Tala

Horror

Biegnę wąską dróżką. Jest bardzo ciemno, a ścieżka ciągnie się w nieskończoność. Nagle słyszę szelest. Staję w miejscu i rozglądam się dookoła. Widzę same drzewa, a na ciemnym niebie tylko kilka malutkich gwiazd.
Nagle za mną coś się rusza, gwałtownie obracam się i widzę jakiś cień wśród krzewów. Cofam się o krok do tyłu. Serce zaczyna mi szybciej bić, a ręce trzęsą się ze strachu.
Postać powoli zbliża się do mnie. Nogi tak jakby wrosły mi w ziemię, nie mogę się ruszyć. Gdy nieznajoma osoba jest już bardzo blisko w nikłym świetle gwiazd widzę usta, które lekko się uśmiechają odsłaniając przy tym szpiczaste kły, a oczy są jak dwie czarne dziury. Stwór ma na głowie czarny kaptur do którego jest przyczepiona również ciemna peleryna zasłaniająca całe jego ciało.
Chcę krzyczeć lecz nie mogę. Z przerażenia odbiera mi głos. Zjawa podnosi rękę w moją stronę, odsłaniając przy tym jakby zgniłą dłoń. Palec wskazujący, który nie ma paznokcia, wskazuje na mnie. Pokrywa go dziwna czerwona ciecz, którą brudzi mi policzek. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to krew i zaczynam panikować.
Odzyskując kontrolę nad ciałem puszczam się biegiem w głąb lasu. Zdezorientowana nie patrzę na to, w którą stronę zmierzam. Chcę znaleźć się jak najdalej od tego potwora. Mam nadzieję, że to tylko koszmar i zaraz się obudzę.
Drzewa ranią moją skórę w każdym odsłoniętym miejscu. Czuję lekkie szczypanie świeżych ran.
Dobiegam do jeziora, którego nigdy wcześniej w życiu nie widziałam. Zmęczona siadam pod drzewem i w słuchuję się. Słyszę tylko lekki szelest liści i czasami zwierzęta leśne.
Nagle coś chwyta mnie za ramię, a ja natychmiast odskakuję w bok spadając w błoto.
Zjawa w sekundę pojawia się koło mnie. Syczy ukazując kły, którymi w następnej chwili gryzie moją szyję.
Ból przeszywa moje ciało, a ja krzyczę. Łzy lecą mi strumieniem po policzkach.
Gdy postać cofa się ja leżę sztywno na ziemi, a z jej zębów kapie ciepła szkarłatna ciecz.
Mój oddech jest płytki. Rana na szyi pulsuje.
Powoli zamykam oczy, ostatnią rzeczą którą widzę są czarne oczodoły stwora, później jest już tylko ciemność.