TORN

Cassie's Tears

Short Update... #notfeelingwell

Cassie POV

"..Sorry but.. I can't"

I heard everybody gasp...

It took me a minute to realize what I've just heard.

Enzo rejected me..

"Hon? Why?" I ask him

"Sorry Cassie.. I'm sorry.." yun lang ang huling salita na lumabas ka Enzo at nawalan na siya ng malay.

Everybody panic, kahit ako hindi ko alam kung anu ang gagawin ko. Mabuti na lang at meromg nurse on duty nan aka bantay at agad na idala si Enzo sa Emergency room.

Its already 12 midnight, nasa rooftop pa rin ako. Nailipat na si Enzo sa kwarto niya, but until now di pa rin siya na gigising. Nervous is an understatement.. dahil grabeng kaba ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko mapigilan na sisihin ang sarili ko sa nangyari kay Enzo. Did I stress him out? Masyado siguro akong nagmadali, pag may nangyaring masama sa kanya hindi ko talga mapapatawad ang sarili ko.

"Cass.." narinig kong tawag ni Vj sa likuran ko.

"How is he?" yun lang ang tanging tanong ko sa kanya, maganda ang panahon, maraming bituin.. siguro kung naging perpekto lang ang lahat, magkasama kami siguro ngayon dito, magkahawak kamay at magkasamang nanunood ng mga bituin sa langit, but everything that happened was different, kabaliktaran ng gusto kong mangyari.

"He's fine. The doctor wala naman daw dapat ikabahala, he need an enough rest." Narinig kong sabi ni VJ.

"Ikaw, kamusta ka?" Vj ask

Kamusta nga ba ako?

"I'm fine? I guess... " kahit ako hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon.

"Cass.. I want to apologize, for what just happened. I mean.. you don't deserve all of these. Alam kong gusto mo lang naman sumaya, at Enzo is the only person who could give that to you, but he.. rejected you" Bakas sa tinig ni VJ ang pag aalala. Kahit papano nandiyan siya para tulungan ako.

"Wala kang dapat ihingi ng tawad VJ, baka may mga rason si Enzo kung bakit niya ginawa yun. Baka gusto niya na siya ang propose sa akin sa tamang panahon hindi natin alam.." I'm trying to convince him with my answer, pero kahit ako hindi ko rin alam kung ganito nga ang gusto talaga ni Enzo, na siya ang mag propose sa akin, but in the back of my mind natatakot ako, dahil parang may ibang pahiwatig ang pag tanggi niya.

"Sige, uwi muna ako, tsaka ikaw bumaba ka na riyan, at natatakot ako na baka mahulog ka diyan." Sabi ni VJ. He wants to lighten my mood pero parang ang hirap.

"if you think na mag susuicide ako, no way. Aalis din ako mamaya. Mag ingat ka sa pag-uwi." I said to him

"o-okay.. bye Cass.. " paalam ni VJ

Umuwi muna ako sa bahay, ala una ng madaling araw, kaya tulog na sina mom at dad, hindi ko na sila inistorbo pa. I need to rest, I need to close my eyes hoping that tomorrow as I opened it, ma rerealize ko panaginip lang ang lahat ng sakit... sana nga

8 am na nang nagising ako, kahit na nakatulog ako, ang bigat pa rin ng nararamdaman ko. Binuksan ko ang phone ko, at marami akong text message nan a received. Mostly kay Bella, mom, dad at sa parents ni Enzo. They all the same questions.. "are you okay?" seriously? I really don't know kung okay ba talaga ako. One message caught my attention, it was fron VJ, gising na raw si Enzo.

Dali dali akong nag naligo at nag bihis, kahit ganoon ang nangyari kagabi masaya pa rin ako at gising na siya. Pag baba ko nakita ko kaagad si mommy, she really look worried about me, she walk towards me and she gave me a big hug...

"Are you okay sweetie?"

"yes mom, I'm fine! Nagtext po si VJ gising na raw po si Enzo. Pupunta po muna ako roon." I said

"Anak, just a piece of advice.. Never overuse this.." sabay turo sa puso ko.

"pagpahingahin mo muna yan. I know you like okay, but I know deep inside your hurt. Your strong Cassie.. at proud na proud kami sa'yo ng daddy mo" after those words came from my mom, parang naging isang iyaking bata ako na tumakbo at yumakap ng mahigpit sa kanya. Lahat ng sakit inilabas ko, umiyak ako ng umiyak.. Iba pa rin talaga pa isang ina na nag papakita ng concern at pagmamahal.

"I'm so afraid mom.. akala ko kasi mawawala na siya sa akin. Nagsisisi ako sa ginawa ko mom.. natakot talaga ako..." despite of my strong attitude, darating talaga sap unto na iiyak ka,at matatakot ka..

"Kaya mo yan.. just don't overuse your heart. You can cry, you can be helpless sometimes. We are sa likod mo, to help you all the way." My mom said with assurance.

"Thank you po mom." I kiss her and walk towards the door.

Sinalubong agad ako ng pamilya ni Enzo, seriously natakot ako dahil baka sisihin nila ako sa nangyari, but I was surprised when tita hugged me, and ask me if I'm okay, so I told her that I'm fine kasi okay na rin si Enzo.

Pagpasok ko sa room ni Enzo, we just look each other, walang nagsalita pareho kaming nakiramdam. I want to bombard him with questions pero natatakot ako nab aka may mangyari na naming hindi maganda.

I was surprised na nauna siyang mag salita..

"Hi.." he said

I smiled.. "Hi".

Silence..

"about last night.." siya na rin ang nag basag ng katahimikan.

"I'm sorry Cass.. I know you don't deserve it. I'm sorry If I rejected you.." I see those tears run down to his face, bigla na naman akong na konsensya..

I walk towards him and hug him..

"shhh.. stop saying sorry.. I understand. Rejecting me doesn't mean that I will love you less.. Ako ang dapat humingi ng tawad sa iyo, coz I gave you so much stress. Alam kong na pressure ka sa tanong ko, alam ko naman na kung wala tayo sa ganitong sitwasyon iba naman ang isasagot mo diba? " Kitang kita ko na nahihirapan siya, pero inaalala niya pa rin ako, I just can't help myself from crying also.

"Hon.. Promise me.. that you. Will.be.happy" He said

I look at him, natakot ako sa sinabi niya, parang may pinahihiwatig.

"I am happy, and I will always be happy, kasi nandito ka kasama ko."I tried my best to speak clearly, I want to ask him kung bakit niya nagsasalita ng ganyan but I want to lessen the tension between us.

"Masaya na ako. Kasi alam ko na maraming nagmamahal sa'yo. I know someday you will be completely happy... even without me" he said

Halos pabulong na niyang sabihin ang 3 huling salita pero rinig na rinig ko. Biglang nag protesta ang puso ko .

"hon, you promised me before diba na walang iwanan? I will never be complete without you. I will never by this happy without you. Please.. fight for me.. fight for our love.." now I'm begging..

"I want to confess something.." halos pabulong niya ng sabi

"I'm all ears." I said..

"the night before anniversary... I attended a party, I meet my colleagues in college, we went to a bar, get drunk.. and Met a girl, she's a model.. " pa utal-utal niyang sabi

I never react..

"Tapos?" I ask..

"May nangyari sa amin.. the day you called, I was with her. But It was a one night stand"

Siguro kung nasa ibang sitwasyon kami, marami na akong nabato na gamit dahil sa galit, but we are here in a situation na we are both helpless.

" Anu bang dapat na maramdaman ko?" I ask him, but deep inside I was crushed by the truth na nagmula sa kanya.

"Kung sinasabi mo lang iyan para magalit, at iwan kita rito nagkakamali ka. I really want to hate you this very moment, pero hindi ko magawa. Just fight and live! And I will forget everything... EVERYTHING. Sige na, magpahinga ka na, You had enough today.." I said

Inihiga ko siya, he just close his eyes, nanatili akong naka titig sa kanya, Hindi ko kayang magalit sa kanya, hindi ko kayang mawala siya.