Την έβλεπε κάθε μέρα από το μικρό του παράθυρο να περπατάει χωρίς κανέναν δίπλα της μόνη της,εκείνος πιστευε πως ήταν μοναχική σαν εκείνον σαν τα όνειρά του σαν το γκριζο του σπίτι αχρωμος κ εκείνος σαν τα σύννεφα.Και εκείνη ο ήλιος που φαίνονταν στις σχισμές τους στις σχισμές τον γκρίζων ματιών του που όταν την έβλεπαν γινόντουσαν μπλε από ευτυχία.πίστευε ότι εκείνοι ταίριαζαν ότι μαζί μπορούσαν να αλλάξουν την γνωμη των ανθρώπων για την αγάπη,τον Nathan τον απέφευγαν όλοι πιστεαν πως θα τους γέμιζε με την μαυρίλα του πίστευαν πως ήταν απλα ενα πρεζακι της ηλικίας του χαμένο στα ναρκωτικά και το τσιγάρο όμως όχι.
Ο Nathan ήταν τα πάντα δεν ήταν σε καμία περίπτωση πρεζακι,ναρκωτικό του ήταν τα βιβλία και διάβαζε για ώρες του άρεσε η ποίηση του άρεσαν τα πάντα του άρεσε να σκέφτεται με υψηλά ιδανικά ακόμη και τα τσιγάρα του μαύρα είχαν άρωμα λουλουδιών
Τα τσιγάρα αυτά τα χρησιμοποιούσε για σελιδοδικτες στα βιβλία του λυπόταν να τα ανάψει για να καούν
Ήταν εκείνα που δεν μπορούσαν να ξανα γεννηθούν από τις κρυσταλλινες μαύρες στάχτες τους αγαπούσε
Ότι ήταν δικό του αλλά ποτέ δεν κατάφερε να αγαπήσει τον εαυτό του μέχρι που το έκανε εκείνη μέχρι που βρήκε τον ήλιο του μέχρι που βρήκε το λιμάνι των μπλε ματιών του μέχρι που βρήκε το άσπρο στο μαύρο του
Μέχρι που αποφάσισε
να γνωρίσει εκείνη και να
Καταστραφούν μαζί φτιάχνοντας
Το δικό τους μαυρο σύννεφο.
YOU ARE READING
Psycho
Teen FictionWritingfor him is like living the time⌚with him we were closetogether like clouds⛅and we played with colourslike rainbowsI want him back just like he used to want me madI missed the way he lookedat me then so write for him helps me to remember
