He taught me

7~ bitchfight

"Shawn, ik ben thuis!" Roep ik als ik binnen kom lopen. Maar ik krijg geen antwoord. Vreemd, normaal komt hij gelijk naar beneden om me een kus te geven. Maar nu hoor ik niets. Misschien heeft hij me niet gehoord. Ik ren naar boven. Voor de kamer sta ik even stil. Ik klop aan maar krijg geen antwoord. Als ik de kamerdeur open. Zie ik ik Shawn op zijn bed zitten. Ik schrik, hij is niet alleen. Ik zie hem zoenen met een meisje dat haar blauwe haar vluchtig in een knot heeft gebonden. Dat haar ken ik uit duizenden... Ashley. Ik weet niet wat ik zie. Het enige wat ik uit kan brengen is "ik was mijn jas vergeten"

Ik ren van de trap Af. Ik moet hier weg en ik kom nooit meer terug. Ik hoor nog iemand roepen maar dat boeit me niet. Shawn en Ashley hebben me bedrogen. Ik wil de deur openen maar opeens staat de moeder van Shawn voor me. "Moet ik even thee voor jullie 3 maken? Ze zullen wel druk bezig zijn met het werkstuk." Vraagt ze. "Sorry maar ik weet niet waar u het over hebt. Shawn heeft belijkbaar een nieuwe vriendin gevonden. En ze zijn met iets heel anders bezig dan met een werkstuk. Bedankt voor de goede zorg Karen. Dit is niet mijn thuis meer." Leg ik haar uit. Zonder verder nog iets te zeggen. Sla ik de deur hard achter me dicht. Ik pak de fiets van Ashley en begin te trappen. Zo hard als ik kan. Als ik een beetje rustiger word gaat mijn mobiel over. Het is Shawn. Ik klik hem weg. Een minuut later krijg ik een melding, hij heeft mijn voicemail ingesproken. Ik besluit hem te beluisteren.

Melanie, babe... Wil je opnemen? Het was niet mijn bedoeling, ik kan het allemaal uitleggen oké? Ze was verdrietig om Tiff en ik wou haar troosten, en toen gebeurde het gewoon... Mel, alsje-

Ik luisterde het niet eens af. Het gebeurde gewoon, ja, ammehoela. Hij heeft er gewoon van genoten. Ik zie wel wat ik doe. Ik ga nooit meer terug!