ผมไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับยุนฮยอง มีบางอย่างไม่ปกติ แต่ไม่สามารถเจาะจงให้ชัดเจนได้ว่าเพราะอะไร
ตอนนี้ห้าทุ่มกว่า เราเพิ่งถึงกรุงเทพ สถานที่สำหรับคอนเสิร์ตในไทยครั้งแรก แน่นอนว่าผมเคยมาถ่ายโฆษณาน้ำอัดลมแล้วหนหนึ่ง (ถึงตอนนั้นจะเข้าใจผิดว่าเป็นไต้หวัน แต่ก็นั่นแหละ) ทว่าท้ายที่สุดก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี ยุนฮยองอาจจะรู้สึกเหมือนกันถึงได้มีพฤติกรรมแปลกๆ ผมหวังไว้อย่างนั้น ในขณะที่สมองเอาแต่คิดว่าก่อนออกมาจากหอพักผมเผลอก่อเรื่องอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า
วันนี้ยุนฮยองแปลกตั้งแต่อยู่บนเครื่อง เขาแทบไม่ให้ผมเข้าใกล้ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ทีแรกผมเข้าใจไปเองว่าเขาคงเพลียจากการเดินทางที่กินเวลาร่วมหกชั่วโมง การนั่งบนเครื่องบินนานๆต่อให้ไม่ใช่ชั้นประหยัดก็ทำร้ายสะโพกและหลังไม่น้อยอยู่ดี
ยิ่งกว่านั้น มันออกจะน่าเบื่อเกินไปสำหรับพวกเรา
ทันทีที่เท้าแตะพื้นดิน ยุนฮยองแทบไม่เปิดช่องให้ผมได้เข้าหา เหมือนอย่างตอนนี้ที่ตามติดฮันบินแจ เดือดร้อนจินฮวานฮยองให้ต้องถอยไปเดินด้านหลัง
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ผมเร่งฝีเท้าตามขึ้นไป กระทั่งเราอยู่ในระดับเดียวกัน อาศัยจังหวะนั้นสะกิดฮันบินให้หลีกทางแล้วแทรกตัวแทนที่ ดึงเอาคนสวยของผมเข้ามาโอบ
ยุนฮยองปรายตามองมา ผมเห็นเขาเม้มปากแดงๆจนบางเฉียบ ไม่ได้ยิ้มหวานรับเหมือนเคย ก่อนจะเดินหนีไปหน้าตาเฉยโดยที่ผมคว้าตัวกลับมาไม่ทัน
"โทษทีนะ" เขาทิ้งท้ายไว้ให้แค่นั้น
YOU ARE READING
[iKON] SINOSIJAK
Fanfictionday by day in every moment, there is something we want to memorize #ฟิคชนชจ