Ruhlar buluşurmuş bazen arafta.. Kırık ruhlar hep birbirini bulurmuş. Rüya demiş adına büyükler. Zahiri hayat tek gerçeklik, gerisi yalanmış. Elle tutamadığın da sanalmış.
Peki ya duygular? Onun elle tutulabileni var mıymış?
"Sen hayata tutunmaya ça...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 yıl geçti O'nu bulalı.
O günden sonra birdaha hiç ayrılmadık. Ona taşındım Jinwoo gittikten sonra. Belki de bu yüzden hiç rüyalarına da girmedik birbirimizin. Yanyana olunca ruhlar birbirini tamamlarmış. Bu yüzden kayıp ruhlar değildik artık.
Jinwoo'dan iki gün önce mail geldi. "Seni müsait olunca arayacağım, açarsan güzel haberlerim var." diye. Merakla telefonunu bekliyordum.
Mino'nun dizlerine koymuştum başımı. Onun seçtiği "Perfect Sense" adlı filmi izliyorduk. İnsanların duyularını teker teker kaybetmesi üzerine bir aşk filmiydi.
"Gözlerin görmese de sevebilir miydin beni?" diye sordu bir anda.
"Bir erkeğe göre fazla romantiksin biliyorsun değil mi?" dedim filmi kastederek.
"Hiçte değilim." dedi huzursuzlanıp.
"Seni görmeden sevdim zaten çocuk."
Gülümsedi. Bu cevabı beklemiyordu.
Telefon titredi cebimde.
Kim Jinwoo arıyor..
Dönüp Mino'ya baktım. Açmamı söyler gibi bi kafa hareketi yaptı.
"Alo! Nasılsın?"
"İyiyim Jinwoo. Çok iyiyim. Sen nasılsın?"
"Ben de daha iyi olamazdım. Acayip bir haberim var sana."
"Söyle hadi çatlatma."
"Telefonlarınıza bakın." dediği an Mino'nun da benim de telefonumda mesaj sesi yankılandı. Gidip Mino'nun telefonundan attığı mesaja baktım.
Hyde Park'ın önünde Jinwoo'nun kolları simsiyah saçlı, Avrupalı olduğunu tahmin ettiğim bir kıza sarılı halde duruyordu. En tepede; DÜĞÜNÜMÜZE BEKLERİZ. yazıyordu büyük puntolarla.
Çığlık attım resmi görünce.
"İNANAMIYORUM JINWOO! ÇOK SEVİNDİM!" diye bağırdım kendimi kontrol edemeyerek.
Mino da telefonun uzağından seslendi.
"Tebrik ederim!"
Gerçekten inanılmaz mutlu olmuştum. Ama şimdiye kadar bir nişanlısı olduğunu söylemediği için de kızmıştım.
"Kim bu kız? Nerede tanıştınız! Anlat hemen, herşeyi duymak istiyorum!" diye sabırsızlandım.
"İş yerinde tanıştık. Sana söyleyecektim aslında ama.. Ani oldu. Adını duyunca bi daha şaşıracaksın." dedi gülerken telefonun arkasından.
"Alyssa.." dedi sonra. Kahkaha attım. Artık bunları aşmıştık ama..
Evleneceği kızla adım arasındaki iki harf farkı biraz tuhaftı. Güldürmüştü de beni.
"Sen bize davetiyeyi yolla. Orada olmaya çalışacağız." diyip Mino'ya döndüm. Yüzünde endişe vardı.
Haklıydı. Ondan benimle gelmesini isteyebilirdim ama buna zorlayamazdım. Onu uçağa bindirmeye çalışmak bencilce olurdu.
Kafa salladı ama onaylar gibi. Şaşkınlıktan gözlerim büyüdü. Onaylıyor muydu cidden? Gider miydik Londra'ya?
"Tamam orada olacağız! Alyssa'ya selam söyle!" diye ciyakladım denebilir. Telefonu kapayıp Mino'nun dizlerine oturdum. Mutluluktan şaşkındım. Yüzünü tuttup avuçlarımın içinde.
"Cidden mi? Ciddi ciddi mi? Gider miyiz?" diyip sarıldım kucağındaki mısır kovasını yok sayarak.
"Alyssa mı? Ciddi misin? Kızın adı Alyssa mıymış?"
"Öyleymiş." dedikten sonra birbirimize bakıp güldük.
821 sayılı Londra seferi için yolcular 4 nolu kabine lütfen.
Duyuruyla beraber rengi kaçan Mino'ya kilitlendi gözlerim. Uzanıp elini tuttum.
"Korkularını benimle aşacağını söylemiştin. Yanındayım. Bundan sonra her gün yanında olacağım. Seni seviyorum."
"Ben de seni seviyorum. Ve seninle Oxford Circus'ta bu kez gerçekten el ele yürümek için sabırsızlanıyorum." dedi eski rüyalarımıza atıf yaparak. Artık görmediğimiz..
El ele uçağa yürüdük. En yakın arkadaşımızın düğününe..
Taehyun mu?
O şimdilerde Mino'nun bedduasını yaşamakla meşgul. Ona çok yüz vermeyen bir kıza aşık oldu. Buluşacaklardı bugün. Lee Seora..Ufak tefek güzel bir kız. Sanat bölümü öğrencisi. Bir sergide tanışmışlar, tahmin edersiniz. Zaten dilinden düşmüyor şu sıra. Bize her geldiğinde bahsediyor. Ama bizim çocuğu biraz ukala buluyor anladığım kadarıyla Seora-ssi. Haklı da ne denir..Taehyun zor biri.
