Maikling kwento

Lost

hindi ko naisip na hahantong sa gantong pagdaramdam..

nuon hindi ko iniisip ang umibig.
makaramdam ng kilig.
simula nang nagkaisip ako, di pumasok sa isip ko na magmahal

pero nung dumating sya sa buhay ko parang isang miraglong nakaramdam ako ng kakaiba sa sistema ng buong katawan ko.
nakaramdam ako ng pagsasabik na makita sya, makausap at makakulitan.

tila para akong buang na sya ang laman ng isip ko.
panaginip ko'y sya ang laging laman.
hanggang sa pag-gising sya padin.
laging di mapakali kapag nariyan sya.

nadala na ata ako ng kanya Ganda,
sa hinhin niyang gumalaw at manalita para syang bata na ayaw kung mawala,

sa lakas ng hatak nya sa aking puso, gusto kung maghantay sa kanya at bumuo ng mga pangako na di mapapako.

pero paano ko magagawa yun kung hanggang ngayun di ko padin kilala kung ano ako,
di ko padin alam kung sino ako.

sino ngaba ako?

isa lamang akong taong naghahantay sa himala, na sana bumalik ang aking ala-ala ng kahapon,

simula nang magising ako sa isang aksidente, hindi na nawala sa isip ko ang pagtatanong sino "ngaba ako?"

pilit kung gustong gisingin ang aking sarili pero hindi ko magawa,

ang tanging naaalala ko lamang ang babaeng nasa aking panaginip,

ang babaeng laman ng puso't isip ko,

"Sino ngaba ako? at sino ang babaeng laman ng isip ko?"
paulit-ulit na sinasabi ko sa mga taong nakakakilala saakin.
paulit-ulit na sinasabi nila sa akin.

"nababaliw kana, wala ka sa wastong pag-iisip."

"wala ngaba?"

kung hindi lang siguro ito nanyari saakin malamang ngayun naaalala ko na ang Pangalan ko, ang pagkatao ko, pati ang babaeng laman ng panaginip ko...........

may dalawang babaeng umiiyak na lumapit sa akin.
kitang-kita sa mga mukha nila ang kalungkotan,

"Kuya wala na sya." at humagul-gol na silang dalawa.

tila ako'y nagtaka,

"ano ang ibig ninyong sabihin?" tila may halong pagtataka at pangamba.

"kuya wala na ang iyong asawa."
tila huminto ang oras sa narinig ko na iyon.

"ANONG WALA NA SYA? WAG NGA NINYO AKONG LOKOHIN HINDI NAKAKATAWANG BIRO YAN!" pigil galit kung sabi.

"Kuya huli kana, huli na tayo, wala na si ate... pati ang batang nasa sinapupunan nya, kuya nabaril sya at di na umabot ng buhay sa Hospital."

hindi ko alam ang nararamdam ko nang mag oras na yun.
ang taong tanging laman ng puso ko at ang magiging anak ko ay nawala sa akin..

hindi ko alam ang mararamdaman ko tila isang bangungot ito para sa akin,

sumakay ako sa aking kotse, mabilis na pinatakbo ito,
tila hindi padin nawala sa aking isip na pagkawala ng mag-ina ko,

habang nagmamaneho ay hindi ko napansing wala na palang break ang sasakyang nagamit ko at tuluyang nabangga sa isang puno .........

at ngayun andito ako sa puntod ng babae sa panaginip ko,
unti-unting inaalala kung sino ako,
kung ano ba talaga ang pagkatao ko.

hinaplos ko ang puntod ng babae sa panaginip ko.

"nandahil sayo, paunti-unti bumabalik na ang ala-ala ko, salamat sa paggabay mo sa akin, salamat din na hindi moko pinabayaan at bagkos pinaramdam mo saakin kung paano makaramdam ng pagmamahal, salamat sa lahat-lahat, kung nasaan kaman ngayun kasama ng anak natin sana masaya kayong dalawa, paalam aking mahal." lumuhod ako at hinaplos ang kanyang Lapida.

        R.I.P        |           R.I.P
                        |
Yana N. Chua|Ron N. Chua
....                    |  .....

nakaramdam ako ng lakas ng ihip ng hangin, pakiramdam ko andito sya kasama ko.

tumayo ako at tumingin sa langit,

"ngayun alam ko na kung sino ako....
Aaron Chua ang pangalan ko."

..
.
.
.
....

THE END

Thankyou sa reads (^_^)
.