Babasız büyümeye alışmıştık belkide ,en zor olanıda buydu ya alışmak gidenin arkasında kalanların uydurdugu bir sözcük oldu benim için.
15 yaşıma girmiştim bu koca seneler sadece insanların vahlamalarıyla , yakınıp durmalarıyla geçti.Annem ise hiç konuşmazdı bu konudan . Oda özlüyordur babamın maviş gözlerini, sözlerini elden ne gelir.
Tek yapabildigim şey anneme yardım etmek.Okulu sorarsanız eger benim için hayal olan bir yer artık . Kardeşlerimin işide zordu.Ellerinden geldikleri kadar hem ders çalışıp hem ev işlerine yardım ederlerdi.
kardeşimin biri hemşirelik okuyordu.küçük kardeşim ise avukat olup babamın katilini yakalıyacagım diye hayaller kuruyordu.Benim şuanlık vazifemin okuyamadıgıma göre anneme yardım oldugunu biliyordum.Gereksiz görürdüm hayal kurmayı babamın gidişiyle hayallerimde uçup gitti.
Annem dışarıya gitmişti.Bende o gelesiye kadar kardeşlerime bakıyordum. Kapı çalıyordu.Annem içeri girmişti arkasında da genç bir adam vardım.Kafası egikti,yüzünü göremedim.Annem içeri girer girmez oda evden ayrıldı.Annem yüzüme garip bakıyordu şüphelenmiştim hemen.Benim elimden tutup küçük odaya dogru getirdi.
ANNEM:Erdal seninle evlenmek istiyor camide hem imammış.Sende rahat edersin bende.
Bu sözleri duyunca kafama kurşun yemiş gibi hissettim.Daha ben 15 yaşındaydım.Annemi bütün gün duymazlıktan geldim.Şimdi düşünüyorumda benim iyiligim için kendi bakamadıgı için oldugunu çok iyi anlar oldum.
Bu konuşmada iki hafta sonra evlendik.O 18 yaşındaydı.Ben ise 15 çok yaş yoktu belki aramızda ama ben o zamanlar bu olayı çok büyütmüştüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FEDAKAR ANNEM
RandomBundan tam 30 yıl önceydi o zamanlar gençtim upuzun dal gibi boyum ve sırma gibi saçlarım vardı.Annem usulca tarar ,geniş şekilde balık sırtı yapardı. Biz tam 3 kardeştik .Üçümüzde kızdık.Anneme yardım etmeye çalışırdık .Bizi aç bırakmamak için dağl...
