Tijdelijke Psychose

spreken en zien

Daarna ging het eigenlijk te snel voor woorden. Terwijl mijn man werd wegereden in de politiebus. Werd ik in een andere politie wagen gezet met mijn zoontje en richting Gorinchem gereden, terwijl de vrouw daar heen reed vroeg ze waar ik heen wou. Ik wou op dit moment niet terug naar ons huis, dus zei ik dat ik naar mijn schoonouders ging, ik wou op dat moment ook niet naar mijn eigen ouders toe ik weet niet waarom. Dus keerde ze weer om, en reed weer naar de pond waar het allemaal gebeurt is. Ik had ondertussen mijn schoonouders opgebeld, en gevraagd of ik bij hun mocht komen. Dat mocht gelukkig.

Toen we op de pond stonden voelde je de ogen van de medewerkers in je rug branden ze herkende je natuurlijk. Ik had geen geld niks bij me dus moest ik nog even terug rennen. Toen we eenmaal in de auto zaten, waren we allebei in ons gedachten verzonken. Hij was nog maar een uurtje weg en ik kon nou al niet meer zonder hem.

Toen we bij hem thuis waren heb ik eerst een peukje gerookt. Justin op bed gelegd. En daarna gaan zitten bij mijn schoonouders. Toen werden we gebeld en die mensen aan de telefoon mochten alleen praten met zijn moeder en vader, ze mochten niks zeggen aan de telefoon ook al was ik zijn vriendin. Dat deed mij heel erg veel pijn, ik was er potverdorie bij en de enige aan wie ze wat mochten vertellen was alleen maar zijn ouders. Uiteindelijk zou ik het wel te horen krijgen van zijn ouders, maarja het deed toch pijn. Ze vroegen aan mij of hij drugs had gebruikt. Omdat dat in zijn bloed was gevonden in kleine aantallen. We waren namelijk een paar weken daarvoor naar Nightmare geweest en daar had hij inderdaad drugs gebruikt speed om precies te zijn. Dus dat had ik ook gezegd. En daarna kreeg mijn schoonvader te horen wanneer we zijn spullen konden brengen. En dat betekende ook dat ik dus ook weer in ons huis moest komen. Toen dat telefoon gesprek was afgelopen, rookte ik nog een peukje en ging ik naar bed. Ik had een trui van hem meegenomen in die tas die wij natuurlijk al bij ons hadden. En heb die aangetrokken en ben daar huilend en al in slaap gevallen. Het voelde gewoon zo niet goed om zonder hem in een bed bij zijn ouders te slapen. uiteindelijk was ik dan toch in slaap gevallen en de volgende morgen werd ik wakker van Justin. Ik ging met hem naar beneden en ging maar een boterham klaar maken. Ik wist werkelijk niet meer wat ik moest doen. Ik had toen dit gebeurde liep ik stage ik deed een opleiding leidinggevend medewerker naai-perszaal niv. 3 en was op dat moment net bezig met mijn stage in de schapenkop. Het eerste wat ik deed is school opbellen en dat ik voorlopig even geen stage kon lopen. Daarna mijn stageadres, dat ik in deze vakantie ook niet kwam, met de uitleg natuurlijk met wat er gebeurt was. Gelukkig hoefde ik zijn bazin niet op de hoogte te stellen dat deed mijn schoonvader omdat  hij in dat zelfde bedrijf werkt. Iedereen was natuurlijk behoorlijk aangeslagen. En de dag kroop voor mij maar langzaam voorbij, ik voelde me echt depressief, ik kon hem niet bereiken ik wist niet wat hun aan doen waren, ik wist me gewoon echt geen raad meer. Mijn schoonouders wisten dat ook niet meer met mij. Ik heb hem die dag een smsje gestuurd, ik wist niet of hij het leeste, geen idee maar het idee dat ik naar hem aan het sturen was, was iets dat hij er nog was. Wat natuurlijk raar is omdat het maar een mobiel was. Maargoed op dat moment deed ik dingen die ik zelf niet eens meer besefte. En zo ging de dag maar langzaam voorbij. Die middag kwam mijn schoonzus die midden in een scheidingsproces zat met haar man langs, die was natuurlijk ook erg aangeslagen door wat er met haar broertje is gebeurd. Maarja ze had meer zorgen aan der hoofd,,, ze lag in een scheiding met 2 kleine kinderen en ging die middag juist naar een mediator, haar man kwam haar ophalen bij mijn schoonouders. En het was op dat moment dubbel om hem te zien, mijn schoonzus had het hem wel verteld want ja 10 jaar samen waarvan 5 getrouwd dan heb je natuurlijk behoorlijk wat met elkaar meegemaakt en mag je zoiets niet achterhouden, daarbij moest ze het aan iemand kwijt.

Diezelfde avond mochten we kleren brengen bij mijn man. En dat viel me zwaar als je weer voor de eerste keer in het huis komt waar zoveel in een weekend is gebeurt. Ik zette de kerstboom weer recht, onze katten waren buiten heb ze naar binnen geroepen, ze konden wel buiten blijven, het waren echte boerenkatten. Maar ja ik wist niet hoelang ik weg zou blijven wanneer ik weer naar huis toe zou gaan dus hield ik ze maar binnen met de vraag aan de buurvrouw of ze af en toe wou kijken hoe het met ze ging en met de kattenbak enzovoorts. Ik had daarna onderbroeken en alle benodigdheden ingepakt. En zo gingen ik en mijn schoonvader opweg naar yulius in Dordrecht. Waar hij ondertussen op de jade afdeling zat, voor de duidelijkheid de gesloten afdeling. Toen wij daar aan kwamen mochten we hem niet zien en weer had ik zo klote gevoel, je wist dat hij in het zelfde gebouw was je was misschien een paar meter van hem vandaan en toch mocht je hem niet even zien.

Die vrouw die zijn koffer aanpakte zei ook dat het iedereen kan overkomen wat hij heeft gehad, ik kon het morgen zijn en mijn schoonvader kon het ook zijn je wist het niet het kon zomaar gebeuren. Nadat zijn wij ook weer weggegaan. Toen we thuiskwamen rookte ik weer een peukje wat ik heel veel gedaan heb in die week. En zo gingen we alweer slapen, nog een nacht alleen. Weer met zijn trui in bed zijn geur opsnuiven die aan die trui vastzat.

De volgende morgen was ik nog steeds een zombie en keek met justin alleen maar tv, of ik zat zomaar ineens te huilen, ik was een compleet wrak. Die dag heb ik hem weer een smsje gestuurd. Die middag toen mijn schoonmoeder even weg was kregen we een telefoontje van Yulius.. ik zei mijn naam en vroeg of ik iets moest doorgeven aan mijn schoonmoeder. Dat mocht niet, weer kreeg ik geen informatie te horen en moest ik wachten totdat mijn schoonmoeder terug was. En ja je kan het al raden dat duurde weer erg lang. Toen mijn schoonmoeder terug was vertelde ik het haar meteen. En belde ze terug. Toen kregen wij te horen dat hij als hij meewerkte de volgende dag mocht bellen. Meer lieten ze niet los. Aan de ene kant was ik blij dat ik zijn stem kon horen maar aan de andere kant wist ik niet wat ik moest verwachten. Stel je voor dat hij mij niet zou spreken.. dat hij alleen zijn ouders wou spreken, ik zou het niet eerder weten tot de volgende dag.

Die nacht sliep ik weer slecht en zat ik de hele nacht naar zijn foto op zijn mobiel te staren.

De volgende dag wist ik me helemaal geen houding meer te geven die middag werden wij inderdaad gebeld door mijn man, hij wou in eerst zijn moeder spreken daarna zijn zus en daarna ik , ik barste in huilen uit aan de telefoon ik miste hem zo erg, ik wou hem omhelzen, en hem niet meer loslaten. Hij zei dat hij bezoek mocht hebben vanavond, de middag was het normaal ook maar die was al bijna voorbij dus dat kon niet meer, zijn ouders wouden die avond dus ik moest nog langer wachten eerder ik hem weer kon zien. En dat deed mijn pijn, ik wou hem zien, ik wou hem aanraken en zeggen dat we er samen uitkwamen en dat ik niet bij hem weg zou gaan ondanks alles.

Toen ze terug kwamen zeiden ze dat hij mij heel erg miste, maar dat ik nog een 2 dagen zou moeten wachten omdat zijn zus en mijn schoonmoeder of schoonvader die avond erna wouden. En ik had geen mogelijkheid om met de bus te gaan want ja ik zat in Ouderkerk aan den IJssel en hij in Dordrecht en die verbinding met openbaar vervoer was niet zo goed dus dat ging al niet door.

Toen gingen we maar slapen en de volgende dag gingen mijn schoonmoeder en schoonzus in de middag inplaatsvan in de avond. In die avond hadden ze al wat te doen en konden ze hem dus niet opzoeken. Ik zou dat natuurlijk ook niet kennen als ik hier nog zat want ja justin lag natuurlijk op bed.Mijn man belde mij op die middag en die zei dat hij mij graag wou zien, en ik zei daarop weer dat er niemand kwam ik kon niet weg en was het dus ook niet mogelijk om savonds naar hem toe te gaan, en met openbaar vervoer kan ik niet dat was te ver. Toen ik op had gehangen zat ik nog steeds te brainstormen hoe ik daar op eigenhoutje daar heen kon gaan. ik kon niks bedenken en die middag kwam mijn schoonmoeder thuis die zei dat ze nou toch echt tijd voor zich zelf wou en eigenlijk met de woorden van ik wil dat je ergens anders heen gaat. Toen had ik voor mijzelf al de beslissing gemaakt. Ik zou naar mijn ouders gaan in nieuw-lekkerland dat is ten eerste veel dichter bij Dordrecht een zou daar gewoon met de bus heen kennen gaan zonder dat ik met iemand mee hoeft te gaan. ik had het meteen gezegd dat ik vandaag wel weg zou gaan. ze zei wel dat het niet hoefde maar ik heb mijn vader gebeld en gezegd  dat hij mijn na zijn werk mij op moest halen en dat ik bij hun zou blijven de rest van de week. Met Justin. Ik kon middags en avonds gewoon bij hem op bezoek mijn moeder of mijn zusjes zouden oppassen op Justin zodat ik kon gaan. en zo was dat geregeld, mijn man had inmiddels zijn telefoon waar ik heel blij mee was want ja kon hem bellen en sms wanneer ik maar wou. Ik had onze koffer alweer ingepakt en Justin een tekening laten maken voor zijn vader zodat die misschien wat op kon hangen in zijn kamer dat hij wist dat wij toch bij hem waren. Justin had een beertje gekregen van de politie, dat wist mijn man niet dus ik zei tegen Justin dan geven we dat beertje er ook bij kan die ons toch vasthouden. Justin vond dat een geweldig idee dus die ging aan de slag met tekeningen, zelfde als de kinderen van zijn zus die hadden ook allemaal wat gemaakt voor hun oom. Mijn schoonouders gingen die avond eerst ergens anders heen. Toen hun weg waren een uurtje later stond mijn vader voor de deur. En gingen we eerst naar huis om Justin bij mijn moeder af te zetten en daarna meteen door te gaan naar Yulius. Om het eigenlijk te verassen dat ik toch was gekomen.