..τι λες;» Τα λόγια του με έβγαλαν γρήγορα από τις σκέψεις μου και του αρνήθηκα ευγενικά..όσο ωραίος και αν ήταν...παρέμενε ένας περίεργος ξένος.
<<Δεν σηκώνω κουβέντα αύριο το πρωί...θα σε περιμένω για πρωινό στο Βeach Βar..μην τολμήσεις και δεν εμφανιστείς γιατί τότε ίσως έχω λόγο να πνίγω στα αλήθεια..>>
Ο Στράτος ήταν πάντα πειστικός , το είχε ήταν κάτι σαν χάρισμα έτσι λοιπόν δεν άργησε να με κάνει να τον ερωτευτώ! Το επόμενο πρωινό ήταν μοναχά η αρχή από δυο εβδομάδες γεμάτες περιπέτεια και ερώτα.
Ποτέ άλλοτε τα Χανιά δεν μου είχαν φανεί τόσο όμορφα..οι παράλιες ,τα αξιοθέατα όλα έμοιαζαν πιο ενδιαφέρον και όλα με προκαλούσαν να ζήσω τον δικό μου θυελλώδη καλοκαιρινό ερώτα! Ποτέ μου δεν πίστευα πως θα μπορούσα να ερωτευτώ κάποιον μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο Στράτος ήταν το ακριβώς αντίθετο από εμένα ,του άρεσε η περιπέτεια και να ζει κάθε στιγμή....οι καταδύσεις, οι βραδινές βουτιές ,οι βόλτες με τις μηχανές ,το κάλο φαγητό στα γραφικά ταβερνάκια στο παλιό λιμάνι καθώς και το κλάμπινγκ μέχρι πρωίας έδιναν το ένα την θέση του στο άλλο και οι ημέρες μας στο νησί περνούσαν όλο και πιο όμορφα!! Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα την σημασία της λέξης ευτυχία ,και πίστευα ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να την καταστρέψει!! Όμως έκανα λάθος!! Όλες εκείνες οι μοναδικές στιγμές στην παραλία αγκαλιά με μια κιθάρα ,όλα εκείνα τα παιχνίδια μας στην άμμο έμοιαζαν σαν ένα όνειρο που γρήγορα θα τέλειωνε.
Ένα τηλεφώνημα ήρθε να γκρεμίσει μόλις μέσα σε 10 δευτερόλεπτα ,όλα όσα είχαμε ζήσει εκείνο το καλοκαίρι και να μας θυμίσει ότι οι καλοκαιρινοί έρωτες έχουν τελικά ημερομηνία λήξης!!
Ήταν μεσημεράκι όταν το κινητό του χτύπησε και τον έκανε να αφήσει την αγκαλιά μου και να σηκωθεί από το κρεβάτι μας μέσα στην αγωνιά..
<<Μπαμπά δεν μπορεί να μου μιλάς σοβαρά; Με δεχτήκαν; >> Τα λόγια του ήχησαν στα αυτιά μου σαν τα χειρότερα λόγια που είχα ακούσει ποτέ. Ο Στράτος είχε επιλεχτεί από το βρετανικό πανεπιστήμιο οικονομικών επιστημόνων για σπουδές και όπως μου εξήγησε έπρεπε να φύγει μέσα στον επόμενο μήνα από την Ελλάδα.
Όλα λοιπόν θα τελείωναν εκεί εκείνος Λονδίνο και εγώ Αθηνά πολυτεχνείο.
Οι υπόλοιπες ημέρες πέρασαν γρήγορα και εκείνος ο καιρός που μου κρατούσε το χέρι και με φιλούσε παθιασμένα ,περπατώντας στην παραλία με την αλμυρά και την μυρωδιά της καλοκαιρινής ελευθερίας ήταν χιλιόμετρα μακριά μου , όπως και εκείνος !!