Özlem içime islemiş en derin histi aslında .
Ben özlemek için gelmişim dunyaya sanki .
Beklemek alnıma yazılan yazıydı aslında.
Seni beklemek için doğmuşum acımasız hayata sanki .
Gelişin sessizdi bir bebeğin uykudaki hali gibi .
Bir anda girdin kap kara hayatıma,
Sessiz, masum, saf ve tatlı mı tatlı bir şekilde girdin dunyama .
Kap kara hayatımı renga renk ettin,
Bahar getirdin gelişinle .
Kuşlar daha gür ötmeye başladı, çiçekler daha güzel kokmaya başladı, yağmurlar ıslatmak yerine serinletti etrafı..
Hani yaşayan bilir derler ya.
Hah işte tam da öyle yaşayan bilir ben bilirim o günlerin güzelliğini, verdiği mutluluğu..
Ve gelelim hikayenin ellere mendil aldırdığı yere !!
Bir gün kara bir bulut çöktü evimin tam üstüne.
Göz gözü görmez hale geldi .
Kıyamet kopacak gibi oldu bildiğin.
Korkmaya başladım, gözlerim yollarda .
Seni bekliyordum çıkmaz sokaktaki evimizin sokağında .
Ama ben nerden bilebilirdim ki kara bulutların sebebinin senin gelmeyişinin olduğunu..
Nerden bilebilirdim ki bu akşam mezarımın kazılıp diri diri gömüldüğümü,
Nerden bilebilirdim elinde kürek üstüme toprak attığını..
Aradan çok zaman geçti biliyorum,
Seni unutmam gerekiyor, zaman aşımına uğraman gerekiyor kalbimde.
Artık fotoğrafların olmaması gerekiyor ellerimde,
Seni silip almalıyım, kalmamalıydın yüreğimde.
Ama yapamıyorum ben senin gibi olamıyorum.
Unutup hayatıma yeni renkler katamıyorum.
Kuşlara yem vermiyorum, ötmesinler,
Çiçekleri sulamıyorum, güzel kokmasınlar,
Onlar da yas tutsun ben gibi onlarda küssün hayata diye .
Artık renkli elbiseler giymiyorum, düştüm yine karalara .
Hastalık hastası oldum, düştüm içinden çıkılmaz yaralara..
Kendinle getirdiğin bahar çabuk geçti,
Artık hep kar fırtına, üşüyorum yalnız başıma.
Keske, keşke şimdi sen olsaydın yanımda.
Başımı yaslayabilseydim dizlerine ellerim elinde gözlerim gözlerinde.
Keşke bunları yazmasaydim kara kalem elimde..
Keşke senden bahsederken keşkeyi seni daha önce tanımalıydım cümlesinde kullanabilseydim .
Ey beni benden alıp geri vermeyen zalim .
Söyle bakalım şimdi ne olacak benim halim.
Ya insafa gel yol göster bana ne yapayım.
Yada yak bir ateş, atıp kendimi orada yakayım..
