Eylül

siyah

-en baştan başlıyoruz-

" Siyah görür herkes beni..
Hiç tanımaya çalışmadan, içimdeki renkleri görmeden siyah olarak yargılarlar. Oysaki bilmezler, ben içimde bir gökkuşağı taşırım. Evet içimde bir fırtına koparken siyah bir kişiliğe bürünebilirim ama içinde fırtına koparken insan etrafına nasıl ışık saçabilir ki? Fırtına koparken nasıl siyahlığımı gösteriyorsam, fırtına bitip güneş açtığında da gökkuşağımı göstermesini bilirim ben.
Bazen düşünüyorum sorun sadece bende mi yoksa onlar mı beni anlamıyor? Sonra diyorum ki;
Ben onlara sadece siyahlığımı göstermedim. Zarar gelmesin diye en diplere sakladığım renklerimi de gösterdim ben onlara ama onlar beni anlamadı. Belki de anlamak istemediler.
Bende bıraktım zaten anlatmayı. Daha derine gömdüm renklerimi. Masmavi gökyüzümü, bembeyaz bulutlarımı... Hepsini tek tek sakladım. Birini dalgalı bir denize koydum, birini de papatyaların arasına gömdüm ve birkaçını da yıldızların yanına gönderdim. Deniz dalgalarıyla onu korusun, papatyaların arasında masumluğunu hiç kaybetmesin ve hep yıldızlarla parlasın diye.. "