Aşk-ı Lâl (BERDEL) 《Askıda》

Bölüm 4 (Namussuz)

Düzenlenmiş Bölüm

Çaresizliğin kıyındaydı Züleyha. Kaçacak hiç bir yeri yoktu. Duvardan destek alıp ayağa kalktı. Gözündeki yaşları silip kendine çekidüzen verdi. Nede olsa o Züleyha Soydere’ydi. Asla ama asla güçsüz görünmeyecekti. Özellikle kocası olacak o adama, Yusuf Soykan’a..

Odaya gitmek istemediği için adımlarını mutfağa çevirdi. Kendini oyalayacak bir şeyler bulmak adına dolapları açıp kapatıyordu. Kek kalıbını görünce hemen harekete geçti. Evlenmeden öncede canı sıkkın olduğunda kendini mutfağa atıp kek, kurabiye, börek yapardı. Öncelikle fırının ısı ayarını yapıp malzemeleri tek tek bulup tezgaha koydu. Kekin hamurunu yapıp kalıba döktü ve fırına verdi. Kek fırında pişerken çayı demledi.

Ayaz uyku tutmayınca odasından çıkıp aşağıya indi. Burnuna gelen koku onun adımlarını mutfağa yönlendirdi. Ayaz mutfağa girdiğinde Züleyha’yı kek dilimlerken gördü.

“Bize yok mu yenge?” dediğinde Züleyha irkildi.

“Olmaz olur mu? Gel hadi.” Deyip bir tabakta ona hazırladı. Çayı da katıp masaya oturdu. Ayaz bardağı ve tabağı alıp ayağa kalktı.

“Hadi gel.”

“Nereye?”

“Sana harika bişey göstereceğim. Takip et beni.” Deyip mutfaktan çıktı. Züleyha da onu takip etti. Ayaz terasa çıkıp Züleyha’nın da geçmesine izin verdi. Züleyha terasa çıkınca hayranlıkla etrafına baktı. Mardin tüm ışıltısıyla karşısında duruyordu. Tüm Mardin sanki ayaklarının altındaydı.

“Burası çok güzel.”

“Evet, o yüzden buraya herkesin çıkmasına izin vermiyorum. Sen ikinci kişisin buraya çıkan.”

“Diğeri kim?”

“Yiğit abi.” Dediğinde Züleyha yutkundu. Yiğit, düşünmemeye çalıştıkça mutlaka ismini duyuyor yada kendisini görüyordu Züleyha. Ama unutacaktı. Evet belki istemeyerek yaptı bu evliliği. Kocasını da sevmiyor olabilirdi ama sonuçta evliydi ve namus önemliydi. Başkasıyla evliyken Yiğit’i düşünemezdi.

Züleyha, Ayaz’ın gösterdiği koltuğa oturup kekini yemeye başladı. Ayaz boğazını temizleyip hep merak ettiği soruyu sordu.

“Neden kabul ettin evlenmeyi.”

Züleyha beklemediği soru karşısında şaşırmıştı. Bakışlarını Ayaz’a çevirdi. Okulda karşılaşırlardı hep Ayaz’la. Züleyha nedenini bilmediği şekilde güveniyordu karşısındaki delikanlıya.

“Bizde söz ağızdan bir kere çıkar. Babam kabul ettiyse berdeli bir bildiği vardır. Yoksa o bana kıyamazdı.” Dedi sesi titreyerek.

“Özür dilerim. Üzmek istemedim ama başkasını seven bir adamın karısı olarak gelmek zor olmalı.” Dediğinde Züleyha şaşkınlıkla Ayaz’a baktı.

“Yusuf’un sevdiği mi vardı?” dedi hayretle.

Ayaz pot kırdığını farkına varınca eli ayağı dolandı. Nasıl olurda ağzından kaçırırdı bunu.