"โชว์มีเดอะสกิน? ให้ตายเถอะยุนฮยอง! ใครเป็นคนคิดคอนเส็ปต์นี้ให้นาย"
บ๊อบบี้ถามทันทีที่ดูสป็อทโฆษณาตัวใหม่ของเครื่องสำอางแบรนด์ดังที่ผมเป็นพรีเซ็นเตอร์อยู่จบ เขานั่งอยู่บนเตียงในห้องของเรา กระดิกเท้าข้างที่ไขว่ห้างอย่างอารมณ์เสียพลางถือโทรศัพท์ที่ใช้เปิดวิดีโอไว้ในมือ คิ้วได้รูปเลิกขึ้นระหว่างที่เฝ้ารอคำตอบ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังไม่พอใจ แต่ในเมื่อมันออกอากาศไปแล้วจะทำอะไรได้นอกเสียจากยอมรับ
อันที่จริงนี่ไม่ใช่ความผิดของผมด้วยซ้ำ ผมเคยถามบ๊อบบี้แล้วว่าถ้าจะใช้คอนเส็ปต์นี้เขาโอเคหรือเปล่า แต่คนรักนิสัยไม่ดีของผมกลับเอาแต่ให้ความสนใจเกมในจอโทรทัศน์และพยักหน้าตอบรับโดยที่เชื่อเถอะว่าประโยคคำถามของผมไม่ได้ผ่านเข้าสู่สมองเลยสักนิด
จะมางอแงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
"ฉันกับพวกทีมงานช่วยกันคิด มีปัญหาอะไร" ผมถามกลับ ตะแคงหน้านอนมองเขาอยู่บนเตียงตัวเอง
วันนี้เป็นวันหยุด เราไม่มีงานที่ไหน นั่นรวมถึงไม่มีคอนเสิร์ตและการเดินทางไปต่างประเทศด้วย นับเป็นช่วงเวลาพักผ่อนที่นานๆครั้งจะผ่านเข้ามาในชีวิตสักที
บ๊อบบี้ออกจะได้เปรียบกว่าหน่อย เขาเพิ่งไปฮาวายมา แม้ว่านั่นจะเพื่อถ่ายรายการใหม่ที่กำลังรอออกอากาศ แต่การได้ไปเล่นน้ำเย็นๆที่หาดสวยๆแถมมีสาวๆกับบิกินี่เป็นโบนัส สำหรับผมนับว่าเป็นการพักผ่อนชั้นดีเลยทีเดียว
"นายเป็นพรีเซ็นเตอร์ครีมโกนหนวดไม่ใช่รึไง ไม่เห็นต้องตั้งชื่อให้มันดูอย่างกับหนังโป๊แบบนี้เลย" เขาว่า โยนมือถือไปข้างๆแล้วเปลี่ยนมาเท้าคางกับต้นขาจ้องหน้าผมอย่างจริงจังแทน
YOU ARE READING
[iKON] SINOSIJAK
Fanfictionday by day in every moment, there is something we want to memorize #ฟิคชนชจ