Lost And Found [On-Going]

Chapter One

I sighed and hugged my books.

It's 5:30 pm at masyadong madilim na— lalo na't dumaan kami sa shorcut papuntang eskinita.

Opo. Kami, kasama ang dalawang loka-loka ko'ng kaibigan na nag-iingay porket walang tao.

"Yung transferee kasi sa section ko ano, ang gwafo like omg mga sisters, tinabihan ako!" Inirapan ko si Krystal na kanina pa'ng kinikilig at kinukwento ng paulit-ulit 'yang gwafo na yan.

"Sorry ka, girl. May transferee din kami. And guess what, naging lovetean kami agad! Take note, first day of school 'yan ah!" Pagmamayabang naman neto'ng Champagne saka tumili ng pagkalakas-lakas.

Bwisit 'tong mga 'to.

"Eh, ikaw, Cyrene?" They asked in unison saka tinignan ako ng seryoso.

I shrugged. "Nah. Wala kaming transferee,"

"What?!" Hindi makapaniwalang sigaw ni Champagne.

"Are you kidding me?" Inirapan ako ni Krystal.

Kumunot ang noo ko, "Bakit? Special ako sa'ting tatlo eh. Tas transferee lang yan, binibig deal niyo agad,"

Halos matumba naman si Champagne dahil sa sinabi ko.

"Oo, beh. Special. Special child."

"Tama na nga 'yan!" Pagsusuway ni Krystal. Champagne and I chuckled nang makita namin ang mukha ni Krystal habang sinusuway kami.

"What the actual fuck."

"Faster!"

"Bro, bilis!"

Bigla naman ako'ng napatigil dahil sa mga narinig ko. What the hell is happening? Kaninong boses yun?

"Osige, beh. Forever kayo ng lupa jusko. Ano'ng hinihintay mo diyan? Umulan ng brief?" Narinig ko'ng ani ni Krystal pero binalewala ko iyon.

"Faster! I said faster, you cocoheads!"

I frowned saka dahan-dahang lumingon— and what...

"...the hell," rinig ko'ng ani ni Champagne. I guess nakikita rin nila ang nakikita ko.

10 or more men running towards us. Oh, more like gangsters or basaguleros, running for their lives—

"Cy, let's go!" Champagne held my hand and pulled me. Bigla naman ako'ng natauhan kaya tumakbo ako ng mabilis.

Alangan namang magstay kami dun, diba? Baka kami pa pag-initan ng mga yun jusko lang.

"Cy, bilisan mo! Papalapit na sila!" Krystal shouted habang nauuna saming tatlo.

Ba't pa kasi kami dito dumaan. Ang daming arte, bwisit. 'Yan tuloy, mapapahamak kami.

But, wait. Mapapahamak?

This is weird. Kami ba ang target nila or hinahabol sila ng mga kapwa nila? I just don't get it. And why are we running like we're one of them?

I frowned and suddenly stopped.

"Cy! What the hell, are you crazy?! Come on!" Binalikan ako ni Champagne saka hinawalan ang kamay ko at kinaladkad ako. Pero, hindi ako natinag. Hindi ako umalis sa pwesto ko.

"Ba't tayo tumatakbo? Wala naman tayong atraso dun," I suddenly said.

"W-we're saving our precious lives for Pete's sake, Cyrene Grace Castaneda! Now let's go!"

I ignored her saka nilingon ang mga lalaking palapit samin. They were frowning while looking at us. My eyes widened when I realized na suot suot nila ang school uniform ng mga boys namin.

No, Cyrene. Wala ka namang atraso sa kanila. Just act normal

"C-cy.. " Pagmamakaawa ng katabi ko habang hinihila ako palayo.

At bago ko lilingunin ang mga lalaki ay nagulat ako nang may tumulak sakin, dahilan ng pagtago namin sa gitna ng dalawang pader.

"Ou-" I covered Champagne's mouth nang makita ko na ibang mga lalaki naman ang tumatakbo. They're all wearing their black uniform and it only means na hinahabol nila ang mga ka-schoolmates namin.

Buti na lang at medyo madilim dito sa pwesto namin ni Champagne kasi kung hindi, baka deds na kami.

But, please don't tell me na this is a...

"...gangwar,"

I closed my eyes as I buried my face on Champagne's shoulder.

God, keep us safe.

-

Ilang oras na 'kong nakatitig sa ceiling ng kwarto ko. N

And yes, nakauwi na ko ng bahay. Si Krystal naman, safe rin. Si Champagne, may pasa sa kanang kamay, siguro dahil sa pagtulak sakin kaya napasama siya.

"Anak," Mom called.

"Yes ma?"

"Dinner is ready. Bumaba ka na" Bumangon ako sabay sabing, "Yes, ma!"

Inayos ko muna ang sarili ko sa salamin sala bumaba ng kwarto.

"Hi, kuya. Hi, ma!" Bati ko sa kanya at binigyan sila ng matamis na matamis na ngiti. Pero sinuklian lang naman ako ni kuya ng irap.

Weird. Ano'ng problema niya?

"Tara, kain," Tumango ako saka umupo sa pwesto ko at nagsimula nang kumuha ng kanin.

"Kuya Cym, pakiabot ng ketsup dun," Ani ko at tinuro ang ketsup malapit sa baso niya ngunit tinitigan niya lang ito sabay sabing, "May kamay ka. You're big enough, you can get it. Just get up. Wag ka'ng tamad,"

Bigla namang kumunot ang noo ko kaya hinagisan ko siya ng isang pirasong toothpick.

"Ulol ka kahit kailan!" I glared at him at padabog na tumayo para kunin ang ketsup. At dahil naging demonyita ako dahil sa inasal niya, pagkakuha ko ng ketsup ay sinadya ko'ng binangga ang kamay niya.

Huh. Kala mo ah.

Umupo ulit ako sa pwesto ko saka hinarap si kuya. I wiggled my eyebrows.

"I forgot the tinola. Wait a minute, kids" Ani ni Mama saka tumayo at tinungo ang kusina.

Bigla namang tumikhim si kuya, "Nasaktan ka ba?"

I frowned and faced him again. "What are you talking about?"

"Kanina. Nung gang war. Ba't nandun kayo?" He said that made my jaw dropped.

"Don't tell me.. "

"Yes, nandun ako kasama ang mga tropa ko from other year levels. But, i'm— we are not gangsters." He said saka uminom ng tubig.

"Care to explain before I tell this to Mom?" I smirked. Finally, may pamblackmail na ko kay ku—

Wait. DONT TELL ME SIYA ANG NAGTULAK SAKIN. DONT TELL ME NANANAKIT SIYA. DONT TELL ME—

"I don't have to. And sure. Sabihin mo kay Mama. Samahan pa kita,"

Okay. Asan na ang kutsilyo? Papatayin ko tong kapatid ko.

-

Medyo maikli diba HAHAHAHAHA sorna. Hahabaan ko sa next chapter. Pramis 💓