Bölüm 1 (Demeyi çok isterdim.)

39 7 0
                                    

Yine sabah güneşiyle uyandım. Demeyi çok isterdim.Ancak her zaman ki gibi yengemin o nefret cümleleri vede sinir fışkıran gözleriyle uyandım.
"-Seni uğuşuk.Artık kalk.Bir iş buldun bari bunu kaçırma. Zaten yatmaktan başka bir iş bilmiyosun."

Evet bunu diyen amcamın karısı yengem olacak kadın.Kendimi tanıtayım size.İsmim Melis 17 yaşında kumral,zayıf bir kızım.Daha beş ay önce ailemi kaybettim.Beş aydır ise başkasının amca evi dediği ancak benim için zindan olan yerde kalıyorum.Amcam,karısi ve de biricik kızları Ece ile.

Hatırlıyorumda bu eve ilk geldiğimde amcamın sözleri aynen şunlardı:

"Bu evin kuralları var.Okula gitmek yok. Dışarı gideceğin zaman asla makyaj yapmayacaksın
Eğer aileme bir leke dahi gelise bunu canınla ödersin yiğen bozuntusu."

Şimdi ise o yenge bozuntusunun çenesi biraz olsun kapansın diye çalışmak zorundayım.
Beş gündür çalıştığım holdinge gitmem gerekiyor. Saate baktığımda daha iki saate yakın bi sürem olduğunu görmüştüm. Tabi ya Ece hanım okula gidecek. Kahvaltı içindir ancak geç kaldım bahanesiyle erkenden çıkıp kurtulurdum burdan.

Rutin işlerimi halledip üzerime bu sıcakta uzun kollu gömlek giydim.Çünkü vücudumda ki yaraların görünmemesi lazım.Altıma ise kot dar paça giydim.Saçlarımi ise topuz yaptım.Kıyafetlerim babam ölmeden önce aldıklarımdı sadece. Annem nerde bilmiyorum bırakıp gitmiş bizi.Babmıda kaybettim işte.

Otobüs için para almam gerekiyodu. Amcamın yanına gittim. Kahvaltı yapıyodu.Yanına gittim. Ancak cesaret edemiyodum. Bi anda bana döndü ve de

"- Ne var ne istiyosun yine bücür."

"- Şey ben otobüs için pa para isteyecektim."

Amcam sinirli gözleriyle bakarak

"- Ne kadar?"

-İki te tele. Hala korkudan titriyodum.

"-Ama bozuk yok işe gideceksin bunu bile bizim yardımımızla hallediyosun! "
Dedi amcam. Ancak sıcakta yaralarım yanıyodu vede yol bir saati aşkın sürmese sanki bu adamın parasına kalıcam.

Tam amca bozuntusu beş tl uzatacakken elimde bi acı hissettim ve de istemeyerek bi inleme kaçtı ağzımdan.
Elime baktığımda ise yengem çatalı elime batırıyodu. Evet anlamıştım bunun altında yatan mesajı.

"-O parayı alma sakın ve de defol git mesajıydı bu mesaj."

İster istemez gözlerim doldu ve de o iğrenç adama bakmayarak.

Nasıl yaptım bilmiyorum ama sesimi yükselterek

"-Ben yürüyerek giderim dedim."

Tam hızla koşup gidecekken Ece bu sefer atladı ortaya

"-Sen nasıl benim babama yüksek seste konuşursun? Seni gidi pis sürtük!"

Evet amcamı gaza getirmeye çalışıyodu. Amcam da tam da kendisinden bekleneni yaptı ve de kolumdan tuttuğu gibi yere fırlattı.

"- Seni gidi bücür. Şimdi görürsün sen! "

Odama götürüp yere fırlattı ve de yüzüme vurmayacak şekilde vurmaya başladı.Çünkü eğer yüzüme vursaydı çalışamazdım. Hadi ama ellerine para geçmeyince çıldırırlardı.Bu seferki son darbesi ise karnıma tekme atmasıydı.

Yerimden zar zor kalkıp işe doğru ağlayarak yürüdüm. Yaralarıma pansuman yapılmamıştı herzaman ki gibi. Reşit olduğum zaman bu iş sayesinde gizli gizli topladığım paralarla kaçıp gidecektim buralardan.
Evet evet evet.........planım buydu.

İş yerine geldiğimde sekreterlerden biri beni müdürün çağırdığını söyleyip saçlarını savurarak gitmişti.
Te Allahım ya bide bunlarla uğraşacam havalı embesiller. Asansörler doluydu.Yürürken hala acıyan yaralarıma dayanmaya çalışarak yürümeye çalıyodum.

Allahım' a şükürler olsun ki gelebilmiştim müdür beyin odasına.

EVET CANLARIM İLK BÖLÜMÜMÜZÜN SONUNA GELDİİİK. BÖLÜMLERİ UZATMICAM.TATİL NEDENİ İLE HER GÜN BÖLÜM PAYLAŞIMI YAPMAYA ÇALIŞICAM. LÜTFEN VOTE VE YORUMLARINIZİ EKSİK ETMEYİN. KARAKTERLERİMİZİN EN KISA ZAMANDA KİMLER OLDUĞUNU BELİRTİCEM SİZLERE İNŞALLAH. 😀😀😀


KURTULUŞUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin