The Weight Ft. Cameron Dallas

4

Pov Cameron

Ik open mijn ogen, langzaam gaat alles van wazig naar wat scherper. Ik kijk versuft om me heen. Aparaten, draadjes, alles is wit. Waar ben ik? Het ligt op het puntje van mijn tong. Dan weet ik het opeens. Het ziekenhuis.

Al mijn herinneringen komen in vlagen omhoog. Aanslag, schoten, Noa, zwart gat.

Ik kijk om me heen en tot mijn opluchting zit ik niet vast aan draadjes vloeistof of bloedtoevoeging.

Ik stap voorzichtig uit mijn bed en schuif zachtjes naar het bed van Noa, dat naast het mijne staat. Ondertussen voel ik steken in mijn been. Mijn blik wordt getrokken naar het verband om me heen.

In tegenstelling tot mij zit Noa wel vast aan bedrading. Haar haar ligt als een waaier om haar heen en ze heeft haar ogen gesloten. "Noa?" Fluister ik. Zachtjes komen haar oogleden in beweging. Haar wimpers schaduwen over haar jukbeenderen. Haar ogen gaan langzaam open en zodra ze me ziet probeert ze te glimlachen, maar het mislukt.

Ik wil het eigelijk nog niet maar ik gebaar dat ze moet opschuiven. Ze schuift op en ik ga naast haar liggen. Zacht streel ik haar haar en ze legt haar hoofd tegen mijn schouder. "Weet je.." begin ik. Maar ze hoort het niet ze slaapt al.

Pov Brandon

Ik en Britt zitten in de wachtkamer. Wachtend op uitslag van Noa en Cam. Zij zijn de enige gewonden.

Een verpleegster komt binnen. Ze wenkt ons en we lopen achter haar aan. Zachtjes strijk ik langs Britt haar hand en ik voel haar verstijven. Al snel ontspant ze weer en pak ik haar hand. "Het komt wel goed". Fluister ik en ik druk een kus op haar wang. Ik zie haar blozen en ze wend haar hoofd af.

Het gaat misschien te snel maar ik heb echt gevoelens voor Britt. Dit is niet zomaar 'verliefd zijn' dit is ' houden van'

We komen aan in de kamer van Noa en Cam. De verpleegster laat ons alleen. Cam ligt bij Noa en ze ligt tegen hem aan.  "schattig toch?" Grinnikt Britt naast me. Ik knik grijnzend

Pov Britt

Ik loop naar het bed toe. Noa ligt daar, met een wit gezicht en wallen.

"Noa?" Fluister ik. Ze opent haar ogen. "Heey" mompelt ze. Ze kijkt naar Cameron die een arm om haar heen heeft geslagen en hij slaapt. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik zachtjes met tranen in mijn ogen.

Ik wil haar hand vastpakken, om haar te steunen. Maar Cameron heeft die al vast. "Ik werd geraakt door twee kogels" mompelt ze. "Ze schampten mijn huid verder niks. Alleen oppervlakkige wonden, ik heb wel veel bloed verloren."
"Jullie moeten weg" deelt de verpleegster mee die inmiddels de kamer in was komen lopen. Brandon trekt me zachtjes mee.

Alweer zitten we in de wachtkamer, waar nu ook Blake, Hunter en Aaron zitten. "Waar is de rest?" Vraagt Brandon die inmiddels mijn hand vastheeft. Zacht geeft hij een kneepje in mijn hand. Hunter haalt zijn schouders op.

Heeey follow ff xoxobobrittxoxo als je meer MAGCON wil lezen❤