The Weight Ft. Cameron Dallas

12-l.O.V.E destroy it

Pov Noa

Ik kwam alleen even kijken. Kijken hoe het met hem was. Of ik hem niet teveel had gebroken. Maar dat heb ik wel gedaan. En het is mijn verantwoording om dat op te lossen.

Ik voel het dat hij me aankijkt, zijn ogen staren in de mijne, ik ben de eerste die mijn blik los trekt. Snel draai ik me om en baan me een weg naar buiten, als ik nog een blik achter me werp is de show stopgezet en Cameron is nu weg.

Eenmaal buiten adem ik de frisse lucht diep in. Zachtjes zak ik tegen een muur op de grond en wacht op hem. Dat ben ik hem verschuldigd. Ik weet zeker dat hij zal komen.

Met mijn hoofd op mijn knieeen en mn armen er omheen blijf ik zitten.

Eerst hoor ik slome voetstappen. Dan iemand die naar adem hapt. De voetstappen versnellen en komen steeds dichterbij. Ik probeer niet op te kijken.

"Noa?" hoor ik zachtjes. Ik steek mijn hand uit, die vrijwel gelijk wordt vastgegrepen. Met volle vaart wordt ik omhoog getrokken. Eerst kijken we elkaar zonder emoties aan. Dan legt hij zijn armen om me heen en trekt zich tegen me aan. "Doe dat nooit meer" fluisterd hij wanhopig in mn oor. Een vochtdruppel valt in de holte van mijn nek. Ik doe een stap naar achter. "Huil je?" Vraag ik onderzoekend. Cam veegt snel zijn wangen droog. "Waarom" is het enige wat hij zegt. "Ik wou je beschermen, tegen mijzelf. Maar toen ik je net zag, zag ik dat ik je had gebroken. Ik was het je verschuldigd." Mompel ik terwijl ik hem omhels. "Waar heb je geslapen?" Vraagt hij zacht. "In een hotel, hier vlakbij." Antwoord ik hem.
"Kan je het beloven?" Vraagt Cam. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Beloof me dat je voor altijd bij me blijft." Hij doet een stap naar achter.
"Ja, Cam ik beloof je dat ik nooit zonder jou toestemming van jou zijde zal wijken." Fluister ik. "Ik hou van je" zeg ik er gelijk achteraan. Hij knikt en zijn ogen glinsteren van de tranen. " ik hou ook van jou"