[LMBFBF SIDE STORY] CONFESSION OF A BROKEN HEART!!~

CHAPTER [1] -- MELANCHOLY

“Dan, paalala ko lang.. boyfriend yan ng kapatid ko.. na siya nmang BESTFRIEND MO”

Paulit-ulit yang nag’eecho sa utak ko..

Paulit-ulit akong binabagabag ng loob ko..

Paulit-ulit na nadudurog ang puso ko..

Paulit-ulit ang pagbabalik ng lahat sa ala-ala ko..

Kung gaano kasakit..

Gaano kahapdi..

Gaano kalungkot..

Sa ikalawang pagkakataon..

Nakuha na nman niya ang taong pinakamamahal ko..

Pakiramdam ko.. nagkakapira-piraso ako..

Nadudurog ako..

Gusto kong sumigaw , para gumaan ang loob ko..

Gusto kong manakit, para makaganti nman ako..

Bakit lahat na lang ng tao na minamahal ko.. siya ang gusto..

Lahat nman ginagawa ko para mapansin nila ako..

Binabago ko sarili ko mahalin lang nila ako..

Pero ano?? Siya pdin..

Siya lang talaga..

Lagi nlang akong pumapangalawa..

Lagi nlang siya ang mas nakahihigit kaysa sa akin..

Paano nman ako??

Paano nman ang puso ko??

Kelan nman darating ang para sa akin??

Kupido !! bakit ang sama mo sakin??

Isa lang nman ang hinihiling ko db??

Ang mahalin ako ng taong mahal ko..

Yung AKO LANG mismo..

Mahirap bang ibigay yun??

Mahirap bang ipagkaloob un??

Masyadong malaking bagay ba un??

----

HERE I am again, staring on my reflection at the mirror... trying to figure out what was wrong with me... why can’t he love me??

*sigh*

Naaalala ko pa kung kelan ko siya unang nakita... I was so devastated back then, and he’s the one who’s with me that time, though, for me, and for him, we are completely a stranger...

Ndi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat ung mga nangyari nung araw na yon, kasi, kung ndi dahil doon, ndi ko makikilala si Jayden...

Ndi ako masasaktan ng ganito... at ndi ko kamumunghian ang sarili kong kaibigan...

***FLASH BACK...

DANICA’s POV...

I run as fast as I can... I want to get out of our house immediately... I don’t want to see her face, I don’t want to see her damn face !

*BOOOOGSSSSSSS !

Napaupo ako, may nabangga ako... hilam na sa luha ang mga mata ko kaya ndi ko na siya napansin...

“are you all right??” tanong sakin nung lalaking nakabangga ko..

“yeah, i’m sorry...” tapos inalalayan niya kong tumayo...

“Hey!... stop crying, baka mapano ka pa... baka sa susunod ndi na tao mabangga mo, mapahamak ka pa.. here...” tapos inabutan niya ko ng panyo..