Writingfor him is like living the time⌚with him we were closetogether like clouds⛅and we played with colourslike rainbowsI want him back just like he used to want me madI missed the way he lookedat me then so write for him helps me to remember
Ήταν πλέον καλοκαίρι λίγο πριν τελειώσει η Samantha το σχολείο της ήταν πλέον 17 θα τελείωνε την Δευτέρα Λυκείου...Μετά το μάθημα μαζί με την κολλητή της την Έλλη πήγαιναν στην Βιβλιοθήκη εκείνη την μέρα όμως γύρισε μόνη της εκείνη την μέρα όμως δεν θα παρέμενε μόνη της στην Βιβλιοθήκη μια σκια μαυρη θα ήταν μαζί της σε κάθε βήμα όπως και κάθε μέρα άλλωστε.καθώς έφτασε κάθησε στην δικιά της θέση άπλωσε τα αγαπημένα της βιβλία στο τραπέζι και άρχισε να ζει την ζωή που πάντα ήθελε,ήθελε να ζει μια ζωή όπως στα βιβλία ήθελε να ζήσει την αγάπη που ήθελε μέσα σε δύο γκρι μάτια σαν την ζωή της άχρωμα και αυτή η στιγμή δεν θα αργουσε ...
"Γεια μπορώ να κατσω;" Εκείνη ξαφνιάστηκε γύρισε να δει δίπλα της και είδε ότι περίμενε εδώ και καιρό ένα αγόρι με γκρι σκοτεινά μάτια με τα ανακατεμένα ξανθα μαλλιά του και τα μαύρα ρούχα του...
"Ν-ναι Ναι βεβαια" Εκείνος της χαμογέλασε γλυκά καθώς για μήνες περίμενε να ακούσει την φωνή της αυτό το κορίτσι με τα μακρυά κάστανα μαλλιά και τα μαύρα μάτια τοσο αντιθετη απο εκεινον του είχε κάνει τόσο μεγάλη ζημιά μεγαλυτερη απο αυτή των βιβλίων,των ναρκωτικών του πλέον εκείνη θα έπαιρνε την θέση τους πλέον εκείνη θα κάπνιζε και θα ξεχνούσε τα μαύρα τσιγάρα.
"Έρχεσαι συχνά εδω;"την ρώτησε αδιάκριτα
"Ναι κάθε μέρα εσυ;θα ορκιζόμουν πως δεν σε έχω ξαναδεί εδώ ούτε Γενικός στην πόλη"
"Ναι μετακόμισα εδώ πρόσφατα δεν ξέρω και πολλά άτομα εδώ βασικά κανέναν εκτός από τον Jake τον κολλητό μου,ξέρεις πολλοι φοβουνται να εχουν παρτιδες μαζι μου,το μαύρο του χαρακτήρα μου τους τρομάζει"
"Ουαου τότε πιστεύω πως θα ήταν ωραία ξες να κάναμε παρέα Ν γνωριστούμε ακόμη και να σου γνωρίσω αλλά άτομα,που μενεις"
"Α εμμ απε...τρία στενά πιο κατω"
"Πλάκα κάνεις εκεί μένω κ εγώ,μάλλον θα τα λέμε πιο συγχνα"του χαμογέλασε γλυκά και τα μάτια της γυάλιζαν που επιτέλους τον βρηκε,βρήκε τον γκρίζο της ουρανό για μ μπορέσει να του δώσει χρώμα.
Έπειτα μιλούσαν για ώρες ατελείωτες που για τους δύο τους έμοιαζαν δευτερόλεπτα μπλεξανε και οι δύο τις λογοτεχνικές τρελές τους ιδέες είχαν ξεκινήσει ήδη να φτιάχνουν τον δικό τους ουρανό. Το βράδυ πλέον αποφάσισαν να φύγουν έτσι κ αλλιώς μένανε σε απέναντι σπίτια.Όταν έφτασαν στέκονταν κ οι δύο στη μέση του δρόμου λέγοντας καληνύχτα,και οι δύο ήθελαν μ πουν πολλά περισσότερα όμως δεν μπόρεσαν με τα χείλη τα είπαν με τα άχρωμα μάτια τους. Εκείνη όλο το βράδυ κοιτούσε από το παράθυρο της το δικό του και μπορούσε να δει την σκιά του να γελάει και χαμογέλασε και εκείνη όμως δεν μπορούσε να δει τα χείλια του να της λένε σ αγαπώ.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
