Korkum Kaybetmek

yeni okul

Evet multide Çağan ımız bulunuyor.
???

Çağan acar...

Bir daha asla havalı giriş yapmaya çalışmıycam. Çünkü eflinin bana öyle baktıktan sonra bir yere gitmesi daha sonra ise drift yaparak kampüse girmesi bu isteğimi söndürmüştü.

Bildiğin ezilmiştim. Ama sorun yoktu. Alışırdım. Tıpkı eflinin  dediği gibi zamanla alışırdım.

Şimdi sen eflini nereden tanıyorsun derseniz ben birazda türkiyeye onun için döndüm. 1 yıldır eflini takip ediyorum. 1 yıl önce eflini new york'ta bir kafede görmüştüm. O zamanlar asami ile boşa zaman geçirdiğim son yıldı. Zaten ben eflini görmeden önce asami benden  sadece benim heryerde cool, havalı, ve gözde biri olduğum için çıktığını söyleyerek ayrılmıştı.

Neyse ben bunları geçeyim ve kendimi anlatıyım. 20 yaşında üniversite 2. Sınıf moda tasarımı öğrencisiyim.1.85 boyundayım. Esmer ela gözlüyüm. Ve tabiki giresunlu genç bir beyefendiyim. Şimdi neden moda tasarımı derseniz. Şundan dolayı. Küçükken annemin giydiği kıyafetleri ona çok yakıştırırdım. Ve elbiselerini kendimin yaptığımı hayal ederdim. Zengindik fakat annem asla abartılı değildi. Zengin kişilerden çok orta halli arkadaşları olmasını daha çok isterdi ama kimse onunla pek yakınlaşmak istemez di. Çünkü annemin zenginliği ile onları ezmeye çalışacağını düşünürler ve annemi tanımadan ön yargı yaparak muhattap olmazlardı ama benim annem melek gibiydi. Tıpkı kız kardeşim güneş gibi. Annemin her kıyafeti o istemese bile para kokardı. Bende onun istediği gibi elbiseler yapmak isterdim ona. O yüzden şimdi moda tasarımı okuyordum ve ben bunu yapmayı seviyordum. Ki zaten yönettiğim şirket moda üzerine olan bir şirket. Bende bunun için bu durumda daha avantajlıyım

Babam ben daha küçükken annem güneşe hamileyken bizi bırakmış ve gitmiş. nerde olduğunu kimse bilmiyor. Güneş ve benim aramda 1 yaş var o daha nakil işlemlerini halledemediği için bugün yanımda değil. Aynı zamanda yakın arkadaşlarım eray, aras ve cüneytte bu okula güneş ile beraber gelecekti.

Ben bundan önceki yıla kadar amerikadaydım. Lisesinin 2. Sınıfında gitmiştim. Çünkü burdaki fazla ilgi beni acayip boğmuştu. Nereye gitsem tanınıyordum. Bir zaman sonra bu çok bunalttı ve bende amerikaya gittim. 1 yıl orda okudum daha sonra  tanınmaya başlayınca ingiltereye new york'a taşındım. Daha sonra ordada 1 yıl kaldım ve tekrar amerikaya döndüm. Daha sonra parise özel tasarım dersi almak için gittim. ordada 1 yıl yaşayıp turkiyeye annemin yanına döndüm. 3 yıldır turkiyeye gelmediğim için bu yıl geldiğimde başka okulları istemedim. Sonuç kendi ailemizin yaptırdığı okuldayım. Burayı babam ben doğduğumda yaptırmış. Benim doğduğum gün bu okulun inşaatı bitmiş. Ve hizmete açılmış. O yüzden bugün benim doğum günüm. Aynı zamandada okulun 20. Yıl dönümü. Yani 23 ağustos.

Neyse ben genelde doğum günü kutlamam. Zaten doğum günümü annem kardeşim ve kardeşim gibi gördüğüm çocukluk arkadaşlarım aras, cüneyt ve eray bilir. Onun dışında kimse bilmez. Tabi eski sevgilim çok severek boşuna zaman kaybettiğim kız asami dışında.

Onunla amerikaya gidince tanışmıştım.  Tabii bir gün bana gelip beni aslında sevmediğini öylesine tanındık biri olduğum için sevgilim olmayı istediğini söyledi. Ve ben onu gerçekten sevdiğimi sanarken o arkasına bile bakmadan gitti. Asaminin beni gerçekten sevdiğini düşünerek onu sevmesem bile onun sevgili olmamız gerektiği fikrini kabul etmiştim. Ama o beni sevmiyor muş. O günden sonra kızların bir erkeği gerçekten sevebileceğine inanmadım. Kardeşim ve annem dışında hiçbir kıza güvenmedim ve bağlanmadım. He birde tek gecelik ilişkilere asla ilgi göstermedim çünkü gereksizdi. Bir insan kendini evlendiği kadına  veya erkeğe saklamalı. Benim gibi aras, cüneyt ve eray'da tek geceliklerle ilgilenmez çünkü onlarda benimle aynı düşüncelerdeler. Ha şimdi bara gitmedinizmi derseniz. Gittik ama kızlar için değil. Kafa dağıtmak için. Biz gittiğimizde hiçbir kız bize yaklaşmaz. Yaklaşamaz.