Soğuk...çok ve çok soğuk...ne bir duygu,ne de bir sevgi kaldı içimde ölüyorum gibi hissediyorum ... kaldığım bu ev eskiden çok ama çok sıcaktı ve sevgi doluydu . En azından ben öyle zannediyordum.Bi gün evimden çıkmış kızım için bir takım oyuncaklar almıştım , tağki yoldan geçerken küçük bir kızın sokağa çıkmış, olduğunu gördüm , daha dikkatlı baktığımda ise.... benim kızım olduğunu gördüğüm bir oldu , hiç düşünmeden koşarak onun yanına giderken yüzüne dikkatle baktım .Birini arıyormuş gibiydi ve.... sanki korkmuştu , birine birşey söylemesi gerekiyormuş gibi gözüküyordu , beni görünce hızla benim yanıma koşmaya başladı ....ama ..... hiç bir zaman benim yanıma gelemedi , ona bir arabanın çarptığını gördüm ve ona yardım edemedim .İşte o gün tek aileminde kaybolduğunu anladığım gündü..... üzgünüm küçük kızım ... hepsi benim hatam....ÜZGÜNÜM..........
