BTS One-Shot Fanfiction

Jung Hoseok

Hay. I still can't believe this. Finally! I've become a famous fashion designer. Naachieve ko din ang goal ko.

**tok tok**

"Ma'am may naghahanap po sa inyo" kinikilig na sabi ng PA ko.

Sino naman yun. Lahat ng pumupunta dito ay nagffile ng appointment.

"Sige, papasukin mo" sabi ko.

"Cheen"

Yung boses na yun...

"H-hoseok" nauutal kong sabi. Hindi ko alam na magkikita pala ulit kami.

Jung Hoseok. My childhood crush. The man I love. My first heartbreak.

"Long time no see. Congratulations for achieving your dreams" sabi pa niya.

"T-thank you. Please have a seat" sabi ko at umupo naman siya.

"So is there anything I can do for you?" tanong ko sa kanya.

"Yeah. Yung friend ko kasi ikakasal na, naghahanap sila ng pwedeng maging designer ng mga gowns and suits, then nabalitaan ko na fashion designer ka na pala, so nirecommend kita sa kanila" sabi niya.

"Oh, ganun ba. Thank you for recommending me, pwedeng pahingi ng contact number nila, para maarrange kung kailan ko sila pwede mameet" sabi ko sa kanya.

"Thank you" sabi ko pagkabigay niya ng number.

"Uhm Cheen, pwede ka bang makausap mamaya? Pagkatapos ng work mo, I'll pick you up" sabi niya.

"Ano ka--

"Please. I just want to fix things up" bigla niyang sabi.

"Ahh--

"Please Cheen" dagdag pa niya.

Di ko alam gagawin ko. Kaya ko na ba siyang kausapin tungkol doon?

"Please?"

"S-sige mamaya" sabi ko

After work

Kinakabahan ako. Anong mangyayari sa pag uusap namin.

"Cheen"

Nagulat ako ng may tumawag sa pangalan ko, pagkaharap ko si Hoseok lang pala.

"Kanina ka pa ba nag iintay? Sorry ah medyo natraffic ako" sabi niya. "Okay lang" sabi ko naman.

"Let's go" sabi niya at pumunta na kami sa sasakyan niya.

"Thank you" sabi ko, inalalayan niya ko sa pagsakay bago siya pumasok ng sasakyan.

Buong biyahe tahimik lang. Ang awkward nga eh. Wala man lang nagsalita saming dalawa.

Natigilan ako ng makita ko kung saang lugar niya ko dinala.

"Nandito na tayo" sabi niya.

Kinakabahan akong bumaba ng sasakyan at pinagmasdan ang lugar. Bumabalik sakin ang mga alaala ng dati. Di ko napansin na nakarating na pala kami sa paboritong pwesto namin dati.

Di na napigilan ng luha ko at kusa nalang siyang tumulo.

"Cheen, I'm sorry" sabi niya habang pinupunasan ang luha ko.

"Sorry?! Sorry lang ang sasabihin mo?! Sorry?! Alam mo ba kung gano kasakit yung ginawa mo sakin? Nagmukha akong tanga! Akala ko pa naman mahal mo na ko, pustahan lang pala, akala ko mahal na ko ng taong mahal ko, hindi pala" ang sakit.

"Cheen I'm sorry. Patawarin mo ko. Oo pustahan lang yung una pero nung umalis ka bigla kong narealize na mahal na pala kita. Gusto sana kitang hanapin at puntahan pero di ko magawa. Nahihiya ako sa ginawa ko sayo. Simula ng umalis ka di ka na maalis sa isip ko, kung nasan ka ba, anong ginagawa mo, kung okay ka lang ba. Kaya nung nalaman ko na nandito ka sa Pilipinas, pinahanap na kita"

Bigla siyang lumuhod sa harapan ko at yumakap sa bewang ko.

"Cheen, please forgive me. Gusto kong bumawi sa lahat ng kasalanan ko sayo. I want to be with you, mahal na mahal na mahal kita" sabi niya at umiiyak na din siya.

Pinatayo ko siya at tinignan sa mata.

"Pinapatawad na kita, mahal na mahal din kita" sabi ko ng nakangiti sa kanya.