TILSIM

EV

İnanmıyorum. Artık bu tılsımın
benimle uyuştuğuna inanmıyorum. Sanırım benim için yapılmış birşey bu. Arayacak olduğum şeyleri karşıma dikiyor. Büyük büyük babama, neden bu tılsımı yaptığını ve ne işe yaradığını sorabilecektim. İlk olarak onu evde aradım ve buldum. Sanırım bir hastalığı vardı. Orada kablolara bağlanmış yatıyordu. Yanına gittim. Bana, " Emily! Tılsımı takmışsın. Buraya geleceğini biliyordum. Aynı zamanda neler yaşayacağını. Ben annenin büyük babasıyım. Biliyorsun zaten. Bu tılsımı kabul etmen gerekiyor. Hayatını, hatta geçmişini düzeltebilirsin. Annenin bir böcek tarafından tutsak edildiğini de biliyorum. Eğer bu tılsımı kabul edersen, hayal edemeyeceğin kadar güçlü olacaksın." Dedi. " Em. Başka yollar da vardır kesinlikle. Lütfen kabul etme tılsımı. Annemi kurtarabiliriz tılsım olmadan." " Kardeşin haklı. Başka yolları da var. Ama en güvenlisi tılsımı seçmen olacak. Güven bana." Aklım çok karışıktı. Neyden bahsediyordu? Tılsımı seçmek de ne? Birden elektrikler kesildi. Tılsım konuşmaya başladı. " Artık seçim vakti geldi." Kardeşim bir yandan 'yapma' diyor. Büyük büyük babamda 'kabul et diyordu.' Üzgünüm Jack. En iyisi bu olacak. Şu an benim tek düşündüğüm annem. Tılsıma dokunarak onu seçtiğimi söyledim. Aniden büyük bir ışık patlaması oldu. Sanırım güçlenmiştim. "Artık herkesden güçlüsün. Kimse seni halt edemez. Evet. Ve şu var. Bi tılsım geçmişe ve geleceğe gidebilir. Düzeltme şansın var yani." Ben süper kahramandım. Harika! Birden büyük büyük babamın kalbi sıkışmaya başladı. O ölüyordu! Tavşan olan robot ağlayarak " Efendim, bize bunu yapmayın. Kim bakacak bize sizden iyi?" "Emily. O sizin kurtarıcınız olacak. Hissediyorum. " ve ölür.
Ben ve Jack bile ağlamıştık. Beni başkan olarak seçtiler. (Yani efendileri) ne dersem onu yapacaklarını, bunun bir emir olduğunu söylediler. Artık annemi bulma vakti gelmişti. Yola çıkma zamanı.