Melek'in Çağrı'sı

Yeter Artık

Yeni günümdeydim yine serumun full dolu değiştirilmiş olduğumu gördüğümde yecibadımın düşmüş olduğunu gördüm . Yecibad benim küçük ayıcığım . Onun düşmüş olduğunu görünce kolumu uzattım ve uzattığım anda kolumdaki serum iğnesinin çıkması bir oldu korktum serumun iğnesinden serum akmaya devam ederken hemen eğilip yecibadı yerden kaldırdıktan sonra yerime yerleştim . İğneyi takmaya çalışırken kapı açıldı ve içeriye dünkü doktor girdi o an fark ettiğim tek şey bıyıklarını kesmesiydi . Elimde olmadan gülümsedim . Beynimde yankılanan tek kelime iyileşeceğimdi iyileşemeyeceğim . Doktor yanıma gelince " maden iyileşemeyeceğim ölecek miyim o zaman " dedim o ise yine gülmekle yetindi ve dayanamadım elindeki cam ampülü aldım yere attım ve kolumdaki serum iğnesini çıkardım ,   bağrındım " neden sadece gülüyorsun dilsiz misin sen duymuyor musun beni artık yaşamaktan bıktım kimsem yok kimse sevmiyor destek çıkmıyor bana
" diyerek içimi döktüm ve ağlamama engel olamayıp damlalar süzülmeye başlayınca devamı geldi . Gözlerimden tonlarca göz yaşları süzülmeye devam ederken hıçkırıklarımın olmadığını hissettim hep aynı şey oluyordu zaten böyle olurdu ağlarken sessizce ağlardım . Gözyaşlarımı silmeye elimi götürdüğümde , ağzımda bir kan tadı hissettim ve gözyaşlarımı sildiğimde elim kan içerisindeydi doktor da sanki ilk defa görmüş gibi gözlerini büyütmüş bakıyordu . Koşarak lavoboya gittim yüzüm kan içerisindeydi . Korktum ve bana bağıranlari duydum "bekle " . Yanıma bir hemşire geldi ve bana " gözlerini kapa " dediğini duydum ve anlayamadan yere yığıldığımı hissettim vucüdumun bazı yerleri acımıştı dayanamayıp gözlerimi kapadım ...