Old School Love(n.h)

•Chapter 2•

Η Εμμα εφτασε στο σχολειο και παρκαρε το αυτοκινητο στο παρκινγκ.Μεσα σε μολις λιγα δευτερα βρηκε τον εαυτο της στο προαυλιο.Ολοι οι μαθητες ηταν γεματοι χαρα και φαινοταν στα προσωπα τους αυτο.Καποιοι εκοβαν βολτες περα δωθε με γνωστους,αλλοι χαζογελουσαν με φιλους,ομως αυτη ενιωθε χαμενη και συλλογιζοταν:

Μακαρι να ηταν εδω τα παιδια.θα ηταν υπεροχα και δεν θα ενιωθα τοση μοναξια

Μετα απο αρκετη ωρα,χτυπησε το κουδουνι και ολοι οι μαθητες συγκεντρωθηκαν μπροστα απο το βαθρο,οπου θα ανεβαινε και θα εβγαζε λογο ο διευθυντης,ο κυριος Σμιθ.
Αυτος καλωσορισε τους καινουριους μαθητες,ευχηθηκε καλη σχολικη χρονια και εδωσε εντολη στα παιδια να μπουν στο κτιριο και να κατευθυνθουν προς τις αιθουσες διδασκαλιας του τμηματος που ανηκαν.

Η Εμμα ακολουθησε τον οχλο προς το εσωτερικο και περιμενε να βρει την αιθουσα στην οποια βρισκεται η ταξη της,δηλαδη οι συμμαθητες της.Εκει βρισκοταν αρκετη ωρα μια μεγαλη σε ηλικια γυναικα,η οποια φωναζε τα ονοματα των παιδιων
Καποια στιγμη ακουστηκε το δικο της.
Εμμα Πιτερς?
Παρουσα,αποκριθηκε η Εμμα με ενα πλατυ χαμογελο.

Δεν πρεπει να ειχε περασει ενα δεκαλεπτο,μεχρι που μπηκε ενας νεαρος με ξανθα μαλλια και καταγαλανα ματια μεσα.Ηταν πανεμορφος.
Η καθηγητρια τοτε, ρωτησε καπως θυμωμενα:
Χοραν που ησουν;γιατι αργησες;Δεν σου εχουμε πει οτι δεν πρεπει να αργεις;

Εκεινος,ωστοσο, της απαντησε οτι δεν χτυπησε το ξυπνητηρι,αλλα ολοι ηξεραν οτι ηταν απλα μια φτηνη δικαιολογια,αρκετα διαδεδομενη στις μερες μας,και ετσι ακουστηκαν λιγα γελια.Η κυρια Εβανς προπαντων ειπε στα παιδια να ηρεμησουν και υστερα διεταξε το αγορι να κατσει κατω.
Αυτος επελεξε να καθισει διπλα στην Εμμα,ομως επειδη ηταν αρκετα ντροπαλη απο την φυση της, του ειπε ενα ξερο γεια,χωρις να ξερει το αλλο να προσθεσει.

Εκεινος μετα απο λιγο,τσεκαρωντας παραλληλα αν κοιταζει η κα. Εβανς,συστηθηκε.

Niall.Niall Horan.Ειμαι απο την Ιρλανδια και ειμαι 16 χρονων.Μπορεις να με φωναζεις Nialler,οπως κανουν οι στενοι μου φιλοι.Χαρηκα για την γνωριμια

Εκεινη τον κοιταξε βαθια στα γαλανα σαν τον βυθο ματια του.Ηταν τοσο ομορφα παλι.Ειχαν παραξενο χρωμα.Σαν το χρωμα της φουρτουνιασμενης θαλασσας ενω επαιρναν και το χρωμα του ηρεμου ωκεανου.Παραξενα αλλα πανεμορφα,οπως και ολοκληρη η υπαρξη του.Κοκκινισμενη σαν παπαρουνα του απαντησε:

Με λενε Εμμα Πιτερς.Χαρηκα για τη γνωριμια επισης!Πιστευω οτι θα τα παμε παρα πολυ καλα:)

Εκεινος της εσκασε ενα πλατυ,φωτεινο χαμογελο και εκεινη ανταποκριθηκε κανωντας το ιδιο.
Υστερα απο λιγο,η καθηγητρια τους ειπε οτι ειναι ελευθεροι να φυγουν και οτι τα μαθηματα ξεκινουσαν επισημα την επομενη μερα,στις 8:30 π.μ

Οπως η Εμμα πηγαινε προς την πορτα,ο Niall της επιασε τον ωμο και της ειπε χαμογελαστα:

Ειμαι σιγουρος οτι θα γινουμε παρα πολυ καλοι φιλοι!
Το ευχομαι,αποκριθηκε εκεινη.