De Vrouwelijke Alfa

H1

'Alfa Jessica, er is een nieuwe familie komen wonen in het huis van Mevrouw Wilsey' zegt Devi, mijn beta, serieus. Het is niet makkelijk voor hem om serieus te zijn maar als het om zijn taak als beta gaat dan lukt het hem opvallend goed. Al twee jaar ben ik de alfa en samen met mijn beste vriend doe ik het aardig goed. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk om als meisje de alfa taak op je te nemen, maar ik ben de dochter van Wayk en Lyla Kilroy dus ik ben de rechtmatige alfa.

'Bedankt Devi, het is goed om te weten dat het huis eindelijk weer bewoond wordt' zeg ik beleefd, Devi knikt als afscheid en loopt dan weer mijn kantoor uit. Al zeker een half uur zit ik naar het beeldscherm van mijn laptop te staren. Net als alle andere achttienjarige moet ik ook gewoon naar school, mijn laatste jaar is nu al een maand bezig en morgen moet ik een werkstuk inleveren voor geschiedenis. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb mijn naam en verder nog helemaal niks. Niet eens een onderwerp, ik ben en alfa en moet dus een goed voorbeeld geven. Ik kan niet aankomen met een vijf terwijl alle andere roedelleden een voldoende hebben.

'Dylan, heb je soms hulp nodig?' vraagt Mag beleefd, ze is de moeder van Devi en sinds mijn ouders gestorven zijn is ze als een tweede moeder voor me. Ze is een schat van een vrouw, zorgt voor iedereen die bij haar komt en ik zou echt niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Devi en ik zijn al vrienden sinds de kleuterklas, we zijn al erg lang vrienden en Mag heeft me altijd behandeld als haar eigen dochter.

'Ik weet gewoon niet waar ik mijn werkstuk over moet doen, ik wil een goed punten halen en een voorbeeld zijn voor de roedel maar het lukt gewoon niet' zeg ik wanhopig, alleen Mag weet hoe moeilijk het voor me is als alfa. Natuurlijk zijn er ook makkelijke onderdelen in het leiderschap van een roedel, ik ben snel en sterk voor een meisje dus het vechten gaat me goed af. Maar hoe kan je verwachten van een achttienjarige dat ze een voorbeeld is voor een roedel bestaande uit ongeveer 550 weerwolven?

'Meisje, doe maar rustig,' zegt Mag kalmerend, ze is echt de beste. 'We gaan samen opzoek naar een goed onderwerp en dan help ik je met het schrijven'.

'Bedankt, je bent echt geweldig' zeg ik opgelucht, Mag is erg slim dus ik weet zeker dat mijn werkstuk nu goed gaat worden. Mag pakt een stoel, plaatst die naast mijn bureaustoel en schuift mijn laptop naar het midden van het bureau. 'Eerst google' zegt ze vrolijk, dit gaat helemaal goed komen.

'Jessica, we hebben meer informatie gevonden over de nieuwe familie' zegt Devi opgewekt, hij stormt zomaar mijn kantoor binnen en schrikt als hij zijn moeder ziet. Devi stormt wel vaker mijn kantoor binnen, hij is de enige die dat mag, maar zijn moeder is het er absoluut niet mee eens.

'Devi Edward Doyle, ik heb je toch echt beter opgevoed' zegt Mag streng, het kost veel moeite om mijn lach in te houden. Het is altijd grappig om Devi zijn volledige naam te horen en het gezicht dat hij er dan bij trekt is al helemaal hilarisch.

'Jessica Lyla Savanna Kilroy,' zegt Mag, terwijl ze me streng aankijkt. 'Vind jij dat soms grappig?' Mag is echt de enige die op die manier tegen mij als alfa durft te praten en daarom is ze ook zo geweldig.

'Nee, ik vind Devi zijn gezicht gewoon hilarisch' antwoord ik zacht, Devi kijkt me quasi boos aan en daardoor moet ik alleen nog maar meer lachen. Het is maar goed dat mijn werkstuk af is want ik wil niet dat mijn humeur nu nog verpest wordt.

'Goed, ik laat jullie maar even alleen' zegt Mag, ze staat op van haar stoel en loopt met grote passen naar de deur.

'Heel erg bedankt, Mag' zeg ik dankbaar, ze glimlacht en loopt dan mijn kantoor uit. Devi gaat languit op de bank liggen die ik vorige maand in mijn kantoor heb geplaatst, een alfa mag af en toe ook wel lui zijn.

'Dus, wat heb je allemaal gevonden?' vraag ik nieuwsgierig, vlug sta ik op van mijn stoel en ren naar Devi toe om bovenop zijn buik te gaan zitten. Ik ben dan wel niet zwaar maar Devi heeft nou eenmaal ook geen buik van staal.

'Als je met die reet van mijn buik afgaat dan vertel ik het je' zegt Devi met moeite, het is gewoon leuk om hem te plagen maar ik ga toch van hem af. Hij gaat een soort van rechtop zitten en ik neem plaats naast hem, Devi is af en toe erg lui dus voor hem is rechtop zitten het zelfde als onderuit hangen.

'Vertel op' zeg ik quasi streng, bij Devi kan ik gewoon niet dezelfde persoon zijn als ik ben bij de rest van de roedel. Hij kent me het beste, weet wanneer er iets met me is en was ervoor me toen ik het moeilijk had. Daarom heb ik hem ook als mijn beta gekozen, hij is niet de beste vechter van de roedel maar ik weet dat hij me altijd zou beschermen.

'Het gaat om een gezin bestaande uit vier personen, gewoon mensen, twee volwassen en twee jongens van achttien jaar oud,' begint Devi serieus. 'De jongens gaat vanaf morgen naar dezelfde school als ons en dan komt de teller op honderd mensen, ik heb de meeste jongeren van onze roedel al ingelicht dus ze weten dat ze niet te opvallend mogen doen en vooral de meiden voor als de jongens toevallige de zielsverwanten zijn.'

'Daarom ben jij dus mijn beta, je bent geweldig' zeg ik dankbaar, hij denkt ook altijd overal aan en hij heeft natuurlijk gelijk over de meiden. Deze jongens zouden de zielsverwanten van twee van onze meiden kunnen zijn en dan moeten we voorzichtig zijn met ons geheim. Tot nu toe zijn er maar ongeveer drie mensen die van onze roedel afweten omdat die dan bij het leven van onze roedelleden horen. Misschien is één van de jongens wel mijn zielsverwant of is het gek dat ik daar nu al over nadenk?

'Waar denk je aan, kleintje?' vraagt Devi, het is alsof ik opnieuw wakker word nu Devi me zo uit mijn gedachten haalt.

'Ik ben niet klein,' zeg ik quasi boos. 'Uhm...ik dacht aan die nieuwe jongens, wat als één van hen mijn zielsverwant is?'