Korkum Kaybetmek

yeni hayatım.

Multi de karakterlerimiz varrr :-D

Eflin onur...

Hayatın bana yine kıçıyla güldüğü bir sabahtayım. Saat 6:30 ve ben uyandım. neden? Güzel soru. Çünkü bugün üniversitenin ilk günü. Ve ben saat 9 da orda olamlıyım. Nedenmi? Çünkü bugün kolejin yani gittiğim özel üniversitenin 20. Kuruluş yıl dönümü varmış. Ve ikinci sınıf öğrencileri bu kutlamada yer almalıymış. Falan filan. Ben dün gidip ders programını falan almıştım ve benim ilk dersim öğlen 12:30 da çizim dersiydi. Ve ben bu kutlama yüzünden erken kalktım. Neyse ben şimdi bunları bırakayım da kendimi tanıtayım.

Ben 20 yaşında üniversite 2. Sınıf, moda tasarımı öğrencisiyim. Esmer uzun boylu kahve gözlü sıradan bir kızım. Tanındık bir ailem var ama bu benim umrumda değil çünkü bu ailede tek mutlu olan kişi annem ve babam. Babam, annem genelde evde değilken benimle iyi olur. Annem evdeyken annemin bana yaptığı gibi beni görmezden gelir. Düşünün benim annem beni istemiyo. Acaba neden? Ben bu soruyu kendime çok sordum. Sonuç? Benim annem değil. Neyse bana gerçek ailem dışında aile hissini veren 4 yakın arkadaşım var. Hatta kardeşim. Uraz, melisa, zaren, kâren. Son iki isimden de anlaşıldığı gibi onlar ikiz ve benim öz kuzenlerim. İkiside sarışın mavi gözlü. Ve benim gibi 1.75 boyundalar. İç mimarlık okuyorlar. Benim gittiğim özel üniversitede.benim öğrencisi olarak gittiğim üniversite binasının hemen karşısındaki binadalar. melisa ise benimle aynı bölümü okuyor. Haftada çoğu dersimiz aynı ve aynı saatte. Uraz ise inşaat mühendisliği okuyor. Oda bizim binanın hemen yanındaki binada derslere giriyor.yani hepimiz aynı kampüsteyiz.

Şimdi benim sakin olduğuma bakmayın çünkü beşimiz bir araya gelince deliriyoruz.

Ben düşüncelere dalmışken elif sultanın yani benim küçüklüğümden beri bana bakan ve bana anne hissini tattıran o güzel kadın. Neyse onun bana seslenmesini her duymayışımda yaptığı gibi yine gelmiş karşımda durmuş elleri belinde benim adımı söylüyordu. Ve ben bunu yeni farkettim. Farketmemle hemen ayağa kalktığımda irkilip geri kaçtı ve damağını çekip bana olmamış bu bakışlarının sinirli versiyonunu gönderdi.

-kız iki saattir başında durup seni dürtmekten parmağım uyuştu. Sen hala yeni fark ediyosun beni. Kalk kız saat 7 oldu nerdeyse sen hala hazırlanmadın,!!!

-saat 7 mi oluyo elif sultaaannn! Kız çık odadan hazırlanıcam ben daha aaayyyyhhh ne giysem acabaaa!!

Ben böyle ayakta oraya buraya giderken yine sakarlığımı konuşturup ayağımı doğru dürüst ders çalışmadığım masama vurdum ve tek ayağımın üzerinde zıplamaya başladım ve halıya takılıp yere düştüm. Tabi elif sultan ne yaptı? Tabikide güldü. Hayırsız karı.

-oyyh be sultanım gazi oldum burda.!!

-ahahah ah be deli kız sakin ol. Her zaman yaptığını yapıp giyinicen kahvaltı yapıcan ve okula gidicen.

-he doğru be sultanım. Hadi neyse sen çık bende hazırlanıyım.

Biz böyle konuşurken ben ayağı kalkmıştım ve kapıya doğru bakmıştım ki bakmaz olaydım. Babam iki dudağını birbirine bastırmış bana gülümsüyordu. Kesin kendini gülmemek için zor tutuyordu.

-gül baba gül sende gül bu sakar kızına.

Ben böyle diyince babam daha fazla duramadı ve gülmeye başladı. Babam o kadar çok yüksek sesli gülüyorduki arkasındaki annemi görememişti. Annem kaşlarını çatmış babama ve bana bakıyordu.