The Weight Ft. Cameron Dallas

1

Pov. Noa

Uitgeput staan we te wachten op onze koffers, we zijn net via de aankomsthal in de verwelkomshal aangekomen, de plek waarin families en kennisen mensen kunnen verwelkomen in dit land. Op deze plek staan ook de ronddraaiende banden, waar een voor een de koffers voorbijkomen.

Maar helaas, alle koffers zijn al twee keer langsgekomen maar de onze zitten er niet bij. Ik por Britt, die naast me op een stoeltje in slaap is gevallen. Vermoeid opent ze haar ogen. "Wat?!" Snauwt ze vermoeid. "Onze koffers zijn er nog steeds niet, zullen we even naar de balie lopen?!" Vraag ik. Ze schudt vermoeid haar hoofd, "ga jij maar, ik wacht hier wel" mompelt ze vermoeid en ze sluit haar ogen weer.

Ik ben aangekomen bij de balie, "Hallo Mevrouw, onze koffers liggen niet op de band, zou het kunnen dat onze koffers nog in het laadschap liggen?" Vraag ik beleefd. "Met welke vlucht bent u aangekomen?" Vraagt de vrouw achter de balie. Ik gris in mijn broekzak naar de papieren die we uitgeprint hebben, "Vlucht MT-017" Lees ik voor van mijn blad. "

Alle koffers van die vlucht zijn al uitgeladen, het spijt me maar dan moet u helaas wachten op de eerstvolgende vlucht. De koffers zullen waarschijnlijk te laat gekomen zijn waardoor ze achter zijn gebleven, de eerstvolgende vlucht arriveert over vier en een half uur. Tot die tijd zult u helaas moeten wachten" zegt de vrouw.

Ik knik en draai me om, vervolgens valt mijn blik op een groep jongens die staan te klooien. Ik observeer ze even en trek dan mijn blik van hen weg. Ik loop lang de groep en kom aan bij Britt. Die inmiddels al weer in slaap gevallen is.

Ik maak haar wakker en leg de situatie uit. Ze haalt haar schouders op en sluit haar ogen weer. Ik besluit even bij de groep jongens te gaan kijken.

Ik loop aarzelend naar de jongens toe, "Hoi, wij zijn zeker niet de enige mensen die zonder koffers zitten zekers?" Vraag ik voorzichtig.

Alle hoofden van de jongens draaien tegelijkertijd naar me toe. Wat serieus lachwekkend is. Ik verplicht mezelf om mijn mondhoeken naar beneden te halen en wacht op antwoord.

Het is stil, zo stil dat zelf de balievrouw even een blik over haar bril werpt.

"Nou gaan jullie nog antwoord geven?!" Vraag ik.

Een jongen stapt naar voor, "Nee je bent niet de enige, onze koffers zijn er niet" Zegt hij. De jongen heeft een mooie kaaklijn en helder bruine ogen en warrig lichtbruin haar. Ik knik, "de eerstvolgende vlucht komt pas over een paar uur aan, ik hou jullie wel gezelschap aangezien mijn vriendin ligt te pitten" mompel ik.

Een voor een stellen ze zich voor, Aaron, Blake, Brandon, Hunter, Cameron, Jack, Jack, Taylor. Cameron is degene die net naar voor stapte. "Ik ben Noa, en die daar is Britt" ik wijs naar het meisje die inmiddels drie stoelen in beslag heeft genomen.

Een jongen maakt zich los uit de groep, volgensmij Brandon. "Ik maak haar wel wakker" zegt hij met een kleine glimlach

Een paar minuten later zijn Brandon en Britt er al, Britt is inmiddels klaarwakker en probeert onopvallend haar haar te fatsoeneren.

Iedereen stelt zich opnieuw voor, nu alleen voor Britt.

"Wij zijn Magcon, een groep jongens die hun fans gaan meten" zegt een van de Jacks. "Maar jullie lijken ons niet te kennen!" Zegt Cameron wijzend naar ons. "Nee inderdaad, ik heb serieus nog nooit van jullie gehoord" Zeg ik verbaasd.

Ik kijk naar Britt, die alleen maar oog voor Brandon heeft. Ik zucht en richt mijn blik weer voor me.

"Zo, dus wat brengt jullie hier?" Vraag Cameron. "Examenreis" antwoord ik.

"Wat gaan jullie nu doen?" Vraagt hij daarna. Ik haal mijn schouders op, "weten we nog niet. We moeten nog een hotel fixen, het hotel waar we gereseveerd hadden zit door onverwachte drukte vol. En volgens die gasten gaan mensen uit eigen land voor toeristen." Mompel ik verveeld.

"Nou misschien, omdat jullie geen doorgedraaide fans zijn en geen verblijfsplek hebben kunnen jullie misschien tijdelijk met ons mee reizen" stelt Cameron voor. "Als de boys het natuurlijk goed vinden." Hij draait zich om naar de anderen, die instemmend knikken. Ik kijk om naar Britt, die wel ineens intresse heeft. Ze knikt blij en haar blik wordt weer getrokken door Brandon.