YARIM KALAN HAYATLAR

Dilek

Bir dileğim var

18 Eylül 2009 bu gün okulumun ilk günü çok mutlu ve çok heycanlıyım bizim evde okula gelmeden önce rutin kontrol yapılır, el yüz yıkanır , yemek yenilir,ütülenen kıyafetler giyilir, alel acele okula gidilir sanki bizim evde olmuyor demeyin bizim daha farklıydı
İlk gün olduğundan dolayı arkadaşlarımdan sonra ben gittim .... evet ev uzak olduğundan geç kalmıştım okula kapıyı çalıp içeri girdiğimde herkesin gözünde küçümseyici bakış tabi ilk kez böyle kız görmüşlerdi üzerimde yırtık pantolon , o kış aylarında ayakkabı yerine ayakta terlik, çanta yerine küçük bir poşet, yazdan kalma abilerimin penyeleri onun üzerine eski bir hırka vardı bu arada demeyi unuttum ben en son çocuğum  benle birlikte 3 kızız

Sevdanın iceri girmesiyle öğretmeni sahranur hanım ilk ona bakıp daha sonra geçebilirsin demişti bunun üzerine tüm sınıf onun bu haline gülmeye başladıklarında sahranur öğretmen ;

- Sahranur öğretmen: kızım istediğin yere otur
- Sevda: peki öğretmenim

Diyip yer bakmaya başlayınca gül isimli kızn yanına gider oturur gül ile iyi anlaşmaya başlarlar ders biter ve zil çalar herkes çıkarken sınıfta 4 kişi kalır kendi, gül, bahadır, burak bahadır ile burak kapıda bekleyip onunla şöyle dalga geçerler;

- Bahadır : aa bak sınıfa paçoz gelmiş hadi onu biraz sevelim
- Burak: belki de çok parası vardır bilemeyiz

Diyip gülünce araya gül girer

- Gül: siz eve gidiyordunuz galiba yalnış yerdesiniz ordan çıkılıyor bak

Diyince iki oğlanda sevdanın kollarını çekiştirerek dışarı iter

İki oğlan aynı anda sevdaya: senin layık olduğun yer çöplük git orda yaşa git orda öğren ve oyna kedi ve köpekler tam senin arkadaşın git ve daha gelme bu okula

Sevda ağlaya ağlaya eve giderken ardından koşan gül ona yetişmeye çalışırken düşer ve seslenerek

- Gül: beklesene insan düşen arkadaşını kaldırmaz mı ? Heyyy ! Sana diyorum dur ya !

Sevda durup arkasına bakar onu yerde görünce geri dönüp kaldırır aralarında şu konuşma geçer;

Sevda: iyi misin ?
Gül: beni dinleyen biri olsa daha iyi olurdum beni bırak sen iyi misin ?
Sevda: değilim olamam da benim iyi olmam için dileğimin olması gerek
Gül: dileğin ne peki ?
Sevda: büyüyüp doktor olup iyileştirmek ya senin ?
Gül: öğretmen olmak
Sevda: Gitmem gerek merak ederler

Diyip koşarak ara sokaklardan eve gider ağlayarak kapıyı çalar karşısında babasını görür sarılır o ona sarılmaz ve kızaran , şişen gözlerle odasına gider,yatağına oturur ve söylenmeye başlar

"Tabi canım zaten ben kimim ki seveceksiniz beni?, hani evin en küçükleri sevilirdi?, hani en küçüklerin her istediği olurdu? Demekki neymiş yalanmış hepsi

Demesinin ardından içeri en büyükleri öz ablası Melek girer kardeşine sarılıp yanına oturur

" ne oldu benim birtaneme? "

Sevda: ne olacak yine o bana sarılmadı , hayır yani sanki öz babam değilde bana bu kadar soğuk davranıyor , abla bizi babam neden sevmiyor? "

" boşver kuzum sen bunları? ,anlat bakayım okulun ilk günü nasıl geçti? "

Ablasının dizlerine yatar, ablası saçlarıyla oynar

Sevda: " okulun ilk günü  mü ? O nasıl oluyor? hangi okuldan bahsediyorsun abla? Resmen fakir muamelesi yaptılar , küçümsediler, annemin olmadığını bilseler demek daha fazlasını yapacaklar , abla ben birdaha gitmek istemiyorum okula "

Melek: "şş o nasıl laf öyle bir daha duymayayım o lafı, sen okulada gideceksin, mezun olup doktorda olacaksın"

" Ama abla daha ilk günden beni nasıl azarladılar sen bilmiyorsun, görmedin"

" annem yaşasaydı seninde okuyup meslek sahibi olmanı isterdi , okulunu bitirincede başarılı bir doktor olduğunda ise seninle gurur duyar , iyiki doğurmuşum kızımı derdi"

" gerçekten isterdi değil mi abla ? "

Gülerek sevdaya bakar

" Delinin zoruna bak , hangi anne evladının okuyup , adam olmasını istemezki? "

"Sende haklısın ablacım "

" ee o zaman ne yapırmuşuz?"

"Ne olursa olsun okumaktan vazgeçmeyecekmişiz"

İkiside birbirine bakıp gülerken içeri ortanca kardeşi saliha girer
" hani bana sarılmak yok mu? "

Sevda: " olmaz olur mu gel hadi :) "

Koşarak aralarına girer sarılırlar birbirlerine

bir dileğin varsa elbet duyanda vardır.