Her Dim Silhouette

2.9K 207 21
                                    

"Μαμά;"
Άκουγα την μαμά μου να κλαίει. Μπορούσα να δω αμυδρά την σιλουέτα της στο σκοτάδι, χάρη στο χαμηλό φως του φωτιστικού που ήταν στο κομοδίνο της. Καθόταν με τους αγκώνες της ακουμπισμένους στα γόνατα της και το πρόσωπο της ήταν στραμμένο στην κούνια του μικρού μου αδερφού. Στα χέρια της κρατούσε κάτι που έμοιαζε με το κουρελιασμένο κουκλάκι του αδερφού μου. Ναι, σίγουρα ήταν το κουκλάκι του αδερφού μου, μπορεί εξαιτίας του σκοταδιού να μην μπορούσα να δω λεπτομέρειες αλλά δεν υπήρχε περίπτωση εκείνη η μικρή άψυχη σιλουέτα να ανήκε σε κάτι άλλο εκτός από εκείνο το κουκλάκι. Πάντα μου φαινόταν περίεργο που ο μικρός μου αδερφός αγαπούσε τόσο εκείνο το πράγμα. Πολλές φορές όταν έπεφτε από την κούνια του στην μέση της νύχτας, ξυπνούσε και έκλαιγε μέχρι να του το ξαναδώσουμε και μας ξυπνούσε και εμένα και την μαμά με το κλάμα του, όπως είχε κάνει και τώρα. Σχεδόν πάντα η μαμά έκλαιγε όταν την ξυπνούσε ο αδερφός μου και την άκουγα να ψιθυρίζει πως δεν αντέχει άλλο και πως θα τρελαθεί. Αλλά τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως... Δεν άκουγα άλλο το κλάμα του αδερφού μου. Περίεργο... Το κλάμα του αδερφού μου ήταν αυτό που με ξύπνησε, αλλά τώρα είχε σταματήσει... Μα... Η μαμά δεν του έχει δώσει το κουκλάκι του αφού... Το κρατάει στο χέρι της. Ο αδερφός μου δεν σταματούσε να κλαίει αν δεν του δίναμε το κουκλάκι του.
Ξαφνικά κατάλαβα πως η μαμά μου δεν έκλαιγε, γελούσε. Χάρηκα πολύ όταν το συνειδητοποίησα αυτό, είχε να γελάσει από την στιγμή ο μπαμπάς μας άφησε. Έκανα μερικά βήματα κοντά της, μπαίνοντας περισσότερο στο δωμάτιο. Αν και ήταν σκοτεινά, με το που μπήκα μέσα στο δωμάτιο άρχισα να μπορώ να διακρίνω τις λεπτομέρειες του δωματίου. Κοίταξα την κούνια του αδερφού μου. Τότε ήταν που κατάλαβα πως ο αδερφός μου δεν ήταν στην κούνια του. Μέσα στην κούνια ήταν μόνο το άσχημο κουκλάκι του. Δεν ήταν παράξενο το ότι μπερδεύτηκα, το κουκλάκι και ο αδερφός μου είχαν περίπου το ίδιο μέγεθος... Και έτσι σκοτεινά που ήταν δεν μπορούσα να διακρίνω και πολλά πράγματα. Μα... Αν η κούκλα ήταν εκεί, τότε... Τι κρατάει η μαμά;
Που είναι ο αδερφός μου;
"Μαμά, που είναι ο Πάτρικ;"

Λοιπόν εγώ την συγκεκριμένη δεν την κατάλαβα αμέσως... Φυσικά τώρα που την μετέφρασα προσπάθησα να το κάνω πιο προφανές το τι έγινε στην ιστορία, αλλά σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, στο τέλος της ιστορίας η μητέρα, όλη αυτήν την ώρα δεν κρατούσε το κουκλάκι του μωρού, αλλά είχε σκοτώσει το μωρό και το κρατούσε στα χέρια της και ο/η αφηγητής/τρια, επειδή ήταν σκοτεινά νόμιζε πως η μαμά του/της κρατούσε την κούκλα του μικρού του/της αδερφού.

Creepypasta (Greek)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora