Gözlerindeki nefretten kıskandığım adam
Huysuz bakışlarının ardına hasret gömdüğüm
Tutundukça eriyor, bakıtıkça boğuluyorum gözlerinde...
Kaçışlarından, kaybedişlerimden ruhuma korku dizen adam
Israrla görmediğim, izin vermediğin renklerinden
Bir türlü şu mutluluğa tutunamayışını seçtiğim
Sevdikçe azalıyor, gördükçe yok oluyorum bu bedende
Sen olmak istemişler, ne hadlerine!
Sırf gülüşün uğruna her seferinde uykuya sırnaştığım,
Sen olmak ne mümkün, o bakışların olmak... Olmaz!
Bir bana güzel bakan gözlerin yerine kimse konamaz.
Ela bakışlarındaki homurdanma tınısına uyumsuz kaldığım adam
Sen tutunca donuyor, sen baktıkça yok oluyorum
Biraz da vazgeçişlerin varya hani benden, terk edişlerin
Bak bu sefer iplerim bırakıyor beni, ben onlardan geçemeden...
