GECE KUŞU

PONÇİK

Merhaba yeni bölüm geldi.Bu bölümün hepsi Yağız'ın ağzından olucak.Sizi seviyorum.İyi okumalar.

(Multi-Brave ve Yağız)

YAĞIZ TUNÇ

Annemin evinin önüne geldiğimizde arabayı garaja park ettim.Yankı'yı ne kadar istemesem de uyandırmam gerekiyordu.Koluna hafifçe dokunup elimi sağa sola hareket ettirdim."Yankı."dedim sessizce.Tekrar elimi hareket ettirdiğimde yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı.Hafifçe arabanın içine göz gezdirdikten sonra gözlerini tamamen açıp doğruldu.Gözlerini iki eliyle ovuşturduktan sonra bana döndü.Kısık ve boğuk bi sesle "Nerdeyim?" diye sordu.Endişelendiği yüzünden okunabiliyordu."Annemin evine geldik.Sakin ol."dedim ama hala kendini toparlayamamıştı.

Arabanın kapısını açıp dışarıya bir adım attı.Benim koltuğuma doğru yaklaşıp kapımı açtı ve kolumdan dışarıya doğru çekiştirdi beni."Beni neden evime götürmedin Yağız?Evime gitmek istediğimi söylemiştim."dedi yüksek bi tonda.Annemin gelmesi an meselesiydi.Onu kollarından tutup sakinleştirmeye çalıştım.Hala birşeyler söyleyip duruyordu ve bunu bağırarak yapması can sıkıcıydı.Neden kadınlar bu kadar çok konuşuyordu ki?Bir türlü anlamıyordum.

Sonunda cümlelerini tüketti ve cevap bekler gibi yüzüme baktı."Seni zaten evine götürücektim ama arabamda uyuyakaldın.Benim burdaki suçum ne acaba?"diye çıkıştığımda kaşlarını çattı.Tam bana cevap verecekken annemin sesini duydum."Aaa geldiniz mi?"Hayatımda annemin soruları kadar saçma sorular duymadığıma bahse girerim."Hayır.Hala yoldayız." diye cevap verdiğimde annem bize biraz daha yaklaştı.Bana yapmacık bir gülücük gönderip elini Yankı'ya uzattı."Ben Leyla.Yağız'ın annesiyim.Sen?" diye bir soru yöneltip Yankı'nın gözlerinin içine baktı.Yankı bana ters bir bakış atıp annemin elini sıktı ve "Ben de Yankı.Yağız'ın sınıf arkadaşıyım.Memnun oldum."

Az önce bana bağıran kaba kız kaybolmuş,yerine hanımefendi ve kibar bir kız gelmişti.Şaşkınlıkla Yankı'ya bakarken şaşkınlığıma şaşkınlık katan kişi annem oldu."Sadece arkadaş mısınız?" diye imalı bir soru sorduğunda boğazımdaki gıcığa hakim olamayıp öksürdüm.Yankı da benimle aynı anda öksürünce birbirimize baktık.Yankı bana gözlerini kısarak bakıyordu ve büyük bir ihtimalle bunun benim bi oyunum olduğunu düşünüyordu.Ama bana boş yere kızıyordu.Anneme arkadaşım olduğunu söylemiştim.

Annem durumu anlayıp eve doğru adımladı.Biz de peşinden eve doğru yürümeye başladık.Arka bahçeden mutfağa giriş yaptık ve daha sonra salona geçip oturduk.Annem Yankı'ya ailesiyle ilgili sorular sormaya başladı hemen.Yankı'nın suratı düştü.Sanırım ailesiyle arasında bir sıkıntı vardı.Ben bunu daha sonra öğrenirdim nasıl olsa.Aklıma İlker geldi.Acaba İlker'i nereden tanıyordu?Bu sorunun cevabını merak ediceğim aklıma gelmezdi aslında ama bu kızda bir şey vardı.Onunla ilgili herşeyi merak ediyordum.

Aklımdaki soruları silip konuşmaya döndüm.Yankı ailesiyle yaşamadığını,yakın arkadaşı Sude ile ev arkadaşı olduğunu anlatıyordu.Sürekli onu çok sevdiğini söyleyip duruyordu ve hep onu övüyordu.Sanırım ona gerçekten çok değer veriyordu.Bu her cümlesinden anlaşılıyordu.Onunla ev arkadaşı olmayı küçükken hayal ettiklerini şimdi ise gerçekleştiği için çok mutlu olduğunu anlatıyordu anneme.Durmadan birşeyler anlatıyordu birşey anlatırken heyecanlanıp hızlı hızlı konuşuyordu.bu da onu tatlı yapıyordu.

Tekrar düşüncelerimden kurtuldum.Annem sorular sormaya Yankı da annemin sorularını yanıtlamaya devam ediyordu.Sanırım birbirlerini sevdiler diye düşünüyordum.Bence annemin onu sevme nedeni Yankı'nın Yağmur'a benzemesiydi.Tip olarak benzemeseler de hareketleri ve konuşma tarzları çok fazla benziyordu.