Guys. 3:15 na ng madaling araw.
Hindi ako makatulog. Kaya maguupdate nalang uli ako 😂
----------------------------------------------------------------------------
WILLIAM's POV
5 years narin pala yung nakalipas. 5 Years.
Sa loob ng Five Years na yon. Madami na akong pinagdaanan.
At maipagmamalaki ko, Na sa Loob ng Five Years na yon, I survived.
Kahit na sobrang hirap dahil wala si Chel sa tabi ko. Kahit sobrang sakit ng nararamdaman ko.
Pinipilit kong ipagpatuloy ang buhay ko at maging masaya.
Kahit naman kasi wala na sya, Pinanghahawakan ko parin yung pangako na mahal namin ang isa't isa.
And that's Enough for me. I don't need too much.
But if i would be given a chance to see her again? I would hold her tight. I would never let her go. I won't let her slip away.
Kung pwede nga lang sana. Kaso hindi na talaga.
Sa loob ng Five Years na yun, I never tempted na palitan man lang sya.
Nothing can compare to her. She is my only one.
Minsan nga naiisip ko, Bakit pa ba kailangan mangyare yun?
Diba everything happens for a reason?
Eh ano namang rason bakit pa nangyare yun?
Sa dinamidami ng tao dito sa mundo bakit kailangan ako pa ang makaranas nun?
It's for me to find out.
Dati, Natatandaan ko pa yung gagong ako. Walang sineseryoso, walang pakialam sa mundo. Mahal na mahal ang sarili at walang pakiramdam para sa ibang tao. Ako yung tipo ng tao na mabilis magsawa. Yung tipo ng tao na hindi stick to one.
Pero nung nakilala ko yung babaeng tulad nya?
Hindi ako nagdalawang isip na baguhin ang sarili ko. Kasi nasigurado ko sa sarili ko na she is worth changing for.
Hindi ko sya deserve if i continued to be like this man i used to be. Alam ko na sya lang yung kakailanganin ko para maging masaya na ako at finally mahanap ko yung comfort zone ko. Kasi nga lang, Binawi agad sya ng Universe sakin. 😔 Kulang na kulang lahat para sakin. Ang hirap hirap. Pero wala na akong magagawa, At yun yung masakit dun. Gusto ko syang bumalik kaso hindi na pwede. Gusto ko syang kalimutan kaso hindi ko kaya dahil alam ko na kahit makalimutan ko sya, Mas lalo ko yung hindi ikasasaya.
Hindi ako naniniwala that true love and that forever kind of love exist in this world with somewhat even life is temporary.
pero because of her,
Narealize ko. pucha. Wala ngang poreber. Pero dapat na akong maging masaya sa mga memories naming dalawa na magkasama. Kahit panandalian lang yon, at least nakasama ko sya. Naiparamdam ko na mahal na mahal ko sya. At dapat makuntento na ako dun, Kasi she is the girl i've been waiting for all of my life Dumating sya kahit paano. And I'm proud to say, That once in my life, The girl in my dreams came true, Loved me until the last
seconds of her life.
She proved me wrong about what i thought true love really means.
Nakakabaliw pala talaga pag nagmamahal ka.
Pero sa ngayon, I live my life.
I still have friends who accompanpies me.
Mga kaibigan na nandyan para punan yung mga kulang sa buhay ko.
Yung mga kaibigan na nagpapasaya sakin.
Maswerte ako dahil meron akong mga kaibigan tulad nila. ☺️
At masaya ako para sakanila.
Pero ano na nga bang maari pang mangyare sakin?
Eh pakiramdam ko lahat, napagdaanan ko na ah.
Ngayon meron kaming lakad ng barkada. Magbobonding na naman kami just like the old times.
pero dumaan muna ako sa Flower Shop. Bumili ako ng Boquet of Red roses 🌹🌹🌹
BINABASA MO ANG
FRIEND/ZONE ❤️
Ficção AdolescenteMahal kita, Mahal mo sya, May Mahal syang iba. Mahal kita pero di ko masabi. Mahal kita kaya lang natatakot akong masayang yung pagsasama natin. Mahal kita kaya handa akong magsakripisyo at masaktan para sayo. Mahal kita pero ayaw mong magmahal...
