Bazı insanlar kendilerini hep yalnız hissederler. Sizce o insanları yalnız hissettiren şey nedir? Aşk mı ? Yoksa aşk acısı mı? İnsanlar sırf acı çektikleri için mi kendilerini yalnız hissederler ? Bence ikisi de değil. Çünkü bende o insanlardan birisiyim. Kendimi yalnız hissediyorum ama aşk acısına inanmıyorum. Hele filmlerde aşıkların ayrıldığındaki
üzüntüleri bana nedense inandırıcı gelmezdi. Tabi aşık olana kadar...Ben 12.sınıfa giden bir lise öğrencisiyim. Sayısal sınıfında okuyorum. Derslerim çok iyi olmasada idare eder. Kahverengi Kıvırcık ve gür bir saçım vardı , hafif çatık kaşlı, kahverengi iri gözlü , fındık burunlu , ince dudaklı , beyaz tenli bir kızdım. Çok zayıf olmasamda çok kilolu da değildim . Orta boydaydım. Fazlasıyla inatçı birisiydim. İstediğim şeyi yapardım. Utangaç birisi olduğum için çok fazla arkadaşım olmazdı.
Az olurdu ama en iyilerinden olurdu. Arkadaşlarıma çok önem verirdim. Sınıfta çok fazla konuşmasam da onların yanında susmazdım. Erkeklerle asla arkadaş olmazdım. Zaten erkeklerden nedense hoşlanmazdım. O egolu tavırları , her istediğimi yaparım havaları . Onların en sevmediğim özelliklerinden birkaçıydı. Tabikide her erkek öyle olucak diye bir şey yok.
Siz nasıl bir erkekle evlenmek isterdiniz? Güçlü mü ? Yoksa duygusal mı ? Bana sorarsanız ben yakışıklı , uzun boylu , ideal kiloda olan , iyi kalpli , sahiplenen , inatçı , kıskanç , güçlü , tuttuğunu koparan , sadece yerinde küfür eden , komik , eğlenceli , neşeli , üzgün olduğum zamanlarda beni teselli edicek olan birini istiyordum. Ama insanın hayatta her istediği olmuyor. Zaten aradığım gibi birisini bulacağımı hiç düşünmedim.
Ama küçüklüğümden beri bunu hayal ediyorum. Yani nasıl birisiyle evleneceğimi. Nerde tanışacağımızı ? Ne zaman tanışacağımızı ? Nasıl bir şekilde tanışacağımızı çok merak ediyordum. Büyük ihtimalle sevgili olduktan sonra evlenirdik. Şu ana kadar neden birisiyle sevgili olmadın ? diyorsanız söyleyeyim. Bana kimse çıkma teklifi etmedi. Çünkü kendime bakmazdım. Saçımın nasıl olduğunu önemsemeden sadece bağlardım. Fazla sivilcem yoktu . Ama çillerim vardı. Onlardan rahatsız da değildim. Tek önemsediğim şey okula gidip arkadaşlarımla sohbet etmekti. Zaten çıkma teklifi etseler de kabul etmezdim. Benim hayatımda birisi varsa o ilk ve son olacaktı.
Haftasonu bitmişti ve yarın okullar başlıyordu. Nedense hiç okula gitmek istemiyordum. Sanırım sınıfa yeni birisi gelecekti. Kim olduğunu çok merak ediyordum. Umarım kızdır. Okulların bitmesine bir ay falan kalmıştı. Şimdi sınıf değişikliği mi olurdu . Demekki ciddi bir meseleydi. Birinci sınavı olmuştuk. Onu geçtim. Ama diğer sınavda ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Umarım yüksek bir puan alırım da iyi bir üniversiteye giderim.
Bu şehirden uzak bir yerde okumak istiyordum. Evden uzaklaşmaya ihtiyacım vardı ve üniversite bunun için güzel bir bahaneydi. Oturma odasına gidip ailemi teker teker öpüp " iyi geceler " dedikten sonra odama geçtim kapıyı kapatıp lambayı da söndürdükten sonra uyuma moduna geçmiştim. Ama nedense hiç uykum yoktu. Ailemi düşünmeye başladım.
Annem beyaz tenli , kapalı , kahverengi kaşlı , ela gözlü , hafif uzun burunlu , ince dudaklı , kilolu , sinirli , çok iyi kalpli , düşünceli birisiydi. Kendinden çok başkalarını düşünürdü. Ama sinirlendimi ne yaptığını bilmezdi. Babam esmer tenliydi , az saçı vardı , uzun burunlu ve dolgun dudaklıydı. Çok kilolu olmasa da kiloluydu. Kibirli bir insandı ve fazlasıyla sinirliydi. Ben de öyleydim. Sinirlenince gözüm hiçbir şeyi görmezdi. Ama bu huyumu hiç sevmiuordum.
Ablama gelirsek beyaz tenli , koyu sarı saçlı , kahverengi kaşlı , mavi iri gözlü , fındık burunlu , dolgun dudaklı güzel bir kızdı. Fazlasıyla enerjikti. Çok eğlenceli ve komik birisiydi. Onun yanındayken hep gülerdim . Evimizin neşe kaynağıydı. Ama benden sekiz sene önce doğmuştu. Üniversiteyi çoktan bitirmişti . İnşaat Mühendisiydi. Kendine iyi bir iş bulduktan sonra evlenmişti. Evleneli çok da olmamıştı .
Yavaş yavaş uykum gelmeye başlamıştı. Gözlerimi kapattım ve kendimi uykuya bıraktım. Gözlerimi açtığımda hava aydınlanmıştı. Yavaşça kafamı kaldırıp başımın ucundaki telefonumu alıp saate baktım. Ne! saat 7 mi olmuştu ben mi yanlış görüyordum. Yorganı üstümden atıp hemen yataktan kalktım. Banyoya gidip uzun bir süre yüzümü yıkadıktan sonra tekrar odama gidip üstümü giyinme başladım. Üstümü giyindikten sonra koşarak banyoya gidip saçımı yapmaya başladım. Dün banyo yaptığım için saçım kabarıktı. Banyoyu bahane ediyordum aslında benim saçım kıvırcık olduğu için her zaman kabarıktı. Onun için saçımı yandan ördüm. Geceden hazırladığım çantamı alıp odada uyuyan anneme " anne ben okula gidiyorum " diyip hemen odadan çıktım. Koşarak kapıya doğru ilerlerken kapının oradaki askılıktan montumu ve askılığın yanındaki dolabın üzerinden anahtarı alıp ayakkabılarımı da giyip evden çıktım.
Koşa koşa otobüs durağına geldiğimde otobüs gelmişti. Hemen kartımı basıp boş bulduğum bir koltuğa oturdum. Hala inanamıyordum ! Resmen ucu ucuna yetişmiştim. Yaklaşık yarım saat sonra otobüsten inip. Okula doğru koşmaya başladım. Tam okulun kapısından içeri girecekken bir çocuğa çarptım. Çocuk deneme bakmayın siz . Ama onu bizim okulda ilk defa görüyordum. Sert bir şekilde " kusura bakma " dedikten sonra okula girip binaya doğru yürümeye başladım. Çarpan ben olduğum için özür dileyecek olan da bendim. Ama ben mi çarpmıştım ? Gerçi koşan ben olduğum için doğal olarak çarpan da bendim. Artık bizim sınıfın kapısının önüne gelmiştim.
Kapı kapalı olduğuna göre hoca derse girmişti. Kapıyı iki kez tıklayıp içeri girdim ve kapıyı kapattım. " geç kaldığım için özür dilerim " dedim. Hoca da sert bir şekilde " bir daha olmasın , şimdi yerine geç " dedi.
Hemen yerime geçip oturdum ve çantamdan kitaplarımı ve kalemlerimi çıkarıp sıramın üstüne koydum. O sırada kapı çaldı. Sınıfa şöyle bir göz attığımda yeni gelen kimse yoktu. Büyük ihtimalle kapıya vuran yeni gelendi. Nedense çok heyecanlanmıştım. Arkadaşlarıma baktığımda onlar da heyecanlı gözüküyordu. Kapı açıldı ve içeri girdi .Arkadaşlar bu benim ilk hikayem hatalarım olabilir bu yüzden beni mazur görün . Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar. Yeni bölümleri hızlı yazmaya çalışacağım ama gecikirse kusura bakmayın .

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ben Sende Tutuklu Kaldım
RomanceBazı insanlar kendilerini hep yalnız hissederler. Sizce o insanlara kendilerini yalnız hissettiren şey nedir? Aşk mı ? Yoksa aşk acısı mı? Şu ana kadar hiç bir n erkekle ilişki yaşamayan kız. Birisine fena şekilde aşık olur ve onun için hayatında...